Ρεμπέτικα και Blues δρόμοι παράλληλοι

Προτάσεις και αναζητήσεις για Μουσική, Θέατρο, Κινηματογράφο, Βιβλία....
Μήνυμα
Συγγραφέας
Άβαταρ μέλους
Alcibiadis
More than 150 posts user.
Δημοσιεύσεις: 262
Εγγραφή: 31 Αύγ 2008 08:07 pm
Τοποθεσία: όπου παίζει ο "γαύρος"!...
Επικοινωνία:

#15 Δημοσίευση από Alcibiadis »

Παρατηρώντας όλη αυτά τα κατεβατά και χωρίς να αμφισβητώ την ορθότητά τους (άλλωστε πως να την αμφισβητήσω , όταν δεν την καταλαβαίνω, καθότι πρακτικός στο μπουζούκι) αναρωτιέμαι σε τι μπορεί να εξυπηρετήσει όλη αυτή η θεωρητικολογία, που κατά τη γνώμη μου είναι δυσνόητη στη συντριπτική πλειοψηφία των αναγνωστών. Μου θυμίζει τον ηλεκτρονικό που μου επισκεύαζε τη τηλεόραση και μου εξηγούσε τι κάνει! Τον σταμάτησα λέγοντας του ότι και κινέζικα να μου τα πει τα ίδια θα καταλάβω. :)
Λέω πχ. μήπως υπάρχει κάποιος πιο απλός τρόπος εξήγησης, ώστε να μπορέσουμε να παρακολουθήσουμε κι' εμείς που δεν τη κατέχουμε , αυτή τη "ρημάδα" τη θεωρία.

υγ. Φιλικότατα προς τους προλαλήσαντες :)
η πείρα είναι μια χτένα που την αποκτάς όταν είσαι πια φαλακρός! (Αρκάς)

http://rembetikoidialogoigmail.blogspot.com

Άβαταρ μέλους
αεροκωπηλάτης
More than 100 posts user
Δημοσιεύσεις: 100
Εγγραφή: 24 Ιαν 2010 05:59 pm

#16 Δημοσίευση από αεροκωπηλάτης »

Socrates, μη νομίζεις, όλο και κάτι βρίσκει κανείς στον παγκόσμιο χάρτη από πλευράς τζαζολογίας, μπλουζολογίας, ροκολογίας και πάει λέγοντας (έτσι δείχνει μια πρόχειρη έρευνα στο διαδίκτυο), π.χ.:

The Certificate Program in Rock and Roll Studies prepares students to use the tools of ethnomusicology, musicology, literature studies, and cultural studies to examine American vernacular music in a way previously reserved for what is called "classical music."

Jazz Studies Online brings together a rich and varied collection of digital resources—journal articles, books and book chapters, video and audio, teaching materials, and an extensive index of outside resources. This interactive archive is designed for use by jazz scholars, musicians, educators, journalists, and the dedicated fans. Jazz Studies Online engages with issues that inform and broaden our thinking about jazz—issues such as race, ethnicity, and gender, improvisation, and modernism, postmodernism and postcolonialism.

African-American music studies: gospel & blues
In this module you will explore the development and interaction of two of the most musically and socially powerful forms in black American vernacular music - gospel and blues.

Το άλλο τώρα δίπολο που δομείς (ερευνητής επιστήμων/γιατρός vs ρεμπετολόγος/κομπογιαννίτης) νομίζω δεν εξυπηρετεί τις ζητήσεις μας, διότι πλειστάκις στο ίδιο πρόσωπο συντρέχουν και οι δύο ιδιότητες ή συνέτρεξαν όποτε και καθόσον ασχολήθηκε το πρόσωπο αυτό με το ρεμπέτικο: π.χ. Ζαϊμάκης (πανεπιστημιακός/ερευνητής επιστήμων και «ρεμπετολόγος» ταυτόχρονα, Κοταρίδης το ίδιο, Gauntlett το ίδιο, Pennanen το ίδιο κλπ κλπ).

