Το ρεμπέτικο;
Το ρεμπέτικο πάλι του Κεπέση ήταν. Κάναμε αποχή συσσιτίου για να μην βάζουν ΥΕΝΕΔ, η οποία έβαζε συνέχεια ρεμπέτικα. Έλα όμως που εμείς είχαμε μεγαλώσει με το ρεμπέτικο και τι κάναμε; Πηγαίναμε κάτω από την κολώνα που ήταν το μεγάφωνο και παίζαμε ντάμα, τρίλιζα και τέτοια για να ακούμε τα ρεμπέτικα. Και στην Αλικαρνασσό που ήμασταν μια παρέα Πειραιώτες και Αθηναίοι είχαμε ένα παγούρι, το είχαμε κόψει, το είχαμε φτιάξει μπουζούκι και την ώρα που οι άλλοι παίζανε έξω εμείς πηγαίναμε στο κελί και παίζαμε και τραγουδάγαμε ρεμπέτικα τραγούδια. Απαγορευόταν να ακούς ρεμπέτικα τραγούδια. Και ζητάγαμε από την υπηρεσία να μην τα βάζει. Και τώρα βάζεις τον 902 και σου βάζει «ο λουλάς και το καλάμι». Γιατί τα χασικλίδικα τα θεωρούσαν του υπόκοσμου και τα ρέστα.
http://www.rwf.gr/interviews_senaria-ne ... iew_id=671
Νίκος Οικονομάκος λεγεται ο τύπος που τα λέει αυτά.
Το ρεμπέτικο και η "παλιά γραμμή του Ριζοσπάστη"
Φίλε Agis
Εκεί με τις Ουκρανίδες μετά το 1990 και λοιπά μας έστειλες τελείως. Πριν όλοι αυτοί ζούσαν στον παράδεισο και ξαφνικά για μία παρεξήγηση, για μία παλιοκουβέντα...
Πάνω που σε είχα θαυμάσει γιατί με την οξυδέρκειά σου μόλις άκουσες ότι έχω το θράσος να ισχυρίζομαι ότι ο Βιντέλα δεν ήταν κεντρώος δημοκράτης αλλά φασίστας δολοφόνος που 'χε σκοτώσει 30.000 αριστερούς, κατάλαβες ότι είμαι ξεσκολισμένος αντικομμουνιστής, γραμμένος στα πιό μαύρα κατάστιχα της αντίδρασης και μάλιστα -εδώ σε παραδέχθηκα- τεταρτοαυγουστιανός! Και τι μου θύμισες μετά: πως στέλναμε τις κοπέλλες στα Βουρλα 100-100, τον Γ' Ελληνικό πολιτισμό, τον Ανακτα. Αξέχαστες, αξέχαστες στιγμές μεγαλείου.
Και επειδή είσαι και εξαιρετικά διακριτικός, για να μη μου βάλεις το μαχαίρι πιο βαθεία στην πληγή δεν είπες και τα άλλα: ότι την ώρα που ο ελληνικός λαός υπέφερε όλα αυτά κάτω από την φασιστική μας μπότα, ο λαός της Σοβιετικής Ενωσης ζούσε μες στην χαρά και στην ευτυχία. Ούτε 15 εκατομμύρια δεν πέθαναν από την πείνα της αναγκαστικής κολλεκτιβοποίησης. Ούτε άλλα 15 δεν χάθηκαν στις σταλινικές εκκαθαρίσεις. Και φυσικά για τους Ελληνες υπήρχε ειδική πρόνοια. Εάν υπήρχε μία τριμελής οικογένεια με πατέρα, μητέρα και παιδί, όταν έρχονταν το πρωί και έπαιρναν και εκτελούσαν τον πατέρα στην αυλή του σπιτιού, και έστελναν την μάνα σε στρατόπεδο στην Σιβηρία, το παιδί δεν το άφηναν. Α, όλα κι όλα. Το έστελναν σε ορφανοτροφείο για να μη γυρνάει στους δρόμους και μπλέξει (με τίποτε αντικοινωνικά στοιχεία). Και φυσικά οι τέχνες άνθιζαν με πλήρη ελευθερία και ανοχή από το καθεστώς. Δεν τα λες και αναγκάζομαι και τα λέω εγώ.
Επειδή έχουμε ξεφύγει θέλω να πω και τα παρακάτω, όχι για σένα, αλλά γι' όποιον καταλαβαίνει.
Δεν πηδάω από θέμα σε θέμα. Είπα για τον Ξένο ότι είναι ασήμαντος συνθέτης γιατί το πιστεύω. Δεν μου την δίνει με αυτόν τον τύπο ότι ήταν κομμουνιστής αλλά ότι περασε πενήντα χρόνια να βρίζει το ρεμπέτικο. Όμως, αφού ήταν βραβευμένος από την Σοβιετικη Ενωση αυτό δεν μπορούν κάποιοι να το δεχτούνε με τίποτα-και ας μην έχουνε ακούσει τίποτε άλλο εκτός από ένα τραγούδι του. Βέβαια τώρα, παρ' όλ΄αυτά που λένε, έχουν καταλάβει τι συμβαίνει και αν του έδινα του AGIS να ακούσει την 2η συμφωνία, αυτός θα προτιμούσε καλύτερα να κάτσει επάνω σε μια παγοκολώνα του κολλητού μου του Μανιαδάκη και να πιεί ρετσινόλαδο, παρά να φαει τέτοιο σοσιαλιστικό πακέτο.
