Ρεμπέτικα και Blues δρόμοι παράλληλοι

Προτάσεις και αναζητήσεις για Μουσική, Θέατρο, Κινηματογράφο, Βιβλία....
Μήνυμα
Συγγραφέας
Άβαταρ μέλους
socrates
More than 150 posts user.
Δημοσιεύσεις: 438
Εγγραφή: 21 Οκτ 2006 11:31 pm
Τοποθεσία: the other side of nowhere

#8 Δημοσίευση από socrates »

Εγώ θα πρότεινα στον οποιοδήποτε (ημιμαθή ή τελείως αγράμματο) επίδοξο συγγραφέα, πριν μάθει τι είναι οι μπλε νότες να μάθει τις νότες πρώτα. Όλες τις νότες. Λογική ακολουθία. Και παρ' όλο που είναι μόνο δώδεκα δημιουργούν εκατομμύρια συνδυασμούς και ονομασίες.
Αναφορικά με την πέμπτη και την έβδομη νότα της κλίμακας στα blues, λέω εδώ για όλους τους αμόρφωτους (εκτός του Σαββόπουλου), ότι η πέμπτη σε οποιαδήποτε κλίμακα όταν εξ αρχής υπήρξε καθαρή όπως στον Ιόνιο τρόπο (do-sol) και στον Λύδιο (fa-do) στους οποίους προαναφέρθηκα θεωρείται σταθερή λειτουργική βαθμίδα (δεσπόζουσα), άρα δεν μεταβάλλεται. Προτιμούμε στις αλλοιώσεις να κάνουμε αναφορά περί αυξημένης τετάρτης (λ.χ. ντο-φα#) παρά περί ελαττωμένης πέμπτης (ντο-σολb). Αντίθετα η εβδόμη θεωρείται μεταβλητή λειτουργική βαθμίδα και μπορεί κάλλιστα από μεγάλη που είναι στον Ιόνιο να πάρει ύφεση και να γίνει μικρή (να γίνει μπλε) κατά τους μπλουζίστες.
Αυτά όσον αφορά τους λογικά σκεπτόμενους μουσικούς.
Θα ήθελα να δώσω δικά μου μουσικά παραδείγματα αλλά η σελίδα δεν επιτρέπει εύκολα την είσοδο πενταγράμμου στις δημοσιεύσεις μας γι' αυτό παραθέτω συνδέσεις για τον Ιόνιο και τον Λύδιο τρόπο, παρμένους και τους δύο από Ντο για ευκολία σύγκρισης.
Ο κάθε αδαής μπορεί να δεί στην περίπτωση του Λύδιου ότι η τέταρτη νότα της κλίμακας σημειώνεται με δίεση και όχι η πέμπτη με ύφεση.
Αυτά περί μουσικής ορθογραφίας.
Για να τελειώνω και πάλι, γιατί πολύ σκοτίστηκα:
Η μπλε νότα δεν είναι μία. Η κάθε βαθμίδα της κλίμακας επιδέχεται χρωματική αλλοίωση και γίνεται "μπλε", κατά τους μπλουζίστες.
Και δίνω ακόμα μία σύνδεση για μία πιο πλήρη εικόνα τους.
Θα παρατηρήσετε ότι μόνο η δεύτερη και η έκτη βαθμίδα δεν φαίνονται να έχουν χρωματικές αλλοιώσεις. Οι ρεμπέτικοι δρόμοι βάζουν χρωματικές αλλοιώσεις και σε αυτές τις δύο βαθμίδες.
Τέλος, ο όρος "μπλε" δεν έχει ακόμα ξεκαθαρισθεί απόλυτα και ούτε είναι οικουμενικά αποδεκτός από όλους τους θεωρητικούς.
Φυσικά οι μπλουζίστες, οι τζαζίστες και οι ρεμπέτες χρησιμοποιούν τις ορολογίες τους και καλά κάνουν, αλλά σε πολλές περιπτώσεις γίνονται αυθαίρετες και μη ορθολογιστικές χρήσεις αυτών των ορολογιών και τα πράγματα μπερδεύονται πολύ στα δημόσια φόρουμς.
Αμάν, ρε Δημήτρη, τι με κάνεις και ασχολούμαι με πράγματα γνωστά? Διάβασε κανένα θεωρητικό βιβλίο, έστω και από μπλουζίστα συγγραφέα.


