Να πάμε για τη Βούλα γυναικεία φωνή

Απάντηση
Μήνυμα
Συγγραφέας
Για το Ανικανοποίητο.....
More than 150 posts user.
Δημοσιεύσεις: 733
Εγγραφή: 20 Νοέμ 2015 11:17 pm

Να πάμε για τη Βούλα γυναικεία φωνή

#1 Δημοσίευση από Για το Ανικανοποίητο..... »

To 2009 ο max είχε αναρωτηθεί ποια γυναίκα ακούγεται στο τραγούδι των Τούντα-Τσιτσάνη "Να πάμε για την βούλα".

Εδώ η ανάρτηση

viewtopic.php?f=6&t=3006

Σύμφωνα λοιπόν με την ετικέτα του δίσκου γυναικεία φωνή δεν αναγράφεται.

Τα πλήρης στοιχεία του δίσκου όπως τον βλέπω είναι.

Columbia CG 1937 - DG 6488 αρ.αδείας 1387 που ηχογραφήθηκε σύμφωνα με τον Ν.Ορδουλίδη τον Ιούνιο του 1939 με τον Στράτο και τον Στελλάκη στα φωνητικά. Ο ίδιος ο Ν. Ορδουλίδης αναφέρει ότι δεν υπάρχει πληροφορία για την γυναικεία φωνή.


Εδώ το τραγούδι από το sealabs

display.php?recid=6212 ΝΑ ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΒΟΥΛΑ
Columbia CG 1937 - DG 6488 αρ.αδείας-1387-ΣΤΡΑΤΟΣ-ΣΤΕΛΛΑΚΗΣ
Columbia CG 1937 - DG 6488 αρ.αδείας-1387-ΣΤΡΑΤΟΣ-ΣΤΕΛΛΑΚΗΣ
ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ-ΤΟΥΝΤΑΣ-ΝΑ-ΠΑΜΕ-ΓΙΑ-ΤΗΝ-ΒΟΥΛΑ.JPG (2.75 MiB) Προβλήθηκε 5954 φορές

Άβαταρ μέλους
peloponnisios
More than 150 posts user.
Δημοσιεύσεις: 159
Εγγραφή: 14 Αύγ 2012 03:38 am

Re: Να πάμε για τη Βούλα γυναικεία φωνή

#2 Δημοσίευση από peloponnisios »

Ένα μικρό κείμενο που ελπίζω να ξεδιαλύνει τη σύγχυση γύρω από το ποιος είναι συνθέτης του τραγουδιού και ποιος στιχουργός:

Η μουσική του τραγουδιού δεν μπορεί παρά να είναι του Τσιτσάνη. Σε αυτό το συμπέρασμα μας οδηγεί τόσο η ετικέτα του δίσκου όσο και το ύφος της σύνθεσης. Και αυτό διότι στις περισσότερες ετικέτες, τουλάχιστον εκείνη την εποχή, αναγραφόταν το όνομα του στιχουργού πρώτο και του συνθέτη δεύτερο. Αυτός φαίνεται να είναι ο κανόνας. Τούτο διαπιστώνεται εύκολα όταν κανείς ελέγξει τις ετικέτες εκείνες όπου συνδημιουργός είναι κάποιος γνωστός στιχουργός. Ξεκάθαρα στιχουργός όμως. Κάποιος δηλαδή για τον οποίο γνωρίζουμε με ασφάλεια πως δεν έγραφε μουσική. Για παράδειγμα ο Κώστας Κοφινιώτης. Δεν μπορώ να πω ότι έχω εξετάσει όλες τις ετικέτες που τον αναφέρουν αλλά όσες είδα τοποθετούν πάντα πρώτο το όνομά του. Το ίδιο ισχύει για το Λελάκη (απ' όσο ξέρω), για τον Παγιουμτζή, τον Περπινιάδη, κ.ά.. Φυσικά οι δύο τελευταίοι που ανέφερα έχουν κάποια τραγούδια στ' όνομά τους, ως συνθέτες, αλλά νομίζω όλοι καταλαβαίνουμε ότι τους τα χάρισαν άλλοι, προφανώς. Για κακή μας τύχη, βέβαια, αυτή η σειρά αναγραφής δεν τηρήθηκε πάντα, δυσχεραίνοντας κι άλλο τη διαδικασία ταυτοποίησης των δημιουργών ενός τραγουδιού. Συγκριτικά ωστόσο πρέπει να είναι πολύ λιγότερες οι περιπτώσεις εκείνες όπου το όνομα του στιχουργού αναγράφεται δεύτερο. Εικάζω δε ότι πολλές φορές ο Μανιάτης καταγράφει αντεστραμμένα τα ονόματα των δημιουργών γι' αυτόν ακριβώς το λόγο. Από σύγχυση για το ποιος αναφέρεται πρώτος και ποιος δεύτερος.

