πολύ σωστός ο jpez.
και για όσους βιαστούν να μιλήσουν για προχειρότητα,
ο jpez κάνει πολύ σοφή αντιπαράθεση:
όχι το ρεμπέτικο απέναντι στο (οποιοδήποτε) έντεχνο αλλά απέναντι στη eurovision, το ααποκορύφωμα της ανοησίας και του απόλυτου κενού σε μουσικό νόημα που όμως συνδυάζεται πάντα με πολύ καλή τεχνική.
όχι ότι δε μπορεί να έχει κανείς και τα δύο, δηλαδή και άρτια τεχνική και πολύ εκφραστική μουσική.
αλλά αν έχεις να επιλέξεις ένα από τα δύο...
ΝΕΟ ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙ!!!!!:)
-
ntouzenis
- More than 150 posts user.
- Δημοσιεύσεις: 618
- Εγγραφή: 01 Νοέμ 2005 12:54 pm
- Τοποθεσία: Χανιά
Μπρε συ Ισιπαπ, ιντα μπρε εφουρλαντιστηκες με τσι παραθεσεις,
εκεινο νε το φορουμ δε μου βγανε την παντερμη τη διορθωση και απο τη φορα πουχα παρει, επατησα ο μαυροκακομοιρης την παραθεση ...
και εδα ακομης δε μπορω να το μαραγκεψω ντελογο ... που μουρχεται να του θεσω ενα κατακαυκαλιδι του υπολογιστη και να φκερέσει χάμες ...
κι εχω να πηξω γαλα μαθές ... κι εχουνε βγει εδα που εκανε εβιά οι χοχλιοι ...
παω δα ... και ανε ντακάρουνε να το σιαξουνε, παιξε μου μια σφυρέ, γροικας ;;
εκεινο νε το φορουμ δε μου βγανε την παντερμη τη διορθωση και απο τη φορα πουχα παρει, επατησα ο μαυροκακομοιρης την παραθεση ...
και εδα ακομης δε μπορω να το μαραγκεψω ντελογο ... που μουρχεται να του θεσω ενα κατακαυκαλιδι του υπολογιστη και να φκερέσει χάμες ...
κι εχω να πηξω γαλα μαθές ... κι εχουνε βγει εδα που εκανε εβιά οι χοχλιοι ...
παω δα ... και ανε ντακάρουνε να το σιαξουνε, παιξε μου μια σφυρέ, γροικας ;;
ε, διάλε το κομποσκοίνι σου για κοπέλι, ήκαμές με και φκιέρεσα χάμε από τα γέλια! Μη τση πολυσιμώνεις τς αελιάς οντες αρμέγεις, μη δαιμονιστεί και σου παίξει την ανεποδαρά και πάρεις κακομοίτση μου σαρανταπέντε ανεκουλουρίδες κι ύστερα άντε να σε νεμαζόξομε από τα λιόφυτα και τσι δέτες!!!
ρεμπέτικα και κρήτη:
στη θεσσαλονίκη στις καταλήψεις του 2006 παίζαμε με μια παρέα ταχτικά ρεμπέτικα, πότε στη νομική, πότε στα μμε, στη θεάτρου, στην ιατρική κτλ.
και επειδή είμασταν 3 κρητικοί στην παρέα, συχνά το γυρίζαμε στα κρητικά.
ε ρε, τι ακούγαμε, καμιά φορά: "εγώ ήρθα να ακούσω ρεμπέτικα, όχι παραδοσιακά!"
το πόσο δίκιο είχαν οι παραπονούμενοι δεν είναι το θέμα, αλλά το πόσο διαφορετικά αντιλαμβανόμαστε, ο καθένας ξεχωριστά μες το κεφάλι του, τα όρια του ύφους, τι είναι αποδεκτό σε ένα στυλ και τι όχι κτλ.