Τώρα φαινόμενα όπως αυτό του Emery και του Ινστιτούτου Ρεμπετολογίας που βρήκε στέγη εκεί που βρήκε, θα κριθούν, θεωρώ, εκ του αποτελέσματος. Δηλ. κατά πόσο η ερευνητική παραγωγή του συνιστά συμβολή στο «γνωστικό αντικείμενο» ρεμπέτικο. Προσωπικώς δεν με ενοχλεί να ονομάζει όπως νομίζει κανείς εντός ή εκτός ακαδημαϊκού πλαισίου την ερευνητική ενασχόλησή του με το ρεμπέτικο. Ούτε και η εντός πανεπιστημιακού πλαισίου και προδιαγραφών ενασχόληση με το είδος είναι πάντα καρπερή και πρωτότυπη, να ξέρεις. Απλώς εκεί θεωρείται δεδομένη και κατακτημένη μια επιστημονικά μεθοδευμένη προσέγγιση των πραγμάτων, άρα κατά τεκμήριο, και του ρεμπέτικου. Αλλά πολλές φορές αυτό δεν αρκεί.

Περί ορέξεως...ρεμπετολογία

Άβαταρ μέλους
socrates
More than 150 posts user.
Δημοσιεύσεις: 438
Εγγραφή: 21 Οκτ 2006 11:31 pm
Τοποθεσία: the other side of nowhere

#17 Δημοσίευση από socrates »

Άλκη,
συγνώμη για όλο το κατεβατό μου. Μάλλον το παρατράβηξα.
Μου φάνηκε απαραίτητο να εξηγήσω ιστορικά τι είναι στην αρμονική της έννοια η τονισμένη άλυτη διαφωνία και να κατατάξω σ' αυτές το παράδειγμα της ερώτησης που προσπαθούσα να απαντήσω.
Προσπάθησα να το κάνω σε απλή γλώσσα, αν και προειδοποίησα ότι το θέμα δεν είναι απλό.
Οπότε, αν είναι δύσκολο στην παρακολούθηση, μπορεί να φταίω εγώ, αλλά μπορεί και λίγο το θέμα.
Και δεν παίζει ρόλο το παράδειγμα από τα μπλουζ. Και για άλλα είδη μουσικής, όταν μιλάμε για ένα αρμονικό πρόβλημα, θα έπαιρνα την ίδια προσέγγιση εφ' όσον η συζήτηση είναι ακόμα στην αρχή της.
Μπορούμε ίσως να το ξαναφέρουμε σαν απλό θέμα. Σε ρωτώ μία απλή ερώτηση:
Εσένα προσωπικά το μπλουζ σου θυμίζει ηχητικά το ρεμπέτικο? Λάβε υπ' όψιν τα όσα είπα πιο πάνω περί κλιμάκων, μπλε νοτών και δρόμων. Δεν ξέρω αν και πόσο μπλουζ ακούς, αλλά τουλάχιστον ξέρω ότι τον ήχο του ρεμπέτικου τον έχεις στα αυτιά σου όσο λίγοι.
Τα ξαναλέμε!