Κι ερχόμαστε στο ύφος. Κατ' αρχήν να πω ότι διαφωνώ ευγενικά με το σχόλιο που συνοδεύει το τραγούδι στη βάση δεδομένων και συγκεκριμένα με το ότι έχει "τουντικό" ύφος (γραμμένο από το 2011). Δεν το λέω για να μαλώσω όποιον το έγραψε, αλίμονο. Νομίζω όμως ότι έχουμε εδώ την περίπτωση όπου μια αβέβαιη πηγή μας οδηγεί σε συμπεράσματα που κανονικά δεν θα μας απασχολούσαν. Το τραγούδι είναι 100% στο ύφος του προπολεμικού Τσιτσάνη. Ένας Τσιτσάνης που διατηρεί ακόμα έντονο το στοιχείο του επηρεασμού του από το καθ' αυτό πειραιώτικο τραγούδι: μικρή σε έκταση εισαγωγή (κινείται εντός διαστήματος 5ης, από ΡΕ σε ΛΑ στην περίπτωσή μας, και μάλιστα θυμίζει έντονα την εισαγωγή από το "Τα ζηλιάρικά σου μάτια" του Μάρκου, αν και χασάπικο) και ακόμη μικρότερης έκτασης κουπλέ (διάστημα 4ης, από ΛΑ σε ΡΕ), κάτι που δεν συνήθιζε ο Τούντας ο οποίος έγραφε κατά κύριο λόγο περίτεχνες και "απλωμένες" μελωδίες. Το κουπλέ μάλιστα θα μπορούσε να συσχετιστεί με αυτό του "Τα Παντρεμενάδικα", επίσης του Τσιτσάνη, αν και διαφορετικό στην πορεία του. Η δε αλλαγή για το ρεφρέν αποτελεί σχεδόν υπογραφή του Τσιτσάνη. Ο τρόπος που περνά στη σχετική συγχορδία (ΦΑ ματζόρε) είναι κλασικός για τον Τσιτσάνη. Όχι πως και άλλοι δεν έκαναν περάσματα στη σχετική για να μπουν στο ρεφρέν αλλά ακόμα και το πιάσιμο του ακόρντου στο μπουζούκι παραπέμπει στο ύφος του τρικαλινού συνθέτη. Συγκρίνετε για παράδειγμα το "Να πάμε για τη Βούλα" με το "Οι μερακλήδες", επίσης του Τσιτσάνη. Και τα δύο τραγούδια ξεκινούν με μινόρε, κάνουν πέρασμα στη σχετική με τον ίδιο ακριβώς τρόπο (αν θυμάμαι καλά πιάνει στην ίδια περιοχή του μπουζουκιού το ακόρντο ΦΑ+, και στις δύο περιπτώσεις), συνεχίζουν με χαρακτηριστικό τρόπο σε νιαβέντ και καταλήγουν ξανά με μινόρε.

Πριν κλείσω να αναφέρω μόνο κάτι για τους στίχους του τραγουδιού. Πρέπει να είναι στο όνομα του Τούντα, για τους λόγους που ανέπτυξα παραπάνω, αλλά αυτό δε σημαίνει κιόλας πως είναι πρωτότυπη δημιουργία του. Έχω την υποψία πως προέρχονται από τη στιχουργική της παράδοσης αν και ακόμα δεν έχω προλάβει να το ψάξω παραπάνω. Στίχοι όπως "και μας φώναζε το κύμα/το φιλί δεν είναι κρίμα", "αχ, βρε θάλασσα μαριόλα/εσύ μας τα κάνεις όλα" με οδηγούν σε αυτή την υπόθεση. Ακόμα κι αυτό όμως πρέπει να αποτελέσει ένδειξη ότι ο Τούντας συνεισέφερε τους στίχους, έστω και μ' αυτό τον τρόπο. Πολύ συχνά άλλωστε έχει αντλήσει υλικό από την παράδοση (κυρίως δίστιχα), το οποίο ραφίναρε ύστερα από ελαφρά αλλά στοχευμένη επεξεργασία. Φυσικά το ίδιο έπραξε κι ο Τσιτσάνης (και πολλοί άλλοι βέβαια) αλλά πιο σπάνια και όχι για μεγάλο μέρος του τραγουδιού.