http://en.wikipedia.org/wiki/Ionian_mode

http://en.wikipedia.org/wiki/Lydian_mode

http://en.wikipedia.org/wiki/Blue_note

Δημήτρης Ν.
More than 50 posts user
Δημοσιεύσεις: 67
Εγγραφή: 09 Νοέμ 2007 02:18 pm
Τοποθεσία: Μεσολόγγι

#9 Δημοσίευση από Δημήτρης Ν. »

Παρακαλώ, να ξαναδιαβάσεις το προηγούμενό μου μήνυμα. Μπορεί να το καταλάβεις με την 2η ανάγνωση.
socrates έγραψε:Αρμονικά σκεπτόμενοι βλέπουμε ότι δεν υπάρχει τίποτα νεότερο που να μην το είχαν ανακαλύψει οι κλασικοί πολύ πριν το οικειοποιηθούν οι ρεμπέτες ή οι Νέγροι, ή ο υπόλοιπος πληθυσμός της Γής.
Είδες πολλές κλασικές μουσικές γραμμένες σε μινόρε μελωδία αλλά ματζόρε με 7η ως συνοδεία ακόρντων; Στα μπλουζ είναι συνηθισμένο, ξέρεις! Άλλα τι λέω!! ξέρεις, φυσικά!!

socrates έγραψε:Αναφορικά με την πέμπτη και την έβδομη νότα της κλίμακας στα blues, λέω εδώ για όλους τους αμόρφωτους (εκτός του Σαββόπουλου), ότι η πέμπτη σε οποιαδήποτε κλίμακα όταν εξ αρχής υπήρξε καθαρή όπως στον Ιόνιο τρόπο (do-sol) και στον Λύδιο (fa-do) στους οποίους προαναφέρθηκα θεωρείται σταθερή λειτουργική βαθμίδα (δεσπόζουσα), άρα δεν μεταβάλλεται. Προτιμούμε στις αλλοιώσεις να κάνουμε αναφορά περί αυξημένης τετάρτης (λ.χ. ντο-φα#) παρά περί ελαττωμένης πέμπτης (ντο-σολb). Αντίθετα η εβδόμη θεωρείται μεταβλητή λειτουργική βαθμίδα και μπορεί κάλλιστα από μεγάλη που είναι στον Ιόνιο να πάρει ύφεση και να γίνει μικρή (να γίνει μπλε) κατά τους μπλουζίστες.
Αυτά όσον αφορά τους λογικά σκεπτόμενους μουσικούς.
Κι έξι αβγά τουρκίας, σκεπτόμενε!
Μας έχετε σκοτίσει τα στρείδια με τον Λύδιο, τον Ιόνιο και τον Αιγαίο!! Ανάθεμα κι αν ξέρετε τι είναι! (εσύ ξέρεις, εννοείται!)


Δεν είχα απαντήσει σε σένα, αδερφέ. Δεν σε ενόχλησα. Έκανα ένα σχόλιο και μυγιάστηκες.
socrates έγραψε:Αμάν, ρε Δημήτρη, τι με κάνεις και ασχολούμαι με πράγματα γνωστά? Διάβασε κανένα θεωρητικό βιβλίο, έστω και από μπλουζίστα συγγραφέα.
Τι να τον κάνω τον μπλουζίστα όταν έχω εσένα εδώ! Οι γνώσεις σου στη θεωρία, τεράστιες! Φαίνεται και στις από κάτω παραθέσεις, εξάλλου!
socrates έγραψε:Αλλά αυτός μας λέει ότι η μπλε νότα είναι η Πέμπτη της κλίμακας όταν τις βάλουμε ύφεση. Τί να πώ?
Αμόρφωτος? Ημιμαθής? Μπορώ μόνο να σας πώ να μην το πιστεύετε, η μπλε νότα είναι η έβδομη της κλίμακας όταν της βάλουμε ύφεση, και προφανώς εννοεί (χωρίς να το ξέρει) τη μείζονα κλίμακα, αλλά είναι ματζοράκιας, τον συγχωρούμε.
socrates έγραψε:Η μπλε νότα δεν είναι μία.
Εδώ κολλάει το προηγούμενο μου μήνυμα.

Αυτά τα λίγα διότι με προσέβαλες πάλι για 2η φορά, και τέλος.


