ΒΙΒΛΙΟ - ΚΟΜΙΚΣ ΓΙΑ ΤΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ

[udialek]

μάλλον ευχαριστημένοι θα επρεπε να ειμαστε που ενας αναμφίβολα ταλαντούχος Γάλλος σχεδιαστής εφτιαξε κομικς με τους ρεμπέτες. Αναμφίβολα με αγαπη προσεγγίζει τον κοσμο του ρεμπέτικου...

...και να είμαστε ευχαριστημένοι που το ρεμπέτικο ( και η Ελλάδα) προβάλλονται με αυτή τη δημιουργία εστω και με αυτόν τον τροπo )

Προτρέπεις εις διπλούν την apriori ευγνωμοσύνη μας. Δεν καταλάβαινω: χρωστάω μήπως στους ξένους και δεν το ξέρω; Πρέπει να πειστώ με το στανιό ότι κάποιος με τις «αγαθότερες των προθέσεων και από αγάπη» μας προβάλλει στο εξωτερικό;

Οχι αγαπητε μου, νομιζω δεν καταλαβες. Δεν λεω ευγνώμονες, λεω ευχαριστημενοι.

Ευχαριστημένοι που το αντικείμενο της αγαπης και ενασχόλησής μας, δηλαδη το ρεμπέτικο, αποδεικνύεται οτι εχει τη δυναμη να εντυπωσιάσει και να εμπνεύσει ακομα κι ενα ξενο, όπως τον εν λογω Γάλλο σχεδιαστή.

[Pikinos]

Έχεις δίκιο, η λέξη “ευγνωμοσύνη“ ήταν όντως ατυχής από πλευράς μου.

Σίγουρα ο εν λόγω σκιτσογράφος δείχνει ότι αγαπάει τη δουλειά του. Για τις προθέσεις και το τελικό αποτέλεσμα όμως, επιφυλάσσομαι...

[Χασκίλ]

Για τις προθέσεις και το τελικό αποτέλεσμα όμως, επιφυλάσσομαι...

Ναι κι εγώ!

Και θα συμφωνήσω με το μικρό, σύντομο αλλά και περιεκτικό ποστ του fakk, που καλά θα κάναμε να το ξαναδιαβάσουμε. Εκεί είναι το "ρεζουμέ", όπως λένε και οι γάλλοι!

Μετά τιμής, Χασκίλ Στέλλα

[nikolas Apf]

Παιδιά καλησπέρα μήπως γνωρίζετε αν υπάρχει σε rapidshare ή σε κάποια τέτοια μορφή το κόμικ;;
Αν μπορείτε να δόσετε τροφή στον λαό,γιατί μπήκα στην σελίδα αλλα ήταν μπελαλίδικη...

Σημ. συντονιστή: Δεν βάζουμε λινκς σε rapidshare για αρχεία που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα

[v.xipolitos]

Καλημέρα!!!
Τυγχάνει να έχω το εν λόγω κόμικ γιατί το χρησιμοποιώ στην διπλωματική μου εργασία σχετικά με το ρεμπέτικο.
Διάβασα τα παραπάνω posts και θέλω να σας πώ οτι το συγκεκριμένο κόμικ είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και μπορεί καθένας να βγάλει πολλά συμπεράσματα. Ο David Prudhomme στην εισαγωγή του αναφέρει οτι δεν είναι μουσικός ούτε έχει σχέση με την Ελλάδα και ότι το κόμικ του (Rebetiko ''La Mauvaise Herbe'',σε ελεύθερη μετάφραση ''Ρεμπέτικο το κακό χόρτο'') είναι μια αποτύπωση της ''Ρεμπέτικης καθημερινότητας'' μέσα απο την οπτική ενος ξένου.
Συγκεκριμένα στο κόμικ παρελάζουν πολλοί ''ήρωες'' και ιστορίες του ρεμπέτικου που στην πραγματικότητα δεν συνυπήρχαν χρονικα.Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι ο περιβόητος διευθυντης της ασφάλειας Αθηνών Μπαιρακτάρης όπου είχε κλείσει τον Βαμβακάρη στην φυλακή. Κάτι τέτοιο είναι άκαιρο. Όπως και η παρουσίαση του γλεντιού σε ταβέρνα που οι θαμώνες σπάνε πιατα (ενω το σπάσιμο πιάτων είναι πολυ ποιο πρόσφατο γεγονος στην διασκέδαση). Ένα άλλο στοιχείο είναι οτι στο κόμικ ο καλλιτέχνης δίνει πολύ έμφαση στην περιθωριακή τάση του ρεμπέτικου, τονίζοντας έτσι την underground πλευρά του.
Με όλα αυτα θέλω να πώ οτι το κόμικ είναι σημαντικο για να δούμε πως οι ξένοι βλέπουν το ρεμπέτικο. Οπότε δεν θα πρέπει να κατακρίνουμε την όποια προσπάθεια αλλά να μπορέσουμε να δούμε πίσω απο αυτη. Το κόμικ πάντως έχει πολύ καλό σχέδιο και καλλιτεχνικά είναι εξαίρετο.
υ.γ η φώτο του προφιλ μου είναι απο το συγκεκριμένο κόμικ.

[ADAMAS]

Σε μια εικονα που διαβασα λεει(εσυ για μενα εισαι ενα μικρο .......εισαι η μπουμπουλινα μου)καμια σχεση.

[Dionisos]

Φίλε v.xipolitos καταρχάς καλώς όρισες στη παρέα
Αφού λες ότι είσαι στη διπλωματική σου θα είσαι σχετικά νέος και μορφωμένος. Για σκέψου λοιπόν τα παιδιά σου μετά από είκοσι χρόνια, ή δε ξέρω πόσα, να σου λένε...
Βρήκαμε αυτό το κόμικ και μάθαμε για το ρεμπέτικο. Μίλησε μας για το Μάρκο, τι έκανε και τον έριξε ο Μπαϊρακτάρης στη φυλακή? Τα τραγουδάκια του, που λες ότι ήτανε ωραία, μέσα στη φυλακή τα έγραφε?

Τι θα πρέπει να πούμε τότε? Και καλά όσοι αναρωτηθούν. Όσοι δε το κάνουν?

Οι προσωπική μου εναντίωση με το εν λόγο κομικ δεν είναι ούτε το θέμα ούτε το καλλιτεχνικά εξαίρετο σχέδιο, σημεία στα οποία συμφωνώ. Τεχνικά είναι πράγματι πολύ καλό.

Είμαι κάθετος όμως με τη χρησιμοποίηση ιστορικών προσώπων και μάλιστα μέσα από παραποιημένα προς το πιο πιασάρικο στοιχεία. Η καλλιτεχνική ελευθερία πρέπει να είναι συνυφασμένη με τη καλλιτεχνική ευαισθησία, αλλιώς φτάνεις σε ατοπήματα. Γιατί αν το πάει έτσι, στο επόμενο θα βάλει το Μπάτη να παίζει για το Μέγα Ναπολέοντα, λέμε τώρα….