Όσο για τα αρχεία, αναγκάσθηκα να το πω γιατί μου ζητήθηκαν "ντοκουμέντα", για κάτι που είναι παγκοίνως γνωστό σε όσους έχουν περάσει, οι ίδιοι ή οι προπάπποι τους από τις παράνομες κομματικές οργανώσεις της μετεμφυλιακής εποχής. Που να βρώ ντοκουμέντα αν τα αρχεία του συγκεκριμένου κόμματος είναι κλειστά 70 χρόνια μετά τα γεγονότα; Στα αρχεία του Βατικανού; Και οι μασόνοι και οι σατανιστικες οργανώσεις μετά 70 χρόνια τα ανοίγουν τα αρχεία τους.
Οσο για τον φίλο Αλκιβιάδη, οι παπούδες του από την μία ανάρτηση στην αλλη άλλαξαν τελείως γνώμη και ενώ στην αρχή του τα λέγανε μισά-μισά, μετά πια μεσα στις οργανώσεις πήγαινε το ρεμπέτικο κι ο μπαγλαμάς σύννεφο. Ασε ρε Αλιβιάδη. Εδώ στους Λαμπράκηδες και κυνηγούσε ο καθοδηγητής τα παιδάκια αμα χορεύανε κανά ροκάκι, θάφηνε το ρεμπέτικο που ήταν και της αντίδρασης; Και τα ονόματα που αναφέρεις ήταν κάποιος που πέρασε από το ΕΑΜ κανά μήνα, ένας που γύρισε από την Μέση Ανατολη αριστερός και μετά έγραψε τον "Ανταρτόπληκτο" κλπ. Αλλο αυτό που νομίζεις και άλλο το ότι πέρασε κάποιος από το ΕΑΜ. Στο ΕΑΜ είχε επισης παπάδες, μητροπολιτες, καλόγερους και διάκονους. Μήπως έφτιαξε το κόμμα και τίποτε κομματικά μοναστήρια; Δεν είναι έτσι τα πραγματα. Ούτε υπ΄ήρξε καμμία κοβα μπουζουκτζήδων απ' ότι ξέρω.
Το θέμα είναι απλό. Όταν πατάς το πόδι σου έστω και τυχαία σε ένα ορισμένο χώρο που δεν πρέπει δέχεσαι μία ανοίκεια επίθεση από διάφορους που "περνούσαν τυχαία" αλλά για να δεχθούν το προφανές θελουν φωτογραφίες, ντοκουμέντα, ονόματα και διευθύνσεις και παράλληλα ανακαλύπτουν ότι αυτά που λές είναι ύποπτα γιατί κάτι παρόμοιο έλεγε και η 4η Αυγούστου ή ένας που ξέρανε παληά και ήτανε πράκτορας της CIA κλπ.
Και γω για να τελειώνουμε ρωτάω:
-Πρέπει να διαλέγει ο άνθρωπος μόνος του ποιά μουσική θα ακούει και ποιοί θα τον κυβερνάνε, ή πρεπει να διαλέγουν ο AGIS, ο Ξένος και τα συντρόφια τους και να μας το ανακοινώνουν; Μήπως να μας πει και κανά βιβλίο να διαβάζουμε για να μην αποπροσανατολιζόμαστε.
Σημ. συντονιστή: Παγώνει προσωρινά η κουβέντα γιατί ξεφύγαμε πάλι αρκετά εκτός θέματος.
Εκεί με τις Ουκρανίδες μετά το 1990 και λοιπά μας έστειλες τελείως. Πριν όλοι αυτοί ζούσαν στον παράδεισο και ξαφνικά για μία παρεξήγηση, για μία παλιοκουβέντα...
Πάνω που σε είχα θαυμάσει γιατί με την οξυδέρκειά σου μόλις άκουσες ότι έχω το θράσος να ισχυρίζομαι ότι ο Βιντέλα δεν ήταν κεντρώος δημοκράτης αλλά φασίστας δολοφόνος που 'χε σκοτώσει 30.000 αριστερούς, κατάλαβες ότι είμαι ξεσκολισμένος αντικομμουνιστής, γραμμένος στα πιό μαύρα κατάστιχα της αντίδρασης και μάλιστα -εδώ σε παραδέχθηκα- τεταρτοαυγουστιανός! Και τι μου θύμισες μετά: πως στέλναμε τις κοπέλλες στα Βουρλα 100-100, τον Γ' Ελληνικό πολιτισμό, τον Ανακτα. Αξέχαστες, αξέχαστες στιγμές μεγαλείου.