ΕΑΝ ΤΡΙΤΩΣΟΥΝ ΟΙ ΠΡΟΣΒΟΛΕΣ ΘΑ ΣΕ ΠΑΡΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΣΕ ΣΗΚΩΣΕΙ.

Καλή χρονιά σε όλους.[/b]

Άβαταρ μέλους
socrates
More than 150 posts user.
Δημοσιεύσεις: 438
Εγγραφή: 21 Οκτ 2006 11:31 pm
Τοποθεσία: the other side of nowhere

#10 Δημοσίευση από socrates »

Λοιπόν, Δημήτρη, πρώτον μη φωνάζεις και μετρίασε τον τόνο σου και τις λέξεις που χρησιμοποιείς.
Δεν είναι δυνατόν να μιλάμε και να μαλώνουμε ταυτόχρονα, μπορούμε να διαφωνούμε πολιτισμένα.
Δεν νομίζω πως σε έχω προσβάλει ποτέ. Αν το νομίζεις εσύ σου ζητώ συγνώμη εκ των προτέρων και δεν μπορώ να κάνω κάτι πιο πολύ.
Πότε όμως? Πώς?
Μόνο απλές συστάσεις έκανα. Δεν νόμισα ότι θα τις θεωρούσες προσβλητικές.
Και παράπονο μαζί που με βάζεις και ασχολούμαι με θέματα απλά και τετριμμένα πάνω στο θέμα της συζήτησης.
Όταν γράφω κάτι απευθύνομαι σε όλο το φόρουμ και απευθύνθηκα σε σένα προσωπικά μόνο στο τέλος της δημοσίευσης για να παραπονεθώ. Αν το παράπονο που εξέφρασα και τη σύστασή μου τα παίρνεις σαν προσβολές, τότε συγνώμη.
Και ούτε μυγιάστηκα ότι απευθύνεσαι σε μένα προσωπικά στη δική σου δημοσίευση. Όσα έγραψα αναφέρονται όλα στη σύγκριση δύο μουσικών ειδών, όχι σε σένα. Νομίζεις πως έχω τον καιρό να ασχολούμαι με τις προσωπικότητες των μελών του φόρουμ? Με τη συζήτηση και με τις απόψεις τους ασχολούμαι μόνο, και όχι με σένα προσωπικά.
Δηλώνω πως υπάρχει μεγάλη αμορφωσιά για το θέμα υπό συζήτηση, αναπτύσσω την άποψή μου εν συντομία (γιατί το ποιες είναι οι μπλε νότες, είναι πρόβλημα για την πρώτη δημοτικού), και τέλος παρέχω υπερσυνδέσεις για να γίνω πιο κατανοητός.
Βρίσκω τις παραθέσεις σου κάπως άτοπες και τα σχόλιά σου σε όσα γράφω ειρωνικά, αλλά δεν βλέπω να δίνεις εμπεδωμένες αντίθετες απόψεις.
Αν διαφωνούμε μουσικά δεν χάθηκε κι' ο κόσμος, ούτε αξίζει να χάνουμε το χιούμορ μας, έτσι?
Τώρα, μιάς και το ανέφερες σαν παράπονο, ούτε την πρώτη φορά που είχαμε "καβγαδάκι" σε έθιξα. Απλά και τότε είπα τη γνώμη μου για το τραγούδι σου κι' αυτό ήταν όλο, και νομίζω πως στο τέλος συμφωνήσαμε πως διαφωνούμε. Πρέπει να το ξεπεράσεις, η δυσμενής γνώμη μου για τη σύνθεσή σου, δεν στερεί από την άποψή σου την όποια αξία της. Και άλλωστε, όταν σε βλέπω να κάνεις κάτι καλό χαίρομαι και σε επικροτώ.
Σε όλα αυτά βρίσκω τη δική σου απάντηση εριστική και προσβλητική. Κοίταξέ την μόνος σου όταν κουλάρεις κάπως.
Βλέπεις, καταντήσαμε και πάλι να μιλάμε για τα διαπροσωπικά μας (λες και υπάρχουν τέτοια) και όχι για το ρεμπέτικο και το μπλουζ. Και ειλικρινά, βρίσκομαι σ' αυτή τη συζήτηση γι' αυτά τα δύο και όχι για σένα, και δεν το παίζω καθόλου από καθέδρας. Λέω αυτά που ξέρω, με όσο ισχυρό τρόπο μπορώ, και περιμένω να μάθω περισσότερα.
Αν θέλεις, συνεχίζουμε τη μουσική συζήτηση. Έκανα ένα σχόλιο για τις μπλε νότες και για μερικές κλίμακες και έδωσα παραδείγματα. Αν θέλεις κάνε το ίδιο, αλλά χωρίς εξάψεις, σε παρακαλώ.
Το ψοφήσαμε το θέμα πάλι, μπράβο μας!
Και όσο για την τελευταία σου απειλή, πώς θα γίνει αυτό? Πώς θα με πάρει και θα με σηκώσει?
Εσύ θα το κάνεις? Και ποιός στρατός μαζί?
Βλέπεις, ακόμα και εδώ, εγώ δεν σε απειλώ, σου απαντώ όσο μπορώ πολιτισμένα.
Πώς θα προτιμούσες τη μονομαχία μας? Με πιστολιές? Με κουραμπιέδες (χρονιάρες μέρες)? Με χαρτοπόλεμο? :)