π.χ. εμένα τα μικρόφωνα στα όργανα δε μ αρέσουν, και τα θεωρώ ενοχλητικά και εκτός ύφους στα ρεμπέτικα εκτός αν είναι πάρα πολύ προσεγμένες οι ρυθμίσεις, πράγμα σπάνιο. [πολύ καλό παράδειγμα άψογης ρύθμισης είναι νομίζω η πριγκιπέσσα/θεσσαλονίκη]
ο τσιτσάνης όμως τη δεκαετία του 70 τους έδινε και καταλάβαιναν, και ο Μάρκος στα τελευταία του έχει σε λάιβ μπουζουκτζή με βίσμα [αν δεν κάνω {φριχτό} λάθος].
μπορώ να κατεβώ στην αγορά και να διαλαλώ ότι την ξέρω τη ρεμπετοαισθητική καλύτερα από το μάρκο και τον τσιτσάνη;
ποιες λεμονόκουπες, με τα γκαράζνικοουφ θα με γαζώσουν!!!
ρεμπέτικα και κρήτη:
στη θεσσαλονίκη στις καταλήψεις του 2006 παίζαμε με μια παρέα ταχτικά ρεμπέτικα, πότε στη νομική, πότε στα μμε, στη θεάτρου, στην ιατρική κτλ.
και επειδή είμασταν 3 κρητικοί στην παρέα, συχνά το γυρίζαμε στα κρητικά.
ε ρε, τι ακούγαμε, καμιά φορά: "εγώ ήρθα να ακούσω ρεμπέτικα, όχι παραδοσιακά!"
το πόσο δίκιο είχαν οι παραπονούμενοι δεν είναι το θέμα, αλλά το πόσο διαφορετικά αντιλαμβανόμαστε, ο καθένας ξεχωριστά μες το κεφάλι του, τα όρια του ύφους, τι είναι αποδεκτό σε ένα στυλ και τι όχι κτλ.
π.χ. εμένα τα μικρόφωνα στα όργανα δε μ αρέσουν, και τα θεωρώ ενοχλητικά και εκτός ύφους στα ρεμπέτικα εκτός αν είναι πάρα πολύ προσεγμένες οι ρυθμίσεις, πράγμα σπάνιο. [πολύ καλό παράδειγμα άψογης ρύθμισης είναι νομίζω η πριγκιπέσσα/θεσσαλονίκη]
ο τσιτσάνης όμως τη δεκαετία του 70 τους έδινε και καταλάβαιναν, και ο Μάρκος στα τελευταία του έχει σε λάιβ μπουζουκτζή με βίσμα [αν δεν κάνω {φριχτό} λάθος].
μπορώ να κατεβώ στην αγορά και να διαλαλώ ότι την ξέρω τη ρεμπετοαισθητική καλύτερα από το μάρκο και τον τσιτσάνη;
ποιες λεμονόκουπες, με τα γκαράζνικοουφ θα με γαζώσουν!!!
-
Σωτήρης
- More than 150 posts user.
- Δημοσιεύσεις: 365
- Εγγραφή: 22 Αύγ 2005 06:05 pm
- Τοποθεσία: Αθήνα
- Επικοινωνία:
Συγγνώμη, για να μην τρελαθώ με αυτά που ακούω, τι εννοείτε ρε παιδιά; Πως το ρεμπέτικο δεν χρειάζεται τόσο καλή φωνή όσο η γιουροβίζιον; Γιατί σιγά σιγά εκεί καταλήγουμε! Τι του λες δηλαδή του παιδιού φίλε jpez; "Ε, σιγά! Στράτο, Νταλκά και Κάβουρα θα τραγουδήσεις! Δεν θα πεις δα και Ρουβά, ούτε Παπαρίζου!". Ήμαρτον ρε παιδιά!!!jpez έγραψε:Μην προσπαθησεις να αλλαξεις τιποτα! Αυτη ειναι η φωνη σου γιατι να την αλλαξεις.. Αυτο θα ταν υποκρισια.. Εξαλλου ρεμπετικο τραγουδας δεν πας για eurovision.. Κανε το μερακι σου εγω μια χαρα σε βρησκω..