Και επειδή είσαι και εξαιρετικά διακριτικός, για να μη μου βάλεις το μαχαίρι πιο βαθεία στην πληγή δεν είπες και τα άλλα: ότι την ώρα που ο ελληνικός λαός υπέφερε όλα αυτά κάτω από την φασιστική μας μπότα, ο λαός της Σοβιετικής Ενωσης ζούσε μες στην χαρά και στην ευτυχία. Ούτε 15 εκατομμύρια δεν πέθαναν από την πείνα της αναγκαστικής κολλεκτιβοποίησης. Ούτε άλλα 15 δεν χάθηκαν στις σταλινικές εκκαθαρίσεις. Και φυσικά για τους Ελληνες υπήρχε ειδική πρόνοια. Εάν υπήρχε μία τριμελής οικογένεια με πατέρα, μητέρα και παιδί, όταν έρχονταν το πρωί και έπαιρναν και εκτελούσαν τον πατέρα στην αυλή του σπιτιού, και έστελναν την μάνα σε στρατόπεδο στην Σιβηρία, το παιδί δεν το άφηναν. Α, όλα κι όλα. Το έστελναν σε ορφανοτροφείο για να μη γυρνάει στους δρόμους και μπλέξει (με τίποτε αντικοινωνικά στοιχεία). Και φυσικά οι τέχνες άνθιζαν με πλήρη ελευθερία και ανοχή από το καθεστώς. Δεν τα λες και αναγκάζομαι και τα λέω εγώ.
Επειδή έχουμε ξεφύγει θέλω να πω και τα παρακάτω, όχι για σένα, αλλά γι' όποιον καταλαβαίνει.
Δεν πηδάω από θέμα σε θέμα. Είπα για τον Ξένο ότι είναι ασήμαντος συνθέτης γιατί το πιστεύω. Δεν μου την δίνει με αυτόν τον τύπο ότι ήταν κομμουνιστής αλλά ότι περασε πενήντα χρόνια να βρίζει το ρεμπέτικο. Όμως, αφού ήταν βραβευμένος από την Σοβιετικη Ενωση αυτό δεν μπορούν κάποιοι να το δεχτούνε με τίποτα-και ας μην έχουνε ακούσει τίποτε άλλο εκτός από ένα τραγούδι του. Βέβαια τώρα, παρ' όλ΄αυτά που λένε, έχουν καταλάβει τι συμβαίνει και αν του έδινα του AGIS να ακούσει την 2η συμφωνία, αυτός θα προτιμούσε καλύτερα να κάτσει επάνω σε μια παγοκολώνα του κολλητού μου του Μανιαδάκη και να πιεί ρετσινόλαδο, παρά να φαει τέτοιο σοσιαλιστικό πακέτο.
Όσο για τα αρχεία, αναγκάσθηκα να το πω γιατί μου ζητήθηκαν "ντοκουμέντα", για κάτι που είναι παγκοίνως γνωστό σε όσους έχουν περάσει, οι ίδιοι ή οι προπάπποι τους από τις παράνομες κομματικές οργανώσεις της μετεμφυλιακής εποχής. Που να βρώ ντοκουμέντα αν τα αρχεία του συγκεκριμένου κόμματος είναι κλειστά 70 χρόνια μετά τα γεγονότα; Στα αρχεία του Βατικανού; Και οι μασόνοι και οι σατανιστικες οργανώσεις μετά 70 χρόνια τα ανοίγουν τα αρχεία τους.
Οσο για τον φίλο Αλκιβιάδη, οι παπούδες του από την μία ανάρτηση στην αλλη άλλαξαν τελείως γνώμη και ενώ στην αρχή του τα λέγανε μισά-μισά, μετά πια μεσα στις οργανώσεις πήγαινε το ρεμπέτικο κι ο μπαγλαμάς σύννεφο. Ασε ρε Αλιβιάδη. Εδώ στους Λαμπράκηδες και κυνηγούσε ο καθοδηγητής τα παιδάκια αμα χορεύανε κανά ροκάκι, θάφηνε το ρεμπέτικο που ήταν και της αντίδρασης; Και τα ονόματα που αναφέρεις ήταν κάποιος που πέρασε από το ΕΑΜ κανά μήνα, ένας που γύρισε από την Μέση Ανατολη αριστερός και μετά έγραψε τον "Ανταρτόπληκτο" κλπ. Αλλο αυτό που νομίζεις και άλλο το ότι πέρασε κάποιος από το ΕΑΜ. Στο ΕΑΜ είχε επισης παπάδες, μητροπολιτες, καλόγερους και διάκονους. Μήπως έφτιαξε το κόμμα και τίποτε κομματικά μοναστήρια; Δεν είναι έτσι τα πραγματα. Ούτε υπ΄ήρξε καμμία κοβα μπουζουκτζήδων απ' ότι ξέρω.
Το θέμα είναι απλό. Όταν πατάς το πόδι σου έστω και τυχαία σε ένα ορισμένο χώρο που δεν πρέπει δέχεσαι μία ανοίκεια επίθεση από διάφορους που "περνούσαν τυχαία" αλλά για να δεχθούν το προφανές θελουν φωτογραφίες, ντοκουμέντα, ονόματα και διευθύνσεις και παράλληλα ανακαλύπτουν ότι αυτά που λές είναι ύποπτα γιατί κάτι παρόμοιο έλεγε και η 4η Αυγούστου ή ένας που ξέρανε παληά και ήτανε πράκτορας της CIA κλπ.
Και γω για να τελειώνουμε ρωτάω:
-Πρέπει να διαλέγει ο άνθρωπος μόνος του ποιά μουσική θα ακούει και ποιοί θα τον κυβερνάνε, ή πρεπει να διαλέγουν ο AGIS, ο Ξένος και τα συντρόφια τους και να μας το ανακοινώνουν; Μήπως να μας πει και κανά βιβλίο να διαβάζουμε για να μην αποπροσανατολιζόμαστε.