Άβαταρ μέλους
socrates
More than 150 posts user.
Δημοσιεύσεις: 438
Εγγραφή: 21 Οκτ 2006 11:31 pm
Τοποθεσία: the other side of nowhere

#11 Δημοσίευση από socrates »

Σχετικά με την πρώτη ερώτηση του Δημήτρη πιο πάνω περί μινόρε μελωδιών με συνοδεία ματζόρε συγχορδίας με έβδομη, απαντώ με όσο πιο απλή γλώσσα μπορώ, αν και το θέμα δεν είναι απλό και προϋποθέτει σοβαρές γνώσεις αρμονίας:

Μία από τις βασικές και κύριες κατηγοριοποιήσεις συγχορδιών στην κλασική αρμονία είναι αυτή που τις διαχωρίζει σε σύμφωνες και σε διάφωνες. Αυτό είναι στην ουσία ένα ψυχοακουστικό φαινόμενο συνδεδεμένο με το πώς νοιώθουν οι άνθρωποι στο άκουσμα αυτών των συγχορδιών, και εφ' όσον έχει παρατηρηθεί ότι οι άνθρωποι σε όλες τις εποχές και σε όλα τα μέρη νοιώθουν παρόμοια σε αυτά τα ακούσματα, μπορούμε να λέμε πως οι όροι "συμφωνία" και "διαφωνία" τείνουν να έχουν αντικειμενική οικουμενική αξία, μολονότι αυτό είναι μία δική μας ανθρωπομορφική εξήγηση και δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι αν είναι απόλυτα σωστό επιστημονικά.
Αλλά μένοντας στη δική μας εξήγηση, χτίζουμε πάνω σ' αυτήν μία γιγαντιαία αισθητική δόμηση που εδώ και αιώνες έχει γίνει οικουμενικά αποδεκτή, χρησιμοποιώντας μερικούς βασικούς αρμονικούς νόμους.

1. Όλες οι σύμφωνες συγχορδίες είναι τρίφωνες, (έχουν τρείς νότες σαν συντελεστές, μία θεμέλιο, μία υπερκείμενη Τρίτη, και μία ακόμα υπερκείμενη Τρίτη, δηλαδή έναν συνδυασμό 1-3-5) και τα χαρακτηριστικά που τους προσδίδονται (πάντα ανθρωπομορφικά), είναι χαλάρωση και στατικότητα.
Υπάρχουν μερικές τρίφωνες συγχορδίες που είναι ελαττωμένες ή αυξημένες κατά ένα ημιτόνιο. Αυτές διαφέρουν ακουστικά από τις σύμφωνες γιατί ο αριθμός 5 είναι μικρότερος ή μεγαλύτερος από το 5 των συμφώνων. Είναι δηλαδή b5 ή #5. Αυτές οι τρίφωνες συγχορδίες υπάγονται στις διάφωνες.