Κάπου αλλού διάβαζα πως για να είσαι στο "κλίμα" και το "ύφος" των ρεμπέτικων δεν χρειάζεται να παίζεις και τόσο καλά και διάφορα τέτοια. Μήπως πρέπει κάποια πράματα να τα σκεφτόμαστε δύο φορές πριν τα γράψουμε δημόσια; Υποτιμάμε και ευτελίζουμε την μουσική που υποτίθεται πως αγαπάμε με τέτοια σχόλια...
συμφωνώ ότι πρέπει να σκεφτόμαστε δύο φορές πριν γράψουμε κάτι.
είτε γιατί μπορεί να πούμε κάτι ανακριβές ή λανθασμένο,
είτε γιατί μπορεί να έχουμε παρεξηγήσει τα λεγόμενα αυτού στον οποίο απαντάμε.
σωτήρη,
δεν είμαι ο jpez, αλλά έχω την εντύπωση ότι άλλο εννοούσε.
[ο ίδιος βέβαια θα το ξεκαθαρίσει καλύτερα όταν εμφανιστεί, αλλά μέχρι τότε δεν πειράζει να σου πω τι κατάλαβα εγώ και γιατί συμφωνώ κιόλας.]
στην αναμέτρηση ρεμπέτικου VS eurovision, δεν υπάρχει νικητής και χαμένος.
διότι δεν υπάρχει καν η αναμέτρηση, δεν τίθεται ζήτημα σύγκρισης.
στη μεν eurovision, το πρώτο δεδομένο είναι η ομογενοποίηση και η παστερίωση και ακολουθεί η συσκευασία, σαν το γάλα. τα πάντα είναι θέμα τεχνικής και διαστάσεων.
στο ρεμπέτικο, τα κριτήρια είναι τόσο πολλά, που θα αναφέρω μόνο μερικά που μου ρχονται πρόχειρα στο μυαλό.
όπως είπα σε προηγούμενο πόστο και όπως λες κι εσύ σωτήρη, η τεχνική είναι εδώ σημαντική.
από την κιθάρα του κατσαρού μέχρι το μπουζούκι του περιστέρη, το βιολί του σέμση ή του δραγάτση, τις συνθέσεις του τούντα ή τη φωνή του νταλγκά που λες ή του ρούκουνα, (τα παραδείγματα είναι τελείως τυχαία), η τεχνική είναι μια από τις συνισταμένες.
την τεχνική αυτή δεν την έχουν άλλα ρεμπέτικα. Δεν έχουν όλοι οι ρεμπέτες τη φωνή του νούρου ή της ρίτας, ούτε το παίξιμο του τσιτσάνη, και δεν είναι όλα τα ρεμπέτικα περίτεχνα γραμμένα, όπως οι συνθέσεις του ρούκουνα ή του τούντα. (Τα παραδείγματα είναι τελείως τυχαία).
πιο είναι το κοινό σημείο λοιπόν όλων αυτών των τραγουδιών, αφού δε μοιράζονται την ίδια τεχνική, τι τα ενώνει και κυρίως, τι τα χωρίζει από την ελαφρά μουσική της εποχής τους ή της εποχής μας;
γιατί αναγνωρίζω μια άλλη ποιότητα σε μια """απλοϊκή""" [με πολλά αυτάκια!!!] σύνθεση του μάρκου, και αδιαφορώ ταυτόχρονα για μια περίτεχνα γραμμένη άρια από επιθεώρηση της ίδιας εποχής; και μάλιστα[ιδίως τότε], όταν αυτή η άρια επαίρεται ότι χρησιμοποιεί στοιχεία από τη μουσική των απάχηδων;
ο καθένας έχει τη δική του απάντηση σε αυτό.
η προσώπική μου απάντηση είναι η σύνδεση του λαϊκού καλλιτέχνη [με την πιο αγνή έννοια του όρου] με τα βιώματά του τα προσωπικά αλλά και ολόκληρου του κοινωνικού στρώματος στο οποίο ανήκει.
