ΕΛΑΦΡΑ, ΚΛΑΣΙΚΑ, ΟΠΕΡΕΤΤΕΣ

[man0lis]

Κατά πρώτον χρόνια πολλά και καλά, ήθελα να ζητήσω μια χάρη: έχουν ήδη παρεισφρήσει μέσα στη ρεμπετοσελίδα πολλά ελαφρά τραγούδια, κάποια επιθεωρησιακά, κάποιες σπάνιες ηχογραφήσεις των αρχών του αιώνα με λυρικούς τραγουδιστές κλπ. Νομίζω ότι είναι πολύ εύκολο στον καθένα να ξεχωρίσει πόσο κοντά ή πόσο μακριά από το γνήσιο ρεμπέτικο ύφος είναι τα τραγούδια ή τα κομμάτια αυτά. Ωστόσο αποτελούν ηχητικά μνημεία πολύ σημαντικά. Αν λοιπόν υπάρχουν κι άλλα τέτοια ας μη διστάζουν οι φίλοι μας να τα προσθέτουν κι ας γίνει εν ανάγκη μια ειδική κατηγορία στη ρεμπετοσελίδα που να τα υποδέχεται αυτά τα κομμάτια. Το ρεμπέτικο που έχει τόσο χτυπηθεί από την κρατική εξουσία και από τους λόγιους μουσικοκριτικούς μπορεί να δείξει νομίζω αυτή τη μεγαλοψυχία

[bill1961]

Κατ΄αρχάς, να σε καλωσορίσω man0li στη σελίδα μας.
Επειδή το θέμα έχει συζητηθεί και άλλες φορές εδώ, αυτό που έχουμε πει είναι πως θέλουμε να παραμείνει σαφής ο προσανατολισμός μας στο ρεμπέτικο και παραδοσιακό τραγούδι. Κατά περίσταση μπορεί να επιτρέπουμε να ανεβούν και κάποια ελαφρά τραγούδια ιδιαίτερα αν οι δημιουργοί-καλλιτέχνες σχετίζονται και με το λαϊκό τραγούδι.

[man0lis]

Συμφωνώ απολύτως γι'αυτό και πρότεινα να τοποθετηθούν σε μια ειδική "δεξαμενή" που θα μπορούσε πιθανόν να τα αποκλείει από την φιλοξενία τους στο ραδιόφωνο πχ, δεν ξέρω τις τεχνικές δυνατότητες της σελίδας και γενικά με τα τεχνικά δεν έχω καλή σχέση. Θα ανεβάσω σύντομα ένα τραγούδι από οπερέττα του Θεόφραστου Σακελλαρίδη που έχει διπλή επιρροή, στη μουσική από το Χορχόρ αγά που αναφέρω σε άλλο θέμα και στη θεματολογία των στίχων από το ρεμπέτικο αφού μιλάει για τους φίλους του που θα βρει μέσα στη φυλακή και θα περνάει μια χαρά! Αυτά για να πολλαπλασιαστούν σαν δείγματα και παραδείγματα, πρέπει να υπάρχουν κάπου, προσβάσιμα για ακρόαση, ατομική έστω. Είναι απίστευτο πόσο συνδέονται οι δυο κόσμοι και πόσο τεχνητά διαχωρίστηκαν...

[bill1961]

Είναι απίστευτο πόσο συνδέονται οι δυο κόσμοι και πόσο τεχνητά διαχωρίστηκαν...

Το τεχνητό του διαχωρισμού γίνεται φανερό και από τη δισκογραφία Αμερικής, όπου τέτοιοι διαχωρισμοί δεν επεβλήθηκαν και βλέπουμε την ευκολία με την οποία καλλιτέχνες όπως η Παπαγκίκα ή ο Τέτος Δημητριάδης κ.ά., κινούνται από το ένα είδος στο άλλο.
Από την άλλη στην Ελλάδα οι αντιδράσεις ήταν ακραίες ως συνήθως, όπως για παράδειγμα η οργισμένη αντίδραση του Σακελλαρίδη (αν θυμάμαι καλά-μπορεί και όχι όσον αφορά το όνομα) όταν είδε μπουζούκια στο στούντιο ηχογράφησης και ανάγκασε τον Σ. Περιστέρη να του πει να μην ανακατεύεται στις δουλιές του.

[man0lis]

Ηταν ο Χατζηαποστόλου με τον Μίνω Μάτσα αλλά υπάρχουν κι άλλες μαρτυρίες ότι οι συνθέτες του ελαφρού μπλόκαραν το δρόμο των συνθετών του ρεμπέτικου προς τα στούντιο ηχογραφήσεων. Έχω μια υποψία ότι οι συνθέτες αυτοί -της οπερέττας δηλαδή- προσπαθούσαν να ψαρέψουν στα ίδια νερά με τους ρεμπέτες. Υπάρχουν για παράδειγμα πλήθος ελαφρά τραγούδια για τη φτώχεια.