Σημ. συντονιστή: Παγώνει προσωρινά η κουβέντα γιατί ξεφύγαμε πάλι αρκετά εκτός θέματος.
-
Νίκος Α. Πολίτης
- More than 150 posts user.
- Δημοσιεύσεις: 170
- Εγγραφή: 30 Μαρ 2005 08:39 pm
- Τοποθεσία: Αθήνα
Να παραθέσω λοιπόν το γενεαλογικό δέντρο της οικογένειας, ελαφρύνοντας κάπως το θέμα:Pikinos έγραψε:Όχι τίποτα, επειδή το ανέφερες: είχες μήπως συγγένεια με το Λίνο Πολίτη (ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας κλπ κλπ);
Ο Νικόλαος Γ. Πολίτης και η Μαρία Φιλοσοφοπούλου απέκτησαν δυο γιούς και μια κόρη: Γιώργος, Φώτος και Ισμήνη, στη σειρά τους. Η Ισμήνη πέθανε δώδεκα χρονών. Η Μαρία έμεινε πάλι έγκυος, μήπως και «αναπληρώσει» το χαμό του κοριτσιού από την οικογένεια. Γεννήθηκε πράγματι η Κλυτία, που όμως πέθανε μηνών. Η Μαρία δεν το βάζει κάτω, αντί κοριτσιού όμως γεννιέται ο Άλκις. Ξαναματαμένει έγκυος και γεννιέται ο Λίνος. Εκεί, η γιαγιά μου σταμάτησε τις προσπάθειες.
Όλα τα επιζήσαντα παιδιά, παντρεύτηκαν. Ο Γιώργος έμεινε άκληρος: Γαμήσας ετελεύτησεν, που λέει και η Βίβλος. Για την ακρίβεια της συγκεκριμένης περίπτωσης, τρις γαμήσας (ή και τρεις, αν θέλετε) ετελεύτησεν. Ο Φώτος απέκτησε το Νίκο, που έστειλε επιστολή στο Ρίζο και, γαμήσας (άπαξ) ετελεύτησεν και αυτός. Ο Άλκις απέκτησε εμένα και τον Αλέξη. Ο Λίνος τη Μαρία, την Ειρήνη, το Νίκο, τη Δέσποινα και την Κορρίνα.
Τα αγόρια της γενιάς μου, γαμήσαντα όλα, δεν απέκτησαν αγόρια. Όταν τελευτήσουμε, το όνομα της οικογένειας θα χαθεί.
Νίκος Α. Πολίτης
Σχετικά με το λινκ στο προτελευταίο μήνυμα του Άγι:
Διάβασα την αφήγηση του Οικονομάκου και εκ των πραγμάτων είναι ενδιαφέρουσα. Απλά, όπως σε κάθε αφήγηση και μαρτυρία, χρειάζεται διασταύρωση και επιβεβαίωση σε σημεία που μπορεί να δημιουργούν ερωτήματα.
Σε ό,τι αφορά το συγκεκριμένο σημείο για το ρεμπέτικο:
Εδώ θα μπορούσα να θέσω το εξής ερώτημα για διερεύνηση: Το αίτημα των φυλακισμένων ήταν πράγματι "να σταματήσουν τα μεγάφωνα να παίζουν ΥΕΝΕΔ (για όσους δεν γνωρίζουν: ΥΕΝΕΔ = "ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΩΣ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ" ), επειδή η ΥΕΝΕΔ έπαιζε ρεμπέτικα" ; Δηλαδή ζητούσαν οι φυλακισμένοι τα μεγάφωνα να παίζουν πχ ΕΙΡ;
Ή μήπως -τη στιγμή που όπως διαβάζουμε, στους ίδιους απαγορευόταν να έχουν ραδιόφωνο και μάζευαν κρυφά τα υλικά για να φτιάξουνε- ζητούσαν να σταματήσουν τα μεγάφωνα της φυλακής να παίζουν ραδιόφωνο γενικά, να πάψουν να τους βομβαρδίζουν με την κρατική πολιτική και ψυχολογική προπαγάνδα προκειμένου να "σπάσουν" ;
Αυτό είναι ένα ερώτημα.
Την απάντηση δεν την γνωρίζω.
Ας πούμε λοιπόν, ότι η απάντηση είναι ακριβώς αυτή που προκύπτει από τα λεγόμενα του Οικονομάκου. Ότι δηλαδή το πρόβλημα ήταν η μετάδοση των εκπομπών ειδικά της ΥΕΝΕΔ γιά τον ειδικότερο λόγο ότι έπαιζε ρεμπέτικα.
Έχουμε και λέμε:
Όπως νομίζω είναι σαφές ακόμα και για τον πιο "προκατειλημμένο" αναγνώστη, με όσα έχω γράψει μέχρι τώρα αυτό που λέω είναι:
α] Το να γίνεται λόγος για "παλιά γραμμή του Ριζοσπάστη για το ρεμπέτικο" δεν ευσταθεί, και το ότι δεν ευσταθεί τεκμηριώνεται με τα τρία κείμενα του 1947.