Όπως και κάθε άλλη λαϊκή μουσική του κόσμου, τα ρεμπέτικα είναι κυρίως έκφραση ότι πιο ανθρώπινου υπάρχει, από την πιο σημαντική ομάδα της κοινωνίας (για το τελευταίο, βλ. πετρόπουλος.)
άλλος το στηρίζει αλλού, πάντως η τεχνική δεν είναι το σήμα κατατεθέν.
είτε γιατί μπορεί να πούμε κάτι ανακριβές ή λανθασμένο,
είτε γιατί μπορεί να έχουμε παρεξηγήσει τα λεγόμενα αυτού στον οποίο απαντάμε.
σωτήρη,
δεν είμαι ο jpez, αλλά έχω την εντύπωση ότι άλλο εννοούσε.
[ο ίδιος βέβαια θα το ξεκαθαρίσει καλύτερα όταν εμφανιστεί, αλλά μέχρι τότε δεν πειράζει να σου πω τι κατάλαβα εγώ και γιατί συμφωνώ κιόλας.]
στην αναμέτρηση ρεμπέτικου VS eurovision, δεν υπάρχει νικητής και χαμένος.
διότι δεν υπάρχει καν η αναμέτρηση, δεν τίθεται ζήτημα σύγκρισης.
στη μεν eurovision, το πρώτο δεδομένο είναι η ομογενοποίηση και η παστερίωση και ακολουθεί η συσκευασία, σαν το γάλα. τα πάντα είναι θέμα τεχνικής και διαστάσεων.
στο ρεμπέτικο, τα κριτήρια είναι τόσο πολλά, που θα αναφέρω μόνο μερικά που μου ρχονται πρόχειρα στο μυαλό.
όπως είπα σε προηγούμενο πόστο και όπως λες κι εσύ σωτήρη, η τεχνική είναι εδώ σημαντική.
από την κιθάρα του κατσαρού μέχρι το μπουζούκι του περιστέρη, το βιολί του σέμση ή του δραγάτση, τις συνθέσεις του τούντα ή τη φωνή του νταλγκά που λες ή του ρούκουνα, (τα παραδείγματα είναι τελείως τυχαία), η τεχνική είναι μια από τις συνισταμένες.
την τεχνική αυτή δεν την έχουν άλλα ρεμπέτικα. Δεν έχουν όλοι οι ρεμπέτες τη φωνή του νούρου ή της ρίτας, ούτε το παίξιμο του τσιτσάνη, και δεν είναι όλα τα ρεμπέτικα περίτεχνα γραμμένα, όπως οι συνθέσεις του ρούκουνα ή του τούντα. (Τα παραδείγματα είναι τελείως τυχαία).
πιο είναι το κοινό σημείο λοιπόν όλων αυτών των τραγουδιών, αφού δε μοιράζονται την ίδια τεχνική, τι τα ενώνει και κυρίως, τι τα χωρίζει από την ελαφρά μουσική της εποχής τους ή της εποχής μας;
γιατί αναγνωρίζω μια άλλη ποιότητα σε μια """απλοϊκή""" [με πολλά αυτάκια!!!] σύνθεση του μάρκου, και αδιαφορώ ταυτόχρονα για μια περίτεχνα γραμμένη άρια από επιθεώρηση της ίδιας εποχής; και μάλιστα[ιδίως τότε], όταν αυτή η άρια επαίρεται ότι χρησιμοποιεί στοιχεία από τη μουσική των απάχηδων;
ο καθένας έχει τη δική του απάντηση σε αυτό.
η προσώπική μου απάντηση είναι η σύνδεση του λαϊκού καλλιτέχνη [με την πιο αγνή έννοια του όρου] με τα βιώματά του τα προσωπικά αλλά και ολόκληρου του κοινωνικού στρώματος στο οποίο ανήκει.