Άβαταρ μέλους
socrates
More than 150 posts user.
Δημοσιεύσεις: 438
Εγγραφή: 21 Οκτ 2006 11:31 pm
Τοποθεσία: the other side of nowhere

Re: Να πάμε για τη Βούλα γυναικεία φωνή

#3 Δημοσίευση από socrates »

ΝΑ ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΒΟΥΛΑ

ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

Συμφωνώ απόλυτα πως το ύφος είναι του προπολεμικού Τσιτσάνη, και δεν φαίνεται να έχει καμία σχέση με το πολύπλοκο/διανθισμένο μελωδικό ύφος του Τούντα.

Σε οποιαδήποτε παρουσίαση ή έκδοση φωνητικής μουσικής από ένα απλό τραγούδι ως μία όπερα ή ορατόριο, είθισται να μπαίνει πρώτα το όνομα του ποιητή/στιχουργού και μετά του συνθέτη έστω και αν ο συνθέτης είναι πολύ πιο κύριος για την συνεισφορά του στο εν λόγω δημιούργημα. Έτσι συνηθίζεται, τί να κάνουμε? Δεν την βρίσκω παράλογη σαν συνήθεια. Απλά το θεωρώ τσαπατσουλιά και ερασιτεχνισμό να ξεχνάμε να αναφέρουμε τον ένα από τους δύο. Και σε μιά παρτιτούρα συνήθως αριστερά ο στιχουργός και δεξιά ο συνθέτης. Στο παρακάτω παράδειγμα τους βάζω αμφότερους δεξιά λόγω XML περιορισμών.

ΜΟΤΙΒΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ

Η εισαγωγή, όπως λέει κι' ο Κώστας πιο πάνω χρησιμοποιεί μόνο την έκταση μιάς καθαρής πέμπτης και συνίσταται σε δύο όμοιες φράσεις με ερώτηση στο ΛΑ και απάντηση στο ΡΕ. Στα δικά μου αυτιά είναι σχεδόν το ίδιο μοτίβο με "ΤΑ ΖΗΛΙΑΡΙΚΑ ΣΟΥ ΜΑΤΙΑ" του Μάρκου και θαυμάζω τον τρόπο του πώς το ίδιο μοτίβο μπορεί να δώσει άλλη αίσθηση/αξία σαν ζεϊμπέκικο από αυτή που δίνει σαν χασάπικο.
Η εναρμόνιση επίσης διαφέρει στα δυό τραγούδια: Ο Μάρκος επιλέγει την τονική (ΡΕ μινόρε) σε αυτή την εισαγωγή, ενώ ο Τσιτσάνης την σχετική μείζονα (ΦΑ ματζόρε).
Καταγραφή 1.PNG
Καταγραφή 1.PNG (15.63 KiB) Προβλήθηκε 5909 φορές
Η φωνητική μελωδία αρχίζει με δύο όμοιες φράσεις/ερωτήσεις Α1 & Α2 με μήκος ένα μέτρο έκαστη.
Όντως η έκταση εδώ είναι σχετικά μικρή (καθαρή τετάρτη) , αλλά η οργανική απάντηση του μπουζουκιού επεκτείνει αυτή την έκταση σε διάστημα μικρής έκτης αν ληφθεί σαν φυσική συνέχειά της. Αυτή η επανάληψη του ίδιου θεματικού υλικού υπό μορφή διπλής ερώτησης μπορούμε να πούμε ότι είναι απόλυτα συνειδητή στο σκοπό της, ήτοι να αυξήσει την ένταση και αναμονή του ακροατή για κάτι που πρόκειται να ακολουθήσει. Ο Τσιτσάνης εδώ δείχνει πόσο ικανός τεχνίτης συνθέτης είναι, κάθε άλλο παρά μην ξέροντας τι να πει και επαναλαμβάνοντας τα ίδια, το κάνει με αισθητικό σκοπό.
Καταγραφή 2.PNG
Καταγραφή 2.PNG (15.18 KiB) Προβλήθηκε 5909 φορές
Έχοντας επαναλάβει την αρχική ερώτηση η απάντηση/λύση της γίνεται κάπως πιο πολύπλοκη μοτιβικά:
Τα μέτρα 5 & 6 (Β & Γ) αν ληφθούν σαν ενότητα, είναι η όλη απάντηση και ισορροπούν τα δύο προηγούμενα μέτρα (3 & 4) αλλά το μέτρο 5 συνιστά μία επιπρόσθετη ερώτηση και με αυτό τον τρόπο το μέτρο 6 είναι η τελική απάντηση στα μέτρα 3, 4 & 5. Την ίδια στιγμή η τονικότητα εδώ αλλάζει στη σχετική μείζονα της κλίμακας για να γίνει η τρίτη ερώτηση του μέτρου 5 σε ΦΑ και η κύρια τονικότητα (ΡΕ μινόρε) επιστρέφει στο μέτρο 6 για να δοθεί απάντηση και στα 3 προηγούμενα μέτρα όπως ετέθη η ερώτηση στην κύρια κλίμακα. Η φωνητική έκταση των φράσεων των μέτρων 5 & 6 είναι εξίσου ισορροπημένη και μεγαλύτερη των προηγουμένων μέτρων και αποτελείται από τα διαστήματα μεγάλης έκτης (μέτρο 5) και μικρής εβδόμης (μέτρο 6). Αλλά εδώ πρέπει να υπολογίσουμε ότι αυτές οι δύο φράσεις είναι αλληλοσυμπληρούμενες για να αποτελέσουν μία πιο σύνθετη ενότητα/μελωδική ιδέα, οπότε η ολική έκτασή τους σαν φυσική μελωδική ροή μπορεί μόνο να είναι αθροιστική στο διάστημα της μεγάλης ενάτης που σημειώνω και που είναι η ολική έκταση της φωνητικής μελωδίας.
Η τροπική συμπεριφορά της μελωδίας επομένως είναι καθοδική (από ΜΙ 5 ως ΡΕ 4),αρχίζοντας από το ψηλό τετράχορδο/πεντάχορδο (ΛΑ-ΡΕ ή ΛΑ-ΜΙ) κάνοντας μεσαίες πτώσεις σε ΝΤΟ 5 και ΦΑ 4 και καταλήγοντας τρείς φορές στη κάτω τονική ΡΕ 4 στα μέτρα 6, 8 & 10. Αξιοσημείωτο και θαυμαστό είναι επίσης το πώς ο Τσιτσάνης καταφέρνει να δημιουργήσει ύφος ερωτήσεως με κατάληξη στην πάνω τονική! (βλέπε μέτρα 3 & 4 πιο πάνω). Αυτή ακριβώς η συναισθηματική ένταση της πάνω τονικής λύνεται από τις καταλήξεις στην κάτω τονική των μέτρων 6, 8, 10.
Η παρακάτω σύνθετη μοτιβική δόμηση των μέτρων 5 & 6 επαναλαμβάνεται πανομοιότυπη στα μέτρα 7 & 8.
Αυτό κατά τη γνώμη μου γίνεται για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι αισθητικός, δηλαδή ακουστική επιβεβαίωση/επικύρωση της απάντησης για τον ακροατή και ο δεύτερος λόγος δομικός: Μετά τα μέτρα 7-8 επακολουθεί το κυρίως ρεφραίν μήκους δύο μέτρων (μέτρα 9-10) και η επανάληψη των μέτρων 7-8 μας προετοιμάζει να το δεχτούμε σαν κάτι φυσικά επιπρόσθετο και ενδιαφέρον στην όλη ισορρόπηση της δομής.
Καταγραφή 3.PNG
Καταγραφή 3.PNG (26.78 KiB) Προβλήθηκε 5901 φορές
Και όντως μετά τα παραπάνω τέσσερα μέτρα (5-8), το ρεφραίν έρχεται τελείως φυσιολογικά αλλά πολύ λογικά και ευπρόσδεκτα σαν επικύρωση της όλης δόμησης. Αποτελείται και πάλι από ερώτηση σε ΦΑ (Δ 1) και απάντηση σε ΡΕ μινόρε (Δ 2) και επαναφέρει την ισορροπία της μελωδικής έκτασης στο διάστημα καθαρής πέμπτης. Ένας λιγότερο ικανός συνθέτης (και εδώ μιλάμε μόλις για το νεαρό Τσιτσάνη) ίσως μετά το μέτρο 8 να είχε πάει κατευθείαν στην εισαγωγή, αλλά εδώ έχουμε ένα σύντομο ρεφραίν δύο μέτρων (σαν επωδό ή codetta) που επισφραγίζει την αντιπαράθεση του ΡΕ μινόρε (μέτρο 10) με το ΦΑ ματζόρε (μέτρο 9) σαν τονική συντομογραφία των όσων προηγήθηκαν.
Κατά την ταπεινή μου άποψη, παρ' όλο που το τραγούδι μπορεί να χαρακτηριστεί σαν να αντιπροσωπεύει τη λιτότητα και απλότητα του πειραιώτικου ρεμπέτικου, δεν είναι καθόλου τέτοιο. Έχει τέλεια ισορροπία δόμησης και μελωδικό πλούτο που το κάνει ξεχωριστό, και δομικά (σε τονική έννοια) έχει συμφωνικές προεκτάσεις. (Αλλά μιά γνώμη λέω, τίποτα περισσότερο).
Μετά το τέταρτο παράδειγμα παραθέτω συνημμένα αρχεία για μία πλήρη στροφή από μία σύντομη καταγραφή που έκανα γι αυτήν την ανάλυση και όχι για παικτικούς σκοπούς.
Καταγραφή 4.PNG
Καταγραφή 4.PNG (11.49 KiB) Προβλήθηκε 5909 φορές
ΝΑ ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΒΟΥΛΑ.pdf
(69.5 KiB) Μεταφορτώθηκε 549 φορές