β] Το ότι δεν ευσταθεί ο λόγος περί "γραμμής του Ριζοσπάστη" δηλαδή περί κεντρικής κομματικής γραμμής (μιά που ο Ριζοσπάστης ήταν και είναι όργανο της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ) , δεν σημαίνει ότι από εκεί και πέρα το ζήτημα ήταν λυμένο γενικά. Και μόνο από το γεγονός της αντιπαράθεσης των συγκεκριμένων απόψεων στα φύλλα του 1947, βγαίνει το συμπέρασμα ότι αυτή η αντιπαράθεση θα εκφραζόταν και πρακτικά σε όλη την "μικροκλίμακα" της κομματικής ζωής και της ζωής της αριστεράς γενικότερα. Αυτό το έχω γράψει ήδη παραπάνω.
Αν λοιπόν δεχτούμε ότι τα περιγραφόμενα από τον Οικονομάκο γύρω από το θέμα είναι ακριβή, αυτά τα οποία αφηγείται μιά τέτοια αντιπαράθεση εκφράζουν καταρχήν. Αυτό προκύπτει και από τη γενικότερη αφήγηση του Οικονομάκου, ότι δηλαδή με την αλλαγή του "επικεφαλής" μέσα στις φυλακές αλλάξανε μιά σειρά κανόνες σχετιζόμενοι με τη συμβίωση των φυλακισμένων.
Η υπόθεση που μπορεί να διατυπωθεί από οποιονδήποτε, ότι ο νέος "επικεφαλής" έλαβε νέες μυστικές εγκυκλίους από τη Μόσχα δεν με αφορά.
Επίσης για λόγους ενδεικτικούς του όλου τρόπου συζήτησης θέλω να υποβάλω σε μιά σύγκριση, χωρίς άλλα σχόλια, από την μιά την φράση του ΟΙκονομάκου: "Έλα όμως που εμείς είχαμε μεγαλώσει με το ρεμπέτικο και τι κάναμε; Πηγαίναμε κάτω από την κολώνα που ήταν το μεγάφωνο και παίζαμε ντάμα, τρίλιζα και τέτοια για να ακούμε τα ρεμπέτικα. Και στην Αλικαρνασσό που ήμασταν μια παρέα Πειραιώτες και Αθηναίοι είχαμε ένα παγούρι, το είχαμε κόψει, το είχαμε φτιάξει μπουζούκι και την ώρα που οι άλλοι παίζανε έξω εμείς πηγαίναμε στο κελί και παίζαμε και τραγουδάγαμε ρεμπέτικα τραγούδια." . Και από την άλλη την "ερμηνευτική" περιγραφή του Άγι: "Και αφού έκαναν το κομματικό τους καθήκον τα μέλη, επειδή ήταν λαϊκά παιδιά και είχαν μεγαλώσει με το ρεμπέτικο, πήγαιναν μετά -κρυφά από την καθοδήγησή τους που την φοβόντουσαν φαίνεται περισσότερο από τους βασανιστές τους- και καθόντουσαν έξω από τα γραφεία για να κρυφακούν ρεμπετικα από τα ραδιόφωνα που έπαιζαν μέσα" . Δεν νομίζω ότι είναι τόσο "δραματικά" τα γεγονότα όσο τα "ερμηνέυεις" , Άγι.
Γράφω παραπάνω γιά "ραδιοφωνική πολιτική και ψυχολογική προπαγάνδα" προκειμένου να "σπάσουν" οι φυλακισμένοι.
Κάπου έχω διαβάσει την αφήγηση ενός εξόριστου στη Μακρόνησο: Εκεί η ζωή γιά χρόνια εναλλασσόταν ανάμεσα στις κραυγές των βασανιζόμενων, στα νυχτερινά ουρλιαχτά των βασανιστών, τις νυχτερινές εφόδους (μες στη σούρα και τη μαστούρα οι άνθρωποι - καθόλου εξευγενισμένοι από το lightning) για ξυλοδαρμούς και άλλους βασανισμούς "αμετανόητων" μέσα στα αντίσκηνά τους, τα βογγητά σε κάθε σκηνή των θυμάτων από αυτές τις επιθέσεις και τις προσαγωγές στα "γραφεία", και τις ημερήσιες εκπομές από τα μεγάφωνα, οι οποίες περιλαμβάνανε στομφώδεις εκκλήσεις προς τους "ασώτους υιούς της πατρίδος όπως ανανήψουν και δεχτούν την στοργική αγκάλη αυτής κλπ κλπ" ανακατεμένες με λαϊκά τραγούδια. Πράγματ, Άγι, "το είχαν πιάσει το νόημα οι μοναρχοφασίστες", μένει μόνο να δούμε ποιό ακριβώς νόημα ήταν αυτό.
Έγραφε λοιπόν στην αφήγησή του αυτός ο εξόριστος, την ψυχολογική επίδραση που ασκούσαν πάνω τους τα τραγούδια, με τη νοσταλγική διάθεση που σκορπούσαν για την αγαπημένη, τους γονείς, το σπιτικό κλπ. Ανέφερε κι ένα συγκεκριμένο τραγούδι, που τον πονούσε κάθε φορά που το έπαιζαν τα μεγάφωνα. Δεν θυμάμαι ποιό. Αν το βρω αυτή την αφήγηση θα την "παραθέσω" .