2. Όλες οι υπόλοιπες συγχορδίες, τετράφωνες, πεντάφωνες, εξάφωνες και επτάφωνες, δημιουργούν κατ' αντιστοιχία τα είδη συγχορδιών εβδόμης, ενάτης, ενδεκάτης και δεκάτης τρίτης σε όλες τις εκδοχές τους, δηλαδή μικρές, μεγάλες, ελαττωμένες και αυξημένες, και εκλαμβάνονται όλες σαν διάφωνες. Πέραν της συγχορδίας της δεκάτης τρίτης δεν υπάρχουν άλλες γνωστές συγχορδίες που να είναι χτισμένες με τη μέθοδο υπερκειμένων νοτών κατ' ακολουθία τρίτης. Η συγχορδία δεκάτης πέμπτης είναι συγχορδία διπλής οκτάβας στην ουσία και ο συντελεστής αυτός ήδη προϋπάρχει. Αν παρατηρήσουμε μία συγχορδία δεκάτης τρίτης θα δούμε ότι περιέχει και τις επτά διατονικές νότες της κλίμακας τις οποίες μπορούμε να αλλοιώσουμε με διέσεις και διπλές διέσεις, υφέσεις και διπλές υφέσεις και αναιρέσεις και να δημιουργήσουμε οποιονδήποτε ηχητικό συνδυασμό επιθυμούμε.
Η Αρμονία δηλαδή είναι σαν μία διαδικασία πρόσθεσης, αφαίρεσης και αλλοίωσης. Όλος αυτός ο ηχητικός κόσμος συγχορδιών πέραν της πέμπτης θεωρείται (και όντως ακούγεται) σαν διάφωνος.
Στην Διαφωνία προσδίδονται τα χαρακτηριστικά της ψυχικής έντασης και της κινητικότητας.
Και τα δύο στοιχεία της στατικότητας και της κινητικότητας είναι αισθητικά απαραίτητα, διαφορετικά η μουσική θα ακουγόταν βαρετή και κοινότυπη χωρίς το ένα από αυτά.

Έχει υπάρξει μία πολύ μεγάλη ιστορική περίοδος στη μουσική, περίπου 1600-1900, η οποία λέγεται "περίοδος κοινής πρακτικής των συνθετών" και στην οποία όλες οι συγχορδίες και οι κανόνες που τις συνδέουν ανακαλύφτηκαν και θεσπίστηκαν και οι αισθητικές απαιτήσεις της κάθε εποχής πριν καλά -καλά διασαφηνιστούν και αποκρυσταλλωθούν άλλαζαν με συνεχή επιτάχυνση. Μερικές όμως από αυτές τις αισθητικές απαιτήσεις παρουσίασαν μία πολύ μεγάλη επιμονή και αρνιόντουσαν να αλλάξουν, και μία μεγάλη μέσα σε αυτές ήταν η απαίτηση ότι όλες οι διαφωνίες αποζητούν μία ηχητική λύση και πρέπει να λύνονται (να καταλήγουν) σε συμφωνίες. Για τη διαδικασία αυτής της λύσης έχουν θεσπιστεί αρκετοί κανόνες σε διάφορες εποχές. Μία απλή αλλά αρκετά λογική αντιμετώπιση είναι πως η διαφωνία έχει πολύ περισσότερη έμφαση όταν συμβαίνει στα ισχυρά μέρη του μέτρου, δηλαδή στις θέσεις και λέγεται τονισμένη διαφωνία, ενώ στα ασθενή μέρη, στις άρσεις, μπορεί να χαρακτηριστεί σαν ατόνιστη ή περαστική και με λιγότερο δραματικό αποτέλεσμα. Έτσι κι' αλλιώς και για τα δύο είδη απαιτείται να λυθούν σε συμφωνίες που θα ακολουθήσουν. Αν δεν γίνει αυτό θεωρούνται σαν άλυτες διαφωνίες. Η ιστορία της μουσικής είναι γεμάτη από τέτοιες άλυτες διαφωνίες και στον κλασικό και στον λαϊκό τομέα.

Η κλασική μουσική του 20ου αιώνα έχει μερικές φορές χαρακτηρισθεί σαν η χειραφέτηση της διαφωνίας και έχει καταρρίψει κατά το μάλλον ή ήττον τις αισθητικές απαιτήσεις των περασμένων αιώνων δημιουργώντας τις δικές της. Ότι ακουγόταν σαν διάφωνο ή άλυτο κάποτε δεν ακούγεται απαραίτητα έτσι σήμερα ή κι' αν ακούγεται δεν φαίνεται να μας ενοχλεί ιδιαίτερα. Έχει αλλάξει δραματικά ο ψυχισμός μας. Η λαϊκή και η κλασική μουσική πάντα συμβαδίζουν και αλληλοστηρίζονται και δανείζονται η μία από την άλλη. Η ερώτηση του Δημήτρη πιο πάνω με βάζει σε πολλές σκέψεις.