Όπως και κάθε άλλη λαϊκή μουσική του κόσμου, τα ρεμπέτικα είναι κυρίως έκφραση ότι πιο ανθρώπινου υπάρχει, από την πιο σημαντική ομάδα της κοινωνίας (για το τελευταίο, βλ. πετρόπουλος.)
άλλος το στηρίζει αλλού, πάντως η τεχνική δεν είναι το σήμα κατατεθέν.
-
Σωτήρης
- More than 150 posts user.
- Δημοσιεύσεις: 365
- Εγγραφή: 22 Αύγ 2005 06:05 pm
- Τοποθεσία: Αθήνα
- Επικοινωνία:
Φίλε issipap, λυπάμαι αλλά κατάφερες να γράψεις μια τόσο μεγάλη (και πολύ ενδιαφέρουσα κατά τα άλλα) απάντηση, χωρίς να αντιπαρατεθείς σε αυτό που είπα. Από αυτά που γράφεις δεν εξάγω πουθενά το συμπέρασμα πως πρέπει να είσαι "άμπαλος" (για να το πω λαϊκά) στη φωνή και στο παίξιμο, για να χαρακτηριστούν ρεμπέτικα και να έχουν κάποιο (παναθεμά με!) χρώμα. Από τα προηγούμενα όμως, των άλλων φίλων όπως ο jpez, τα οποία και σχολίασα, έτσι καταλαβαίνει κανείς. Τι να κάνουμε;
Το αν δεν σου αρέσει μια περίτεχνη "άρια" όπως λες είναι καθαρά θέμα γούστου και αισθητικής και είναι δικαίωμά σου. Το να μου πεις όμως πως ο... "κακοτέχνης" Κατσαρός (θεός σχορέστον, το λέω με πολλή αγάπη) είναι ίδιας αισθητικής παικτικά με τον Χρυσίνη π.χ. στην κιθάρα ή με τον Νταλκά πάλι π.χ. στο τραγούδι, έ, είναι αν μη τι άλλο τραβηγμένο απ' τα μαλλιά. Σαφώς και είναι όλοι μέσα σε αυτό που ονομάζουμε λαϊκό τραγούδι και έχουν παίξει καταλυτικό ρόλο, αλλά ο καθένας έχει και τη δικιά του θέση. Δεν βράζουν όλοι στο ίδιο καζάνι, όπως και να το κάνουμε και όσο κι αν τους αγαπάμε.
Αντίστοιχα το να λες σε έναν νέο άνθρωπο "Δεν πειράζει αν δεν σου αρέσει η φωνή σου και δεν τραγουδάς καλά ή δεν ξέρεις να παίζεις το όργανο που αγαπάς. Ρεμπέτικα είναι..." ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ! Είναι σαμποτάζ στο σύγχρονο λαϊκό τραγούδι που ονειρευόμαστε. Δεν εννοώ πως όποιος δεν είναι "δεξιοτέχνης" (ό,τι σκατά κι αν σημαίνει αυτό) δεν έχει δικαίωμα να παίζει, να τραγουδάει και να περνάει καλά. Κάθε άλλο. Αλλά αν αγαπάει αυτό που κάνει, οφείλει να έχει το "σαράκι" της εξέλιξης και να μην αρκείται στη μετριότητα. Κι εμείς οφείλουμε να τον παροτρύνουμε να βελτιώνεται. Όχι να του προτείνουμε να παραμείνει μέτριος! ΗΜΑΡΤΟΝ ξανά!!! Και όλα αυτά τα λέω ακριβώς επειδή δεν είναι γιουροβίζιον...
Το αν δεν σου αρέσει μια περίτεχνη "άρια" όπως λες είναι καθαρά θέμα γούστου και αισθητικής και είναι δικαίωμά σου. Το να μου πεις όμως πως ο... "κακοτέχνης" Κατσαρός (θεός σχορέστον, το λέω με πολλή αγάπη) είναι ίδιας αισθητικής παικτικά με τον Χρυσίνη π.χ. στην κιθάρα ή με τον Νταλκά πάλι π.χ. στο τραγούδι, έ, είναι αν μη τι άλλο τραβηγμένο απ' τα μαλλιά. Σαφώς και είναι όλοι μέσα σε αυτό που ονομάζουμε λαϊκό τραγούδι και έχουν παίξει καταλυτικό ρόλο, αλλά ο καθένας έχει και τη δικιά του θέση. Δεν βράζουν όλοι στο ίδιο καζάνι, όπως και να το κάνουμε και όσο κι αν τους αγαπάμε.