Αεροκωπηλάτη,
Συμφωνώ ότι υπάρχουν στο διαδίκτυο πολλά παραδείγματα σπουδών όπως αυτά που δίνεις.
Τα τρία παραδείγματα που παραθέτεις μου δίνουν την εντύπωση πως πρόκειται για undergraduate courses και οπωσδήποτε υπάρχουν πολλοί κύκλοι σπουδών σαν αυτές που χρησιμοποιούν εργαλεία (tools) από διάφορες επιστήμες. Δεν βλέπω όμως τον κάθε κύκλο σπουδών να προσδιορίζει τον εαυτό του σαν ιδιαίτερη νέα επιστήμη.
Το πρόβλημα που έχω με τον όρο "Ρεμπετολογία" είναι ότι ακριβώς κάνει αυτό και προσποιείται ότι είναι μία τέτοια επιστήμη. Αυτό προσπάθησα να πω.
Ο καθένας ξέρει ή θα έπρεπε να ξέρει ότι όταν κάποιος σπουδάζει και ερευνά μία ολόκληρη μουσική παράδοση, το κάνει μέσα στα πλαίσια μίας ήδη υπάρχουσας εξειδίκευσης και πάντοτε σε post-graduate level.
Οπότε οι όροι "μπλουζολογία", "τζαζολογία", "ροκολογία", μου ακούγονται το ίδιο αστείοι όπως και η "ρεμπετολογία" κάθε φορά που τους συναντώ. Εννοώ, είναι όλοι το ίδιο αστήρικτοι επιστημονικά. Ας μην παίζουμε με τις λέξεις, ούτε για πολιτική πρόκειται, ούτε για ποίηση.
Από τους τέσσερες ερευνητές που αναφέρεις είμαι σχετικός μόνο με τη δουλειά του Gauntlet και ζητώ συγνώμη για την άγνοιά μου στους άλλους τρείς.
Δεν ξέρω αν έλεγαν οι ίδιοι τους εαυτούς των "ρεμπετολόγους", αλλά θα ήθελα οι ίδιοι να μου διασαφηνίσουν εν γένει την επιστήμη τους. Αν το έχουν κάνει, σε παρακαλώ, διαφώτισέ με.
Τώρα, για τον Ed Emery και τα σεμινάρια της Ύδρας, δεν θέλω ούτε στιγμή να υπονοήσω ότι οι συμμετέχοντες επιστήμονες σε αυτά είναι του ιδίου φυράματος και επιπέδου με τον Eddy αυτόν καθ' αυτόν, και βλέποντας τα ονόματά τους, γνωρίζω ότι οι περισσότεροι έχουν ήδη συμβάλει στο "γνωστικό αντικείμενο". Αλλά, όπως είπα στην αρχική μου ένσταση, ουδέν νεώτερον περί μουσικής.
Αναμασούν συνέχεια την ίδια κοινωνιολογία, με μερικές πολύ ενδιαφέρουσες εξαιρέσεις, όπως του δικού μας, (της σελίδας μας) Ν. Πολίτη και της εισήγησής του για τα ζεϊμπέκικα και τους εννεάσημους ρυθμούς εν γένει.
Αυτό που λέω είναι ότι χρειαζόμαστε πια πολύ περισσότερη μουσική ανάλυση για το ρεμπέτικο, στηριγμένη σε όλες τις μουσικές παραμέτρους που υπάρχουν μέσα του, και όχι άλλη κοινωνιολογία.
Είμαι σαφής?
Τελικά όμως, τείνω να συμφωνώ μαζί σου ότι η έρευνα δεν είναι πάντα καρπερή μόνο εντός ακαδημαϊκού πλαισίου και ότι πολλές φορές δεν αρκεί μόνο αυτό. Αλίμονο αν γινόταν πάντα έτσι.
Θα μας είχαν τρελάνει με δόγματα οι μουσικολόγοι όπως κοντεύουν να το κάνουν οι κοινωνιολόγοι.

Άβαταρ μέλους
αεροκωπηλάτης
More than 100 posts user
Δημοσιεύσεις: 100
Εγγραφή: 24 Ιαν 2010 05:59 pm

#18 Δημοσίευση από αεροκωπηλάτης »

Πράγματι στο μουσικολογικό πεδίο λείπει από χρόνια μια ολοκληρωμένη και συστηματική εργασία, αν και δεν έλειψαν επιμέρους συμβολές, όπως των Μ. Δραγούμη, Φ. Ανωγειανάκη, και ιδίως του μουσουργού Γ.Γ.Παπαϊωάννου («Η μουσική των ρεμπέτικων-Ανανέωση ή επιστροφή στις ρίζες;», στον ετήσιο τόμο Χρονικό,1973). Ελπιδοφόρο είναι ότι τα τελευταία χρόνια εμφανίζονται κάποιες σχετικές πτυχιακές εργασίες, μελέτες αλλά και επιτέλους διδακτορική διατριβή, που δείχνουν ότι επιτέλους η διερεύνηση αυτή απασχολεί και σε ελλαδικό ακαδημαϊκό επίπεδο.
Μνημονεύω:

1. Γ. Ευαγγέλου, Η λαϊκή κιθάρα στο ρεμπέτικο τραγούδι της περιόδου 1928-1955 και η εξέλιξή της μέσα από το προσωπικό ύφος των Κώστα Δούσα, Α. Κωστή, Γιώργου Κατσαρού, Κώστα Σκαρβέλη, Βαγγέλη Παπάζογλου, Στέλιου Χρυσίνη, Σπύρου Περιστέρη και Μανόλη Χιώτη, Άρτα, ΤΕΙ Ηπείρου 2008.

2. Π. Παππάς Πέτρος, Ο Μάρκος Βαμβακάρης στην πρώτη περίοδο της δισκογραφίας του (1932-1940), Πτυχιακή Εργασία, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας 2009.

3. Μπαρμπάτσης, Ανέστης. Βασίλης Τσιτσάνης - Ανάλυση στο πρώιμο συνθετικό έργο του συνθέτη, τρικαλινή περίοδος 1932-1936. Πτυχιακή Εργασία. Τ.Ε.Ι. Ηπείρου, Άρτα 2008.

4. Παπαγεωργίου Γιάννης, Η κιθάρα ως σολιστικό όργανο στο ρεμπέτικο τραγούδι από το 1900 έως το 1950 υπό το πρίσμα σημαντικών κιθαριστών, Πτυχιακή Εργασία στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, 2012.

5. Ανδρίκος Νίκος, «Το υβριδικό σύστημα των “λαϊκών δρόμων” και η ανάγκη εναλλακτικής επαναδιαχείρισής του», Τετράδιο 5, Μουσική (και)θεωρία−τα κείμενα: σ. 114-130, Εκδόσεις Τμήματος Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής Τ.Ε.Ι. Ηπείρου, Άρτα 2010.

6. Ordoulidis Nikolaos, The recorded career of Vasilis Tsitsanis (1936-1983) –An analysis of his music and the problems of research into Greek popular music, Διδακτορική διατριβή, The University of Leeds 2012.

Η διεθνής επιστημονική κοινότητα επί του πεδίου αυτού έχει εισφέρει στο παρελθόν κάποια μελετήματα, με αρκούντως μνημονεύσιμη τη διδακτορική διατριβή του R. P. Pennanen, Westernisation and Modernisation in Greek Popular Music, University of Tampere 1999 (ήδη το πρώτο κεφάλαιο, που αφορά την οργανολογική εξέλιξη και εκτελεστική πρακτική του μπουζουκιού, μεταφράστηκε και στα ελληνικά το 2009:περ. Πολυφωνία, τχ. 14 και 15).

(Μόλις θυμήθηκα και κάτι που είχα ξεχάσει τελείως, σε ό,τι αφορά σχέση ρεμπέτικου-μπλουζ: υπάρχει ένα αμφιλεγόμενο μεν και αγρίως αρνητικό βιβλίο για το ρεμπέτικο, αλλά που ασχολείται σε ένα τμήμα του με μουσικολογική προσέγγιση της θρυλούμενης αυτής σχέσης μεταξύ των δύο ειδών. Είναι το βιβλίο του μουσουργού Στ. Κουκουναρά, Λαϊκισμός και μουσική −μπλουζ, ροκ, ρεμπέτικο: τρεις μυθολογίες. Μια αληθινή, δύο κάλπικες, εκδ. Τήνος 2009)

Άβαταρ μέλους
socrates
More than 150 posts user.
Δημοσιεύσεις: 438
Εγγραφή: 21 Οκτ 2006 11:31 pm
Τοποθεσία: the other side of nowhere

#19 Δημοσίευση από socrates »

Αεροκωπηλάτη,
Σ' ευχαριστώ για την πολύ ενδιαφέρουσα βιβλιογραφία που παραθέτεις.