Με ρωτά για μία διάφωνη οντότητα, μία ματζόρε συγχορδία εβδόμης η οποία συνοδεύει μία διάφωνη προς τον εαυτό της μινόρε μελωδία. Εδώ έχουμε περίπτωση ισχυρής τονισμένης άλυτης διαφωνίας της οποίας το ηχητικό-αισθητικό αποτέλεσμα είναι πολύ του γούστου μου. Του γούστου μου είναι και ακόμα πιο ακραία παραδείγματα ισχυρής, τονισμένης, άλυτης διαφωνίας, όπως τα βαλκανικά τραγούδια, τα ηπειρώτικα ας πούμε. Με ρωτά αν έχει προ-υπάρξει στην κλασική μουσική αυτό. Ποια κλασική μουσική? Ποιού αιώνα?

Η απάντηση είναι ναι, ξέρω. Ξέρω ακουστικά και διανοητικά την ιστορία της τονισμένης άλυτης διαφωνίας και από τη λαϊκή και από την κλασική μουσική, μέχρι εκεί που την ξέρω. Την ξέρω από τα γεννοφάσκια μου κι' ακόμα την μαθαίνω. Κι' όσο μαθαίνω καταλαβαίνω πως τα πάντα έχουν προϋπάρξει στη μουσική. Απλά αναπλάθονται και αυτοεξηγούνται διαφορετικά σε μας στην κάθε εποχή, προβάλλοντας τους νέους νόμους τους για να δικαιολογήσουν τη νέα εμφάνιση τους.

Τώρα, για τα στενά όρια της ερώτησης, και πάλι ναι. Δεν είναι και τίποτα πρωτόφαντο στην κλασική μουσική η ταυτόχρονη συνήχηση του μινόρε με το ματζόρε γιατί αυτά τα δύο είναι σαν τις όψεις ενός νομίσματος. Δεν μπορούμε να τις δούμε ταυτόχρονα χωρίς καθρέφτη, αλλά τουλάχιστον μπορούμε να τις ακούσουμε.

Δεν ξέρω τι να σου συστήσω, ή στον καθένα. Ψάξε τη διτονικότητα (Bitonality), την πολυτονικότητα (polytonality), ψάξε τη μουσική εν γένει, ψάξου μόνος σου που λέμε.
Εγώ ξέρω ότι όλα αυτά που γράφω με δικά μου λόγια είναι ευρύτατα και παγκοσμίως γνωστά και μη διαπραγματεύσιμα.
Για τις υπόλοιπες ερωτήσεις-παραθέσεις σου φαίνεται πως απαντάς μόνος σου, οπότε οι δικές μου απαντήσεις είναι περιττές.

gibson355
Δημοσιεύσεις: 22
Εγγραφή: 18 Μάιος 2013 12:53 pm
Τοποθεσία: τρικαλα

#12 Δημοσίευση από gibson355 »

η σχεση μπλουζ με το ρεμπετικο ειναι μια βλακεια και μιση που ανεπτυξαν οι μλκς και αμουσοι ρεμπετολογοι ρεμπετολαγνοι. καλα ειναι οταν κανουν καποιες ερευνες και βρισκουν στοιχεια για προσωπα και γεγονοτα αλλα ως εκει...δηλαδη γεμιζουν την καρδαρα με το γαλα και μετα ριχνουν μια κλοτσια το χυνουν......παντως οφειλω να τους ευχαριστησω διοτι εξ αιτιας τους αρχισα πριν απο χρονια να ακουω αφροαμερικανικη μουσικη και μου αρεσει πολυ αλλα οχι δεν υπαρχουν ουτε σχεσεις ουτε παραληλοι δρομοι.ισως αν στην αμερικη υπαρχουν και εκει καλαμπορτσαδες μπλουζολογοι τοτε μαλλον θα εχουν καποιο κοινο στοιχειο.
fender twin reverb 135

Άβαταρ μέλους
socrates
More than 150 posts user.
Δημοσιεύσεις: 438
Εγγραφή: 21 Οκτ 2006 11:31 pm
Τοποθεσία: the other side of nowhere