Αντίστοιχα το να λες σε έναν νέο άνθρωπο "Δεν πειράζει αν δεν σου αρέσει η φωνή σου και δεν τραγουδάς καλά ή δεν ξέρεις να παίζεις το όργανο που αγαπάς. Ρεμπέτικα είναι..." ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ! Είναι σαμποτάζ στο σύγχρονο λαϊκό τραγούδι που ονειρευόμαστε. Δεν εννοώ πως όποιος δεν είναι "δεξιοτέχνης" (ό,τι σκατά κι αν σημαίνει αυτό) δεν έχει δικαίωμα να παίζει, να τραγουδάει και να περνάει καλά. Κάθε άλλο. Αλλά αν αγαπάει αυτό που κάνει, οφείλει να έχει το "σαράκι" της εξέλιξης και να μην αρκείται στη μετριότητα. Κι εμείς οφείλουμε να τον παροτρύνουμε να βελτιώνεται. Όχι να του προτείνουμε να παραμείνει μέτριος! ΗΜΑΡΤΟΝ ξανά!!! Και όλα αυτά τα λέω ακριβώς επειδή δεν είναι γιουροβίζιον...
σωτήρη, ίσως να μη σου αρκεί η απάντησή μου, αλλά εμένα με κάλυψα.
παρ'όλα αυτά, ενδιαφέρομαι να το συνεχίσουμε το μπιριμπίρι, γιατί φαίνεται κάπου να πηγαίνει.
[στο εντωμεταξύ, να προλάβω τυχόν παρέμβαση κάποιων που τυχόν θα θιχτούν από
την υπερβολική θεωρητικολογία και την ακαδημαϊκούρα: φόρουμ είναι, έχουμε στη
δίαθεσή μας μια αργή ή γρήγορη σύνδεση κι ένα πληκτρολόγιο ο καθένας, και
κάνουμε ότι μπορούμε καλύτερο με αυτά. Αν είχαμε τώρα δα μπουζούκια και
κιθάρες, δε θα μιλάγαμε αλλά θα παίζαμε. Σύμφωνοι. Επιστροφή στην κουβέντα
μας.]
αυτό που λες για τον κατσαρό είναι ένα καλό σημείο να πιαστούμε. Φαντάζεσαι κάποιος επίδοξος βελτιωτής του, να του στρογγύλευε- μαλάκωνε τον κιθαριστικό ήχο, να του δειχνε πώς να παίξει πιο "αιθέρια, ρέοντα, αρμονικά, καλαίσθητα" ακκόρντα, να του δειχνε τεχνικές που χρησιμοποιούν οι κλασικοί κιθαρίστες και να τον έβαζε να κάνει ασκήσεις επί μήνες για να βελτιώσει το παίξιμο και τον ήχο του;
το αποτέλεσμα, εν ολίγοις, θα ήταν:
ένας κατσαρός λιγότερος.
είμαι σίγουρος ότι συμφωνείς ότι αυτό θα ήταν μια σημαντική απώλεια.
η τεχνική για μένα είναι ζήτημα εσωτερικής ανάγκης του καθένα και δε θα έπρεπε να υπάρχει παρέμβαση από έξω. Ούτε θετική, ούτε αρνητική.
Θες να μελετάς 20 ώρες τη μέρα, να γίνεις o Charlie Parker ή ο Χιώτης;
μελέτα.
καλό θα σου κάνει.
θες να γρατζουνάς στην παρέα και πού και πού να σκαρώνεις κανένα ξώφαλτσο και μετά να το μοιράζεσαι με τους φίλους σου;
γρατζούνα.