Με την εργασία του Γιώργου Ευαγγέλου είμαι σχετικός, γιατί ο Γιώργος, όντας μέλος της σελίδας μας, μου την είχε στείλει να την διαβάσω πριν έξη χρόνια προτού την καταθέσει. Την βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα και ενημερωτική και την συνιστώ σε όλους τους ενδιαφερόμενους ανεπιφύλακτα.

Την διατριβή του Ορδουλίδη δεν την έχω διαβάσει ακόμα. Πρέπει να την βρω κάπου. Διάβασα όμως την πρότασή του για αυτή τη διατριβή στο πανεπιστήμιο του Leeds και ομολογώ πως ένοιωσα κάπως απογοητευμένος με την πρόθεσή του να χρησιμοποιήσει σαν πηγές για ανάλυση μουσικές παρτιτούρες κακής (για να μην πώ αποτρόπαιας) ποιότητος από το εμπορικό μουσικό κύκλωμα. Το ζητούμενο στην ανάλυση για μένα δεν είναι να την στηρίξουμε σε ότι ένας πιανίστας του παρελθόντος άκουγε και κατέγραφε σε παρτιτούρα, αλλά να γράφουμε εμείς οι ίδιοι τις παρτιτούρες όσο πιο πιστά μπορούμε και εμείς οι ίδιοι να τις αναλύουμε. Υποτίθεται ότι το κάνουμε ερευνώντας και από αγάπη για το αντικείμενό μας, ενώ οι εν λόγω παρτιτούρες ήρθαν στη ζωή για την κονόμα του εκάστοτε εκδότη.
Δεν εκφέρω άποψη για την ίδια την διατριβή, δεν την έχω διαβάσει, μόνο για μία παράγραφο της προτάσεώς της μιλώ.
Τέλος πάντων, είναι πολύ ελπιδοφόρο ότι τουλάχιστον μία διδακτορική διατριβή για τον Τσιτσάνη είναι ήδη υπαρκτή.
Τις υπόλοιπες εργασίες που αναφέρεις δεν τις γνωρίζω, αλλά θα με ενδιέφερε πολύ να διαβάσω τη δουλειά του Pennanen που αναφέρεις για τη "Δυτικοποίηση και Εκμοντερνισμό" της Ελληνικής μουσικής, καθώς επίσης και τη δουλειά του Ν. Ανδρίκου για το "υβριδικό σύστημα των δρόμων και την ανάγκη επαναδιαχείρησης του".
Σ' ευχαριστώ για τις παραπομπές σου. Θα ψαχτώ εν καιρώ.

Έχω κατά καιρούς καταγγείλει σ' αυτό το φόρουμ το κομφούζιο που επικρατεί στους δρόμους και στους τρόπους της λαϊκής μουσικής καθώς και στη νομενκλατούρα της.
Συνιστώ και πάλι την εργασία του Μ. Μαυροειδή "Μουσικά Συστήματα της Ανατολικής Μεσογείου",
Μία συγκριτική μελέτη βυζαντινής, και Αραβικής μουσικής, σαν ένα πρώτο μεγάλο βήμα για λύση αυτού του προβλήματος. Το θέμα του βιβλίου δεν είναι να λύσει αυτό το πρόβλημα και ούτε περιορίζεται εκεί, κάθε άλλο, αλλά για μένα είναι μία πολύ συστηματική εργασία και σ' αυτό το θέμα. Η πρώτη σοβαρή, κατά τη γνώμη μου, γραμμένη στα ελληνικά.
Η εναλλακτική για κατάρτιση στους δρόμους είναι η κάθε "διατριβή" που εκδίδεται από καιρό σε καιρό από τον κάθε μπουζουκοδιδάσκαλο που νομίζει πως έχοντας φάει τη ζωή του στο όργανο τα έμαθε όλα.