Το θυμήθηκα αυτό καθώς διάβαζα την αφήγηση του Οικονομάκου, στο σημείο με τον φυλακισμένο, ο οποίος ήρθε κλαίγοντας και του έδειξε την κιλότα που του είχε στείλει η γυναίκα του (
) , γιά να τον εκβιάσει και να υπογράψει δήλωση "νομιμοφροσύνης" και αποκήρυξης του αγώνα του.
Ας αναλογιστεί λοιπόν κανείς την επίδραση που έχουν σε αυτές τις συνθήκες της φυλακής τα μεγάφωνα, όταν παίζουν νύχτα μέρα τραγούδια για τη μάνα, την αδερφή, την γυναίκα, τον έρωτα κλπ κλπ, κι αφού το αναλογιστεί αυτό ας παραχωρήσει τότε στον εαυτό του την ευκολία της κρίσης παρόμοιων καταστάσεων.
Και επίσης κρίνοντας από την αφήγηση, ο Οικονομάκος δεν φαίνεται άνθρωπος που θα "μάσαγε" από τέτοιου είδους άσκηση ψυχολογικής επιρροής... Δε νομίζω όμως ότι ισχύει αυτό για το σύνολο των φυλακισμένων αγωνιστών.
Μιά που μπαίνουν εκ των πραγμάτων και όλες οι προεκτάσεις του θέματος.
Μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί: Και τι πείραζε να υπογράψουν "δήλωση" . Για ποιό λόγο όλος αυτός ο αγώνας για μιά απλή υπογραφή; Αφού, όπως άλλωστε λέγανε και οι βασανιστές στους φυλακισμένους και εξόριστους αγωνιστές: "Υπόγραψε ρε, μιά υπογραφή είναι, τις ιδέες σου δεν σου τις παίρνει κανείς, υπόγραψε ρε να πας σπίτι σου να πάμε κι εμείς στα δικά μας" . Δεν μπαίνω εδώ στη θέση αυτών που δεν υπογράφανε λέγοντας: εγώ "το αίμα του αδερφού μου, του πατέρα μου, των συντρόφων μου δεν το προδίνω" . Μένω απλώς στην αφήγηση του Οικονομάκου, που λέει, ότι η υπογραφή πολλές φορές έσπαγε όλη την συγκρότηση και τις αντιστάσεις του ανθρώπου, σε βαθμό όχι απλώς οι ιδέες του να μην είναι δικές του πιά, αλλά σε βαθμό που κάποιοι από όσους είχαν υπογράψει δήλωση να μεταβάλλονται στους χειρότερους βασανιστές των πρώην συντρόφων τους.
Αυτά σχετικά με το λινκ στο προτελευταίο μήνυμα του Άγι.
Το τελευταίο σχόλιο του Άγι, το αντιπαρέρχομαι κι ας "θεωρηθεί" ότι απλώς δεν είμαι σε θέση να δώσω απάντηση.
Διάβασα την αφήγηση του Οικονομάκου και εκ των πραγμάτων είναι ενδιαφέρουσα. Απλά, όπως σε κάθε αφήγηση και μαρτυρία, χρειάζεται διασταύρωση και επιβεβαίωση σε σημεία που μπορεί να δημιουργούν ερωτήματα.
Σε ό,τι αφορά το συγκεκριμένο σημείο για το ρεμπέτικο:
Εδώ θα μπορούσα να θέσω το εξής ερώτημα για διερεύνηση: Το αίτημα των φυλακισμένων ήταν πράγματι "να σταματήσουν τα μεγάφωνα να παίζουν ΥΕΝΕΔ (για όσους δεν γνωρίζουν: ΥΕΝΕΔ = "ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΩΣ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ" ), επειδή η ΥΕΝΕΔ έπαιζε ρεμπέτικα" ; Δηλαδή ζητούσαν οι φυλακισμένοι τα μεγάφωνα να παίζουν πχ ΕΙΡ;
Ή μήπως -τη στιγμή που όπως διαβάζουμε, στους ίδιους απαγορευόταν να έχουν ραδιόφωνο και μάζευαν κρυφά τα υλικά για να φτιάξουνε- ζητούσαν να σταματήσουν τα μεγάφωνα της φυλακής να παίζουν ραδιόφωνο γενικά, να πάψουν να τους βομβαρδίζουν με την κρατική πολιτική και ψυχολογική προπαγάνδα προκειμένου να "σπάσουν" ;
Αυτό είναι ένα ερώτημα.
Την απάντηση δεν την γνωρίζω.
Ας πούμε λοιπόν, ότι η απάντηση είναι ακριβώς αυτή που προκύπτει από τα λεγόμενα του Οικονομάκου. Ότι δηλαδή το πρόβλημα ήταν η μετάδοση των εκπομπών ειδικά της ΥΕΝΕΔ γιά τον ειδικότερο λόγο ότι έπαιζε ρεμπέτικα.
Έχουμε και λέμε:
Όπως νομίζω είναι σαφές ακόμα και για τον πιο "προκατειλημμένο" αναγνώστη, με όσα έχω γράψει μέχρι τώρα αυτό που λέω είναι:
α] Το να γίνεται λόγος για "παλιά γραμμή του Ριζοσπάστη για το ρεμπέτικο" δεν ευσταθεί, και το ότι δεν ευσταθεί τεκμηριώνεται με τα τρία κείμενα του 1947.