καλό θα σου κάνει.
κάποιος θα μου πει, ότι ορισμένοι δεξιοτέχνες της ιστορίας δεν ήταν καθόλου αυτόφωτοι, αντιθέτως κάποιος [συνήθως ο πατέρας τους] τους υποχρέωσε να μελετήσουν σκληρά. Χτυπητά παραδείγματα, o Beethoven και ο Paganini.
Δεν αντιλέγω:
Θα προτιμούσα η τέχνη να είχε μείνει λίγο πίσω και να είχαν μεγαλώσει αυτοί οι άνθρωποι κάτω από καλύτερες συνθήκες.
ακόμη και αν δε συμφωνείς με τον τρόπο που το βλέπω,
ελπίζω να συμφωνείς ότι είμαι εντός θέματος.
παρ'όλα αυτά, ενδιαφέρομαι να το συνεχίσουμε το μπιριμπίρι, γιατί φαίνεται κάπου να πηγαίνει.
[στο εντωμεταξύ, να προλάβω τυχόν παρέμβαση κάποιων που τυχόν θα θιχτούν από
την υπερβολική θεωρητικολογία και την ακαδημαϊκούρα: φόρουμ είναι, έχουμε στη
δίαθεσή μας μια αργή ή γρήγορη σύνδεση κι ένα πληκτρολόγιο ο καθένας, και
κάνουμε ότι μπορούμε καλύτερο με αυτά. Αν είχαμε τώρα δα μπουζούκια και
κιθάρες, δε θα μιλάγαμε αλλά θα παίζαμε. Σύμφωνοι. Επιστροφή στην κουβέντα
μας.]
αυτό που λες για τον κατσαρό είναι ένα καλό σημείο να πιαστούμε. Φαντάζεσαι κάποιος επίδοξος βελτιωτής του, να του στρογγύλευε- μαλάκωνε τον κιθαριστικό ήχο, να του δειχνε πώς να παίξει πιο "αιθέρια, ρέοντα, αρμονικά, καλαίσθητα" ακκόρντα, να του δειχνε τεχνικές που χρησιμοποιούν οι κλασικοί κιθαρίστες και να τον έβαζε να κάνει ασκήσεις επί μήνες για να βελτιώσει το παίξιμο και τον ήχο του;
το αποτέλεσμα, εν ολίγοις, θα ήταν:
ένας κατσαρός λιγότερος.
είμαι σίγουρος ότι συμφωνείς ότι αυτό θα ήταν μια σημαντική απώλεια.
η τεχνική για μένα είναι ζήτημα εσωτερικής ανάγκης του καθένα και δε θα έπρεπε να υπάρχει παρέμβαση από έξω. Ούτε θετική, ούτε αρνητική.
Θες να μελετάς 20 ώρες τη μέρα, να γίνεις o Charlie Parker ή ο Χιώτης;
μελέτα.
καλό θα σου κάνει.
θες να γρατζουνάς στην παρέα και πού και πού να σκαρώνεις κανένα ξώφαλτσο και μετά να το μοιράζεσαι με τους φίλους σου;
γρατζούνα.
καλό θα σου κάνει.
κάποιος θα μου πει, ότι ορισμένοι δεξιοτέχνες της ιστορίας δεν ήταν καθόλου αυτόφωτοι, αντιθέτως κάποιος [συνήθως ο πατέρας τους] τους υποχρέωσε να μελετήσουν σκληρά. Χτυπητά παραδείγματα, o Beethoven και ο Paganini.
Δεν αντιλέγω:
Θα προτιμούσα η τέχνη να είχε μείνει λίγο πίσω και να είχαν μεγαλώσει αυτοί οι άνθρωποι κάτω από καλύτερες συνθήκες.
ακόμη και αν δε συμφωνείς με τον τρόπο που το βλέπω,
ελπίζω να συμφωνείς ότι είμαι εντός θέματος.
