rebetiko.sealabs.net

Μεταφέρω σχόλιο της εφημερίδας ΕΜΠΡΟΣ της 2/3/1929 για την μουσική επιτυχία εκείνου του καιρού υπό τον τίτλο "ΡΑΜΟΝΑ". Η Ραμόνα γνώρισε πολλές επανεκτελέσεις.

ΡΑΜΟΝΑ

Το αγαπητότερο και το πιο συμπαθητικό τραγούδι της εποχής είναι η "Ραμόνα". Τα χείλη των περισσοτέρων Αθηναίων και Ατθίδων, είναι αδύνατον να μην το ψιθυρίσουν μια φορά την ημέρα.Τα γραμμόφωνα οργιάζουν με την Ραμόνα. Η ορχήστρες των λαικών και αριστοκρατικών κέντρων επίσης. Οι χοροί είνε αδύνατον να μην την έχουν εις το πρόγραμμα των. Παντού όπου πάει κι όπου σταθή κανείς δεν ακούει τίποτε άλλο από τη Ραμόνα. Αφού χθες το βράδυ ακόμη και το μπακαλόπουλο της γειτονιάς μου, κρατώντας στον ώμο του το ζεμπίλι με τα ψώνια, τραγουδούσε τη Ραμόνα.
Είναι γνωστό μας, φαίνεται, να ασχολούμεθα πάντοτε με κάτι. Μετά τον δάγκειον, το κύμα του ψύχους, τον περίφημον αντικυκλώνα και όλα τα άλλα, μας έμεινεν ένα επί του παρόντος. Η Ραμονομανία. Και αυτή όμως θα περάση όπως επέρασαν προηγουμένος τόσα άλλα...το "Γιατί πίνω" και το "Αγόρι μου έλα ξύπνα" ετέθησαν ...εις διαθεσιμότητα. Τώρα θριαμβεύει και κυριαρχεί απ΄άκρον εις άκρον η "Ραμόνα". Ε, σιγά-σιγά θαρθή και η σειρά της να σβύση όπως σβύνουν τα ωραία πράγματα...Μπορεί ν΄αποφύγη την παρακμήν; Αδύνατον. Θα την ακολουθήση πιστώς.

ΕΡΝΑΝΗΣ

Μάλλον λάθος έκανε ο Ερνάνης, η μελωδία ήταν πολύ καλή και δεν ξεχάστηκε τόσο εύκολα ούτε θα ξεχαστεί.
Έστω και σ` αυτή την ξενέρωτη αμερικανική εκδοχή από το φιλμ του 1928, η δύναμή της διαφαίνεται αρκετά.

display.php?d=0&recid=15344