β] Το ότι δεν ευσταθεί ο λόγος περί "γραμμής του Ριζοσπάστη" δηλαδή περί κεντρικής κομματικής γραμμής (μιά που ο Ριζοσπάστης ήταν και είναι όργανο της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ) , δεν σημαίνει ότι από εκεί και πέρα το ζήτημα ήταν λυμένο γενικά. Και μόνο από το γεγονός της αντιπαράθεσης των συγκεκριμένων απόψεων στα φύλλα του 1947, βγαίνει το συμπέρασμα ότι αυτή η αντιπαράθεση θα εκφραζόταν και πρακτικά σε όλη την "μικροκλίμακα" της κομματικής ζωής και της ζωής της αριστεράς γενικότερα. Αυτό το έχω γράψει ήδη παραπάνω.
Αν λοιπόν δεχτούμε ότι τα περιγραφόμενα από τον Οικονομάκο γύρω από το θέμα είναι ακριβή, αυτά τα οποία αφηγείται μιά τέτοια αντιπαράθεση εκφράζουν καταρχήν. Αυτό προκύπτει και από τη γενικότερη αφήγηση του Οικονομάκου, ότι δηλαδή με την αλλαγή του "επικεφαλής" μέσα στις φυλακές αλλάξανε μιά σειρά κανόνες σχετιζόμενοι με τη συμβίωση των φυλακισμένων.
Η υπόθεση που μπορεί να διατυπωθεί από οποιονδήποτε, ότι ο νέος "επικεφαλής" έλαβε νέες μυστικές εγκυκλίους από τη Μόσχα δεν με αφορά.
Επίσης για λόγους ενδεικτικούς του όλου τρόπου συζήτησης θέλω να υποβάλω σε μιά σύγκριση, χωρίς άλλα σχόλια, από την μιά την φράση του ΟΙκονομάκου: "Έλα όμως που εμείς είχαμε μεγαλώσει με το ρεμπέτικο και τι κάναμε; Πηγαίναμε κάτω από την κολώνα που ήταν το μεγάφωνο και παίζαμε ντάμα, τρίλιζα και τέτοια για να ακούμε τα ρεμπέτικα. Και στην Αλικαρνασσό που ήμασταν μια παρέα Πειραιώτες και Αθηναίοι είχαμε ένα παγούρι, το είχαμε κόψει, το είχαμε φτιάξει μπουζούκι και την ώρα που οι άλλοι παίζανε έξω εμείς πηγαίναμε στο κελί και παίζαμε και τραγουδάγαμε ρεμπέτικα τραγούδια." . Και από την άλλη την "ερμηνευτική" περιγραφή του Άγι: "Και αφού έκαναν το κομματικό τους καθήκον τα μέλη, επειδή ήταν λαϊκά παιδιά και είχαν μεγαλώσει με το ρεμπέτικο, πήγαιναν μετά -κρυφά από την καθοδήγησή τους που την φοβόντουσαν φαίνεται περισσότερο από τους βασανιστές τους- και καθόντουσαν έξω από τα γραφεία για να κρυφακούν ρεμπετικα από τα ραδιόφωνα που έπαιζαν μέσα" . Δεν νομίζω ότι είναι τόσο "δραματικά" τα γεγονότα όσο τα "ερμηνέυεις" , Άγι.
Γράφω παραπάνω γιά "ραδιοφωνική πολιτική και ψυχολογική προπαγάνδα" προκειμένου να "σπάσουν" οι φυλακισμένοι.
Κάπου έχω διαβάσει την αφήγηση ενός εξόριστου στη Μακρόνησο: Εκεί η ζωή γιά χρόνια εναλλασσόταν ανάμεσα στις κραυγές των βασανιζόμενων, στα νυχτερινά ουρλιαχτά των βασανιστών, τις νυχτερινές εφόδους (μες στη σούρα και τη μαστούρα οι άνθρωποι - καθόλου εξευγενισμένοι από το lightning) για ξυλοδαρμούς και άλλους βασανισμούς "αμετανόητων" μέσα στα αντίσκηνά τους, τα βογγητά σε κάθε σκηνή των θυμάτων από αυτές τις επιθέσεις και τις προσαγωγές στα "γραφεία", και τις ημερήσιες εκπομές από τα μεγάφωνα, οι οποίες περιλαμβάνανε στομφώδεις εκκλήσεις προς τους "ασώτους υιούς της πατρίδος όπως ανανήψουν και δεχτούν την στοργική αγκάλη αυτής κλπ κλπ" ανακατεμένες με λαϊκά τραγούδια. Πράγματ, Άγι, "το είχαν πιάσει το νόημα οι μοναρχοφασίστες", μένει μόνο να δούμε ποιό ακριβώς νόημα ήταν αυτό.
Έγραφε λοιπόν στην αφήγησή του αυτός ο εξόριστος, την ψυχολογική επίδραση που ασκούσαν πάνω τους τα τραγούδια, με τη νοσταλγική διάθεση που σκορπούσαν για την αγαπημένη, τους γονείς, το σπιτικό κλπ. Ανέφερε κι ένα συγκεκριμένο τραγούδι, που τον πονούσε κάθε φορά που το έπαιζαν τα μεγάφωνα. Δεν θυμάμαι ποιό. Αν το βρω αυτή την αφήγηση θα την "παραθέσω" .
