Βιογραφία - Γρηγόρης Μπιθικώτσης

[APOSTOLOS-USA]

Ο λαϊκός τραγουδιστής που αγαπήθηκε απ' όλους τους Έλληνες και η φωνή του συνδέθηκε με ιδιαίτερα σημαντικές στιγμές της νεότερης ελληνικής μουσικής ιστορίας γεννήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 1922, στη φτωχογειτονιά του Περιστερίου.

Παιδί οκταμελούς, πολύ φτωχής οικογένειας, άρχισε από τα παιδικά του χρόνια να ασχολείται με τη μουσική και, ενώ τα αδέλφια του, το 1940 έφυγαν για το ελληνοαλβανικό μέτωπο, εκείνος έμεινε πίσω, ασκούσε το επάγγελμα του υδραυλικού και μάθαινε κιθάρα...
Ο λαϊκός τραγουδιστής που αγαπήθηκε απ' όλους τους Έλληνες και η φωνή του συνδέθηκε με ιδιαίτερα σημαντικές στιγμές της νεότερης ελληνικής μουσικής ιστορίας γεννήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 1922, στη φτωχογειτονιά του Περιστερίου.

Παιδί οκταμελούς, πολύ φτωχής οικογένειας, άρχισε από τα παιδικά του χρόνια να ασχολείται με τη μουσική και, ενώ τα αδέλφια του, το 1940 έφυγαν για το ελληνοαλβανικό μέτωπο, εκείνος έμεινε πίσω, ασκούσε το επάγγελμα του υδραυλικού και μάθαινε κιθάρα...

Υπηρέτησε πιστά για περισσότερες από πέντε δεκαετίες το ελληνικό τραγούδι και, πριν από τη συνάντησή του με τον Μίκη Θεοδωράκη, που αναμφίβολα στάθηκε σταθμός στην καριέρα του, ήταν ένας λαϊκός καταξιωμένος τραγουδιστής και συνθέτης, έχοντας ερμηνεύσει τραγούδια του Μάρκου Βαμβακάρη, του Βασίλη Τσιτσάνη, του Γιώργου Μητσάκη, του Γιάννη Παπαϊωάννου και του Ακη Πάνου.

Η γνωριμία του με τον Μίκη Θεοδωράκη το 1959, όταν ήταν εξόριστοι στη Μακρόνησο, και η ερμηνεία του Επιταφίου του Γιάννη Ρίτσου χάραξε νέους δρόμους στο λαϊκό τραγούδι.

Το 1937 έχει ακούσει στην ταβέρνα του Παρλιάρα τους Μάρκο Βαμβακάρη, Μανώλη Χιώτη και Στράτο Παγιουμτζή και, όπως ο ίδιος αφηγείτο, η συνάντησή του με τον πρώτο ήταν αυτή που πάντα τον συγκινούσε, γιατί του άλλαξε τη σχέση του με τη μουσική. «Υπεράνω όλων ο Μάρκος Βαμβακάρης» έλεγε συχνά.

Στο απόγειο της δόξας του φτάνει ερμηνεύοντας μελοποιημένη, από τον Μίκη Θεοδωράκη, ποίηση. Τον Επιτάφιο και τη Ρωμιοσύνη του Γιάννη Ρίτσου, το Αξιον Εστί του Οδυσσέα Ελύτη και το Τραγούδι του νεκρού αδελφού του Μίκη Θεοδωράκη.

«Κάθε μέρα» έλεγε, «μου αρέσει να σιγοτραγουδώ Ελύτη, Γκάτσο, Σεφέρη, Χριστοδούλου, Λειβαδίτη. Τα λόγια τους με αγγίζουν και με συγκινούν».

Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης συνέθεσε περισσότερα από 80 τραγούδια, πολλά από τα οποία έγιναν μεγάλες επιτυχίες, όπως τα Επίσημη αγαπημένη, Τρελοκόριτσο, Στου Μπελαμή το ουζερί, Φεγγάρι χλωμό, Ένα όμορφο αμάξι με δυο άλογα, Του Βοτανικού ο μάγκας κ.α. Σημαντική στιγμή στη σπουδαία καριέρα του ήταν και η συνεργασία του με τον Μάνο Χατζιδάκι, ενώ αξιοσημείωτη είναι η ερμηνεία του σε μουσικούς δίσκους του συνθέτη, όπως Της γης το χρυσάφι και η Επιστροφή.

Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης συνεργάστηκε και με άλλους μεγάλους Έλληνες συνθέτες, όπως ο Σταύρος Ξαρχάκος και ο Δήμος Μούτσης, ερμηνεύοντας αξέχαστα τραγούδια σε ποίηση του Νίκου Γκάτσου, του Λευτέρη Παπαδόπουλου και άλλων.
Ο Δημήτρης Ψαθάς έγραψε ένα χρονογράφημα για τον Γρηγόρη Μπιθικώτση στη στήλη του στην εφημερίδα Τα Νέα και τον χαρακτήριζε «σερ Μπιθί», ένας τίτλος που έμελλε να τον συνοδεύσει σε ολόκληρη τη μετέπειτα πορεία του.

Την εποχή που τραγουδούσε στα λαϊκά κέντρα τον άκουγαν όλα τα μεγάλα ονόματα του διεθνούς «τζετ σετ» που επισκέπτονταν τη χώρα μας, μεταξύ των οποίων, ο Αλέν Ντελόν και η Σοράγια, αλλά και ο Αριστοτέλης Ωνάσης.

Ο μουσικολόγος Κώστας Μυλωνάς τον χαρακτήρισε ως τον τραγουδιστή «που χάρισε στο ελληνικό τραγούδι τις συγκλονιστικότερες στιγμές του».

Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης είχε τιμηθεί από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλο τον Ιανουάριο του 2003 με το Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικα, καθώς και με το Χρυσό Μετάλλιο της Πόλης των Αθηνών.

Τιμώντας το λαϊκό τραγουδιστή, ο Κωστής Στεφανόπουλος είχε δηλώσει ότι ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης είναι «ένας σπουδαίος μουσικός που εξέφρασε τη δυστυχία και την ευτυχία, τον πόνο και τα βάσανα του ελληνικού λαού».

Είχε αποκτήσει μια κόρη, την Αννα, και ένα γιο, το Γρηγόρη, ο οποίος είναι επίσης τραγουδιστής.

Τον Ιούνιο του 1997 οργανώθηκε λαϊκή συναυλία για να τιμηθούν τα 50 χρόνια προσφοράς του μεγάλου βάρδου στο λαϊκό τραγούδι, ενώ ανάλογη συναυλία διοργανώθηκε από το υπουργείο Πολιτισμού το 2002.
Μια επική φωνή που δεν σε αφήνει να κλάψεις, παρά μόνο από υπερηφάνεια.
Μια φωνή δωρική που «κοιτάει» ψηλά. Μια φωνή που δίνει διέξοδο. «Ανοίγει» τρύπα στο ταβάνι.
Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης. H πιο αντιπαραθετική με την εξουσία φωνή. Ο καλλιτέχνης που εξέφρασε τους μισούς Ελληνες, αφού οι άλλοι μισοί ταυτίστηκαν με τον Στέλιο Καζαντζίδη.
Από την Πέμπτη το βράδυ «πέρασε» απέναντι. Εγκατέλειψε.
Τιμήθηκε, δοξάστηκε, αγαπήθηκε ενώ ζούσε. Δεν «περίμενε» να πεθάνει για να γίνει μύθος. Βιάστηκε.
Το σπουδαίο, και το σπάνιο, είναι ότι ως το τέλος αυτός ο μύθος διατηρήθηκε ακέραιος.
Ο Μπιθικώτσης δεν «κλώτσησε την καρδάρα με το γάλα». Από εξυπνάδα; Από ένστικτο;
Ακόμη και όταν ερμήνευσε τραγούδια μικρότερης αξίας η φωνή του διέσωσε και τον ίδιο και τη φήμη του. Τίποτε δεν στάθηκε ικανό να αμφισβητήσει τη βαρύτητα και το κύρος του. Πενήντα πέντε χρόνια προσφοράς, 83 χρόνια ζωής.
Σίγησε η φωνή που τραγούδησε τους καημούς του λαού.

Πέθανε στις 7 Απριλίου 2005.
Ο Γρηγόρης Mπιθικώτσης, ο βάρδος της Pωμιοσύνης, άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 83 ετών, ύστερα από τρεις μήνες νοσηλείας σε ιδιωτικό νοσοκομείο. Tο ιατρικό ανακοινωθέν ανέφερε ότι απεβίωσε λόγω πολυοργανικής ανεπάρκειας εν μέσω βαριάς λοίμωξης. Στο προσκέφαλό του, η σύζυγός του Mεταξία, ο γιος του Γρηγόρης και στενοί συγγενείς.