Σίγουρα, αλλά με τη διαφορά ότι σε αυτές τις περιπτώσεις κάθε τέτοια πραγμάτωση είναι και μια διαφορετική αποκρυστάλλωση της εξέλιξης του τραγουδιού. Ενώ η παρτιτούρα ή το μίντι εμφανίζει "μόνο" ένα φάσμα από δυνατότητες αποκρυστάλλωσης.socrates έγραψε:.........................
Αλλά και πάλι διευκρινίζω πως μία κανονική ηχογράφηση είναι για μένα μία εγκλώβηση του ήχου σε κάποια δεδομένη χρονική στιγμή. Οπότε υπάρχουν άπειρες τέτοιες δυνατές ή πιθανές μουσικές πραγματώσεις.
Π. χ. η "Συννεφιασμένη Κυριακή" είναι το ίδιο τραγούδι πάντα σαν πνευματικό δημιούργημα, αλλά η μουσική πραγμάτωση στις ηχογραφήσεις της Μπέλλου και του Καζαντζίδη, είναι τελείως διαφορετική (και στο γούστο μου, οι δύο πραγματώσεις ειναι αισθητικά αλληλοαναιρούμενες), οπότε αν το είχα γράψει εγώ, η πρώτη μου προτίμηση θα ήταν η πραγμάτωση της Μπέλλου, και αφού θα είχα εξαντλήσει (!) όλους τους φυσικούς ανθρώπινους παράγοντες και τις άπειρες πραγματώσεις τους, και πάλι θα προτιμούσα ήχο Μίντι, παρά να το ακούσω από τον Καζαντζίδη. (γούστα είν' αυτά )
(Για τη Συννεφιασμένη Κυριακή, όταν λές "Μπέλου", φαντάζομαι οτι εννοείς Μπέλου-Τσαουσάκη. Προσωπικά είναι αυτή που προτιμάω και καθώς είναι η πρώτη εκτέλεση, στατιστικά πολύ σπάνια οι επόμενες υπερτερούν. Τον Καζαντζίδη προτιμάω να τον ακούω σε κάτι σαν κι αυτό:
https://www.youtube.com/watch?v=DTI--LHxh1E
Και παίρνω την ευκαιρία: όπως και το Μικρούτσικο (με αφορμή παλιότερο δικό σου ποστ), σε πολλά, όπως πχ και σ' αυτό:
https://www.youtube.com/watch?v=WHYnhYPleW4
Είναι βέβαια και η φωνή της Δημητριάδη, αλλά είναι και όλα τ' άλλα... Η "αποκρυστάλλωση" που έλεγα).