Ο τίτλος και μόνο "Λαϊκισμός και μουσική −μπλουζ, ροκ, ρεμπέτικο: τρεις μυθολογίες. Μια αληθινή, δύο κάλπικες, εκδ. Τήνος 2009", ακούγεται διασκεδαστικός. Πρέπει να το διαβάσουμε ή θα μπορούσαμε να το περάσουμε ντούκου?
( Να μη χάνουμε τον καιρό μας με τις κάλπικες δηλαδή, να διαβάσουμε μόνο το ένα τρίτο του βιβλίου ή να διαβάζουμε κάθε τρίτη λέξη κι' ότι καταλάβουμε!)
:)

Άβαταρ μέλους
ntouzenis
More than 150 posts user.
Δημοσιεύσεις: 618
Εγγραφή: 01 Νοέμ 2005 12:54 pm
Τοποθεσία: Χανιά

#20 Δημοσίευση από ntouzenis »

Ειχα γραψει ενα κατεβατο αλλα λογω περασμενης ωρα και κοπωσης πατησα το λαθος κουμπι και παπαλα...

Περι μπλε νοτας ακουσα και εγω τωρα για πρωτη φορα...
Ξερω τις μπλου κλιμακες, οι ελληνες μουσικοι τις λενε πεντατονες μινορε και ματζορε... τωρα ποιες νοτες εχει η καθε μια, πιστευω με ενα google search εχει τελειωσει το ζητημα αλλα και στο yt υπαρχουν μαθηματακια απειρα!!! πχ ζηταμε: lesson major blue ή minor blue
Επειδη και εδω εχουμε πεντατονες -στην Ηπειρο και οχι μονο- θα μπορουσε να γινει επισης συσχετιση blues-ηπειρωτικου, αλλα ισως δεν πουλαει...
Παντως για να μην αδικουμε τον Π.Σ. αν παρουμε μια κιθαρα και παιξουμε: σολ-σι μπεμολ-ντο και ντο διεση στη σειρα, θα ακουστει κατι μπλουζ κατι ροκ, δεν ξερω που το βρηκε αυτο ομως... γινομαι κουραστικος ισως...
Στο μπουζουκι για μενα οι μπλουζ κλιμακες δεν κολλανε ηχητικα... γιαυτο δεν δινω το παραδειγμα σε μπουζουκι... ειναι σαν χωριατικη με παρμεζανα!!

Αυτο που ειναι εκτος αρμονιας στα μπλουζ Σωκρατη δε νομιζω οτι ειναι αυτο που λες για την 7η, αφου οι πεντατονες χρησιμοποιουν τη μικρη (δλδ απο ρε, το πανω ντο) αλλα η χρησιμοποιηση ματζορε ακκορντου σε μινορε κλιμακα (πεντατονη παντα)...
Δηλαδη παρε ενα απο τα νεωτερα του Jimmy Reed και οχι τα παλαιοτερα καντρυ μπλουζ (Patton, Leadbelly etc) που ειχαν και ματζορε-μινορε (κλασσικες) κλιμακες, οπου η μελωδια κινειται σε μινορε κλιμακα και η ορχηστρα παιζει ματζορε, μεχρι και ο μπασσιστας αναλυει 1-3(μεγαλη)-5

Αυτο ειναι περιεργο για την θεωρια της ευρωπαικης μουσικης οπως την ξερουμε και οσα γραφεις στην αναλυση σου ειναι σωστα, απλα δεν εξηγουν ισως κατι σε σχεση με τις πεντατονες και το μπλουζ.

Οι πεντατονες ειναι αρχαιες κλιμακες και συναντωνται σημερα στην Ασια, στην Αφρικη και στην Ηπειρο. Τωρα πως προεκυψαν στη συνεχεια οι 7 νοτες κλπ ειναι θεμα ιστοριας και παραδοχων οι περισσοτεροι λενε οτι οι ελληνες γυρω στο 1000 πΧ τις καθιερωσαν ισως και παλαιοτερα...
Τα παλια θιαμπολια (φλογερες) της Κρητης εχουνε 5 