Click Here for Scrolling Score - Κλικ εδώ για κινούμενη παρτιτούρα
ΝΑ ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΒΟΥΛΑ.mp3
(1.03 MiB) Μεταφορτώθηκε 243 φορές
ΝΑ ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΒΟΥΛΑ.xml
(116.03 KiB) Μεταφορτώθηκε 258 φορές

Για το Ανικανοποίητο.....
More than 150 posts user.
Δημοσιεύσεις: 733
Εγγραφή: 20 Νοέμ 2015 11:17 pm

Re: Να πάμε για τη Βούλα γυναικεία φωνή

#4 Δημοσίευση από Για το Ανικανοποίητο..... »

Καλημέρα σε όλους!!!!

Θα ήθελα να ευχαριστήσω και να συγχαρώ και τους δυο σας για την λεπτομερή και άκρως ενδιαφέρουσα μουσικολογική ανάλυση που κάνατε στο τραγούδι. Καλά και άξια τα στοιχεία και οι πληροφορίες που δίνουμε εμείς αλλά η μουσικολογική καταγραφή του παραπάνω τραγουδιού (και όχι μόνο) μας δίνει την δυνατότητα σε εμάς που δεν έχουμε γνώσεις επί της μουσικής αφού δεν την σπουδάσαμε, να εντρυφήσουμε (στο μέτρο του δυνατού) βαθύτερα στο τραγούδι. Και σε μένα δεν κόλλαγε το "τουντικό ύφος" αλλά πως να επιχειρηματολογήσω πάνω σε αυτό όντας άσχετος; Θεωρώ ότι κάθε ανάλυση που έχετε κάνει και είναι πολλές σε πολλά τραγούδια, θα παραμείνει στο sealabs ώστε σε βάθος χρόνου όταν κάποιος θα θέλει να ψάξει και να βρει τις μουσικολογικές αναλύσεις σας εύκολα θα τρέχει σε αυτά τα κείμενα.
Συνεχίστε όταν θα έχετε τον χρόνο και την διάθεση να μας ανεβάζετε και άλλα τέτοια κείμενα. *clap*

Για το Ανικανοποίητο.....
More than 150 posts user.
Δημοσιεύσεις: 733
Εγγραφή: 20 Νοέμ 2015 11:17 pm

Re: Να πάμε για τη Βούλα γυναικεία φωνή

#5 Δημοσίευση από Για το Ανικανοποίητο..... »

peloponnisios έγραψε:Ένα μικρό κείμενο που ελπίζω να ξεδιαλύνει τη σύγχυση γύρω από το ποιος είναι συνθέτης του τραγουδιού και ποιος στιχουργός:

