Βάση τραγουδιών...

[Νίκος Τριήρης]

Εάν το ζήτημα που τίθεται είναι αν θα αλλάξει προς το λαϊκότερο ο χαρακτήρας της σελίδας δηλώνω ότι δεν είμαι υπέρ.
Εάν το ζήτημα είναι να φτιαχτεί μία βάση δεδομένων με λαϊκά τραγούδια, δηλαδή μεταγενέστερα του 1955 χωρίς να ανέβουν στη σελίδα, όπως προτείνει ο Σωτήρης δεν νομίζω ότι αλλοιώνεται ο χαρακτήρας της σελίδας.

Θέλω να υπογραμμίσω πάντως ότι η σελίδα έτσι όπως τη γνώρισα (και πριν να γίνω μέλος) θέλει να προσεγγίσει τα ρεμπέτικα τραγούδια και όχι τη μουσική γενικότερα. Προτείνω να ασχοληθούμε περισσότερο διεξοδικά με αυτά και αν ορισμένοι φίλοι αισθανθούν κορεσμό να φτιάξουν μία άλλη σελίδα (ή κάτι άλλο) με οποιοδήποτε μουσικό είδος ή για τη μουσική γενικότερα.

Η κλασική σχολή του ρεμπέτικου τραγουδιού από τη Σμυρναίικη, Πολίτικη, τα τραγούδια της Αμερικής, την Πειραιώτικη μέχρι και τα τραγούδια του 1955 αποτελούν το πλέον δυσέυρετο είδος στη λαϊκή μας μουσική και αυτό που έχει κατακριθεί και λογοκριθεί περισσότερο ίσως από κάθε άλλο. Για τους φίλους που αγαπούν αυτή τη μουσική ας υπάρχει ένας χώρος "ελεύθερης κίνησης" και συναναστροφής χωρίς να προσελκύονται άτομα, τα οποία αρέσκονται στα λαϊκότερου ύφους κομμάτια και που στην πλειοψηφία τους δεν προσδίδουν σημαντική αξία στα ρεμπέτικα τραγούδια.

Φυσικά δεν μιλάω για μέλη της σελίδας πχ. Γιώργος Κούκος ή Σωτήρης ή άλλοι οι οποίοι γουστάρουν και Ζαμπέτα και Μάρκο. Σκεφτείτε τί κουβέντες θα γίνονται εαν υπάρξουν μέλη που τους αρέσουν κατά κύριο λόγο τα Ινδοπρεπή.

Όσο για τους ορισμούς τί είναι ρεμπέτικο και τί λαϊκότερο (γιατί λαϊκή μουσική είναι και τα ρεμπέτικα τουλάχιστον από ένα σημείο και μετά) πιστέυω πώς κάποιος που έχει ασχοληθεί μπορεί να τα ξεχωρίσει από την αίσθηση και την ατμόσφαιρα που αποδίδουν. Συμφωνώ ότι είναι δύσκολο να θέσει κάποιος φραγμούς ή κανόνες διαχωρισμού, όμως φαντάζομαι ότι είναι ευδιάκριτο ότι άλλο ο Ζαμπέτας ή χειρότερα η Ζιγκουάλα και άλλο ο Γιοβάν Τσαούς. Σημαντικό ρόλο εκτός άλλων που ίσως γράψω σε άλλο post έπαιξε ο ηλεκτρικός ήχος των οργάνων.

Για να ενισχύσω το σκεπτικό των ενδεχομένων λαϊκόφιλων μελών της σελίδας θα ήθελα να σας φέρω στο νου ορισμένους τύπους που έχω παρατηρήσει ότι είναι πολλοί και στην πλειοψηφία τους ακούν μεταγενέστερη λαϊκή μουσική με ένα διάλογο:

- Παίζω μπουζούκι
- Μπράβο! Και τί τραγούδια παίζεις;
- Ρεμπέτικα
- Μπράβο ρε μεγάλε! Είσαι και ο πρώτος! Και γω γουστάρω ρεμπέτικα! Μήπως ξέρεις και Μιχαλόπουλο και Ζαγοραίο και Νικολαϊδη; Μήπως παίζεις και το Κελί 33 με το μεγάλο το Μαργαρίτη;

Θέλω να πω δηλαδή ότι από ό,τι κι ό,τι (συγκεκριμένοι) θα γίνουμε ό,τι να 'ναι (αχταρμάς)