#13 Δημοσίευση από socrates »

gibson355 έγραψε:ισως αν στην αμερικη υπαρχουν και εκει καλαμπορτσαδες μπλουζολογοι τοτε μαλλον θα εχουν καποιο κοινο στοιχειο.
:D Σωστός! Αλλά εκεί φαίνεται, οι μουσικολόγοι είναι κάπως πιο σοβαροί και δεν έχουν ισυριστεί ποτέ για τέτοιες ομοιότητες. Και οι περισσότεροι που θα ερευνούν τα μπλουζ, υποπτεύομαι πως θα αγνοούν και την ύπαρξη ακόμα του ρεμπέτικου, πόσο μάλλον τις "ομοιότητες" του με το μπλουζ.

Κάτι άλλο τώρα, ελπίζω όχι τόσο άσχετο με την παρούσα συζήτηση:
Δεν υπάρχει επιστημονικός όρος "ρεμπετολογία". Κι' αυτό ανακάλυψη των δημοσιογράφων και των συλλεκτών δίσκων ήταν, αλλά και οι ακαδημαϊκοί από την άλλη μεριά είναι τόσο χάνοι ώστε το London School of Oriental & African Studies έχει πια ιδρύσει ένα τμήμα "ρεμπετολογίας" και παρέχει στήριξη σε έναν τέτοιο καλαμπόρτζη. Αυτός έρχεται κάθε καλοκαίρι στην Ύδρα μου φαίνεται και κάνει κάτι ρεμπέτικα σεμινάρια και τα παίρνει από τα ψώνια που εγγράφονται.
Οπότε ο όρος "ρεμπετολογία" τείνει να αναγνωριστεί και ακαδημαϊκά πια, οφείλοντάς το από τη μία στη γλοιώδη επιμονή των ανειδίκευτων, και από την άλλη στην άγνοια και στην αφέλεια των ακαδημαϊκών. Λες και το ρεμπέτικο είναι κάτι άλλο και όχι λαϊκή μουσική, οπότε δεν του φτάνουν οι ήδη υπάρχουσες επιστήμες για να ερευνηθεί.
Σοβαρά μιλάω, έχει κανείς ακούσει για ύπαρξη Μπλουζολογίας, Φλαμενκολογίας, ροκολογίας, φαντολογίας;
Γιατί λοιπόν "ρεμπετολογία"; Γιατί βολεύει μερικούς για να καλύπτει την άγνοιά τους?
Δεν μας φτάνει η συγκριτική μουσικολογία για να καλυφθεί το θέμα όπως καλύπτεται και στα άλλα είδη λαϊκής μουσικής;
Για μένα ο ερευνητής επιστήμονας και ο ρεμπετολόγος διαφέρουν όπως ο γιατρός και ο κομπογιαννίτης και το θέτω στο φόρουμ σαν γενικού ενδιαφέροντος ερώτηση που ίσως πρέπει να συζητηθεί σε άλλη ενότητα.
Αλλά εφ' όσον ο σκοπός αυτής της κουβέντας ήταν εξ' αρχής να συγκρίνει το ρεμπέτικο και το μπουζ, (τουλάχιστον έτσι πίστεψα):
Υπάρχει κάποια αδυναμία ή ανεπάρκεια στην ήδη υπάρχουσα επιστήμη της εθνομουσικολογίας ώστε να χρειαζόμαστε την "ειδική" ακαδημαϊκή πειθαρχία της "ρεμπετολογίας" για να συγκρίνουμε το ρεμπέτικο με οποιοδήποτε άλλο είδος μουσικής;
Ρε, δεν ντρεπόμαστε λιγάκι, λέω εγώ.

gibson355
Δημοσιεύσεις: 22
Εγγραφή: 18 Μάιος 2013 12:53 pm
Τοποθεσία: τρικαλα

#14 Δημοσίευση από gibson355 »

ε...στην ελλαδα ειμαστε...λοιπον παμε το καλοκαιρι στην υδρα στα σεμιναρια να αναψουμε καμποσα τσιγαρα να ντουμανιασει ο τοπος εκει να δουμε θα ξαναρθει εδω για σεμιναρια...? :twisted: αι σικτιρ......
fender twin reverb 135

Απάντηση

Επιστροφή σε “Προτάσεις”