Η μουσική του τραγουδιού δεν μπορεί παρά να είναι του Τσιτσάνη. Σε αυτό το συμπέρασμα μας οδηγεί τόσο η ετικέτα του δίσκου όσο και το ύφος της σύνθεσης. Και αυτό διότι στις περισσότερες ετικέτες, τουλάχιστον εκείνη την εποχή, αναγραφόταν το όνομα του στιχουργού πρώτο και του συνθέτη δεύτερο. Αυτός φαίνεται να είναι ο κανόνας. Τούτο διαπιστώνεται εύκολα όταν κανείς ελέγξει τις ετικέτες εκείνες όπου συνδημιουργός είναι κάποιος γνωστός στιχουργός. Ξεκάθαρα στιχουργός όμως. Κάποιος δηλαδή για τον οποίο γνωρίζουμε με ασφάλεια πως δεν έγραφε μουσική. Για παράδειγμα ο Κώστας Κοφινιώτης. Δεν μπορώ να πω ότι έχω εξετάσει όλες τις ετικέτες που τον αναφέρουν αλλά όσες είδα τοποθετούν πάντα πρώτο το όνομά του. Το ίδιο ισχύει για το Λελάκη (απ' όσο ξέρω), για τον Παγιουμτζή, τον Περπινιάδη, κ.ά.. Φυσικά οι δύο τελευταίοι που ανέφερα έχουν κάποια τραγούδια στ' όνομά τους, ως συνθέτες, αλλά νομίζω όλοι καταλαβαίνουμε ότι τους τα χάρισαν άλλοι, προφανώς. Για κακή μας τύχη, βέβαια, αυτή η σειρά αναγραφής δεν τηρήθηκε πάντα, δυσχεραίνοντας κι άλλο τη διαδικασία ταυτοποίησης των δημιουργών ενός τραγουδιού. Συγκριτικά ωστόσο πρέπει να είναι πολύ λιγότερες οι περιπτώσεις εκείνες όπου το όνομα του στιχουργού αναγράφεται δεύτερο. Εικάζω δε ότι πολλές φορές ο Μανιάτης καταγράφει αντεστραμμένα τα ονόματα των δημιουργών γι' αυτόν ακριβώς το λόγο. Από σύγχυση για το ποιος αναφέρεται πρώτος και ποιος δεύτερος.
Προς επιβεβαίωση των παραπάνω λεχθέντων του peloponnisios ανεβάζω μερικές ετικέτες που ακολουθούν τον κανόνα που περιέγραψε ποιο πάνω κρατώντας την ορθογραφία των ετικετών.

display.php?recid=7092 ΘΑ ΞΑΝΑΡΘΗΣ
Columbia Ελλάδος / DG-6003 / CG-1033 Πέτρος Επιτροπάκης
Columbia Ελλάδος / DG-6003 / CG-1033 Πέτρος Επιτροπάκης
ΘΑ-ΞΑΝΑΡΘΗΣ-ΑΛ-ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΣ-Κ.ΓΙΑΝΝΙΔΗΣ.JPG (2.9 MiB) Προβλήθηκε 5894 φορές
Στην παρακάτω ετικέτα αυτό που θα πρέπει να σημειωθεί είναι ότι δεν φέρει αριθμό αδείας αν και ηχογραφήθηκε μάλλον τον Ιανουάριο του 1939. Ενώ στον δίσκο ως Συνθέτης αναφέρεται ο Δ.Σέμσης στην βάση μας δεν αναφέρεται πουθενά μιας και το τραγούδι παρουσιάζεται ως παραδοσιακό.

display.php?recid=16312 ΔΥΟ-ΜΑΥΡΑ-ΜΑΤΙΑ-ΑΓΑΠΩ
Columbia DG 6455 / CG 1886 Γ.Παπασιδέρης / Γ.Ανεστόπουλος
Columbia DG 6455 / CG 1886 Γ.Παπασιδέρης / Γ.Ανεστόπουλος
ΔΥΟ-ΜΑΥΡΑ-ΜΑΤΙΑ-ΑΓΑΠΩ-Κ.ΡΑΨΩΔΟΎ-Δ.ΣΕΜΣΗ.jpg (27.66 KiB) Προβλήθηκε 5894 φορές
display.php?recid=14710 ΜΑΛΑΜΩ
Columbia Ελλάδος DG-6908 / CG-2804-1. Αρ-αδείας 1435-5092 - Σώτος Παναγόπουλος - Τρίο Κιτάρα
Columbia Ελλάδος DG-6908 / CG-2804-1. Αρ-αδείας 1435-5092 - Σώτος Παναγόπουλος - Τρίο Κιτάρα
ΜΑΛΑΜΩ-Κ.ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ-Γ.ΜΟΥΖΑΚΗΣ.JPG (2.69 MiB) Προβλήθηκε 5894 φορές

Απάντηση

Επιστροφή σε “Παλιοί μουσικοί - Συζητήσεις”