Το θυμήθηκα αυτό καθώς διάβαζα την αφήγηση του Οικονομάκου, στο σημείο με τον φυλακισμένο, ο οποίος ήρθε κλαίγοντας και του έδειξε την κιλότα που του είχε στείλει η γυναίκα του (
) , γιά να τον εκβιάσει και να υπογράψει δήλωση "νομιμοφροσύνης" και αποκήρυξης του αγώνα του. Ας αναλογιστεί λοιπόν κανείς την επίδραση που έχουν σε αυτές τις συνθήκες της φυλακής τα μεγάφωνα, όταν παίζουν νύχτα μέρα τραγούδια για τη μάνα, την αδερφή, την γυναίκα, τον έρωτα κλπ κλπ, κι αφού το αναλογιστεί αυτό ας παραχωρήσει τότε στον εαυτό του την ευκολία της κρίσης παρόμοιων καταστάσεων.
Και επίσης κρίνοντας από την αφήγηση, ο Οικονομάκος δεν φαίνεται άνθρωπος που θα "μάσαγε" από τέτοιου είδους άσκηση ψυχολογικής επιρροής... Δε νομίζω όμως ότι ισχύει αυτό για το σύνολο των φυλακισμένων αγωνιστών.
Μιά που μπαίνουν εκ των πραγμάτων και όλες οι προεκτάσεις του θέματος.
Μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί: Και τι πείραζε να υπογράψουν "δήλωση" . Για ποιό λόγο όλος αυτός ο αγώνας για μιά απλή υπογραφή; Αφού, όπως άλλωστε λέγανε και οι βασανιστές στους φυλακισμένους και εξόριστους αγωνιστές: "Υπόγραψε ρε, μιά υπογραφή είναι, τις ιδέες σου δεν σου τις παίρνει κανείς, υπόγραψε ρε να πας σπίτι σου να πάμε κι εμείς στα δικά μας" . Δεν μπαίνω εδώ στη θέση αυτών που δεν υπογράφανε λέγοντας: εγώ "το αίμα του αδερφού μου, του πατέρα μου, των συντρόφων μου δεν το προδίνω" . Μένω απλώς στην αφήγηση του Οικονομάκου, που λέει, ότι η υπογραφή πολλές φορές έσπαγε όλη την συγκρότηση και τις αντιστάσεις του ανθρώπου, σε βαθμό όχι απλώς οι ιδέες του να μην είναι δικές του πιά, αλλά σε βαθμό που κάποιοι από όσους είχαν υπογράψει δήλωση να μεταβάλλονται στους χειρότερους βασανιστές των πρώην συντρόφων τους.
Αυτά σχετικά με το λινκ στο προτελευταίο μήνυμα του Άγι.
Το τελευταίο σχόλιο του Άγι, το αντιπαρέρχομαι κι ας "θεωρηθεί" ότι απλώς δεν είμαι σε θέση να δώσω απάντηση.
Τελευταία επεξεργασία από AGIS σε 15 Φεβ 2010 02:27 pm, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
Εγώ τώρα, επειδή είμαι στο εξωτερικό και δουλεύω, και εδώ δεν ξέρουνε Καθαρή Δευτέρα και τέτοια, θα απαντήσω το βράδυ για να μην λαθροπηδάω από τα καθήκοντά μου στη συζήτηση. Αλλά μόνο να πώ ότι επειδή δεν είχα διαβάσει το κείμενο του Ανωγιαννάκη που ανάρτησε ο συνονόματός μου (αδικαιολόγητα μεν αλλά είχα νομίσει ότι ήταν εκείνο που είχα διαβάσει και παληά-εκείνο όμως ήταν άλλο μεταγενέστερο, στην Επιθεώρηση Τέχνης και πολυ πιό πλήρες) καθόμουν και βουρλιζόμουν για να αποδείξω τα αυταπόδεικτα. Το κείμενο και η αφορμή που γράφτηκε μιλάνε από μόνα τους.
-
nikolas Apf
- More than 50 posts user
- Δημοσιεύσεις: 58
- Εγγραφή: 20 Νοέμ 2009 07:08 pm
- Τοποθεσία: Αθήνα
Το έδαφος για να βγάλεις χολή είναι πάντα ανοιχτό.Αυτό κατάλαβα εγω.Ενω το θέμα ήταν κυρίως οι απόψεις των κειμένων ασχοληθήκατε με την γραμμή,με το ΚΚΕ,με την ΕΣΣΔ...δεν μου έφταναν τα αστικά ΜΜΕ ήθελα και το rebetiko sealabs να το κάνει.Οχι επίσημα αλλά μέσω των μελών του.
Οτι γράψατε γράψατε,ασχοληθείτε λίγο και με τις απόψεις των κειμένων,την εποχή που γράφτηκαν για μια ωραία ανάλυση και αφήστε τις αποψάρες σας για εκείνες τις εποχές(που τίποτα δεν γνωρίζετε).Είναι και διχασμένες.
Καλησπέρα σας
Οτι γράψατε γράψατε,ασχοληθείτε λίγο και με τις απόψεις των κειμένων,την εποχή που γράφτηκαν για μια ωραία ανάλυση και αφήστε τις αποψάρες σας για εκείνες τις εποχές(που τίποτα δεν γνωρίζετε).Είναι και διχασμένες.
Καλησπέρα σας
...Φεύγω δυστυχής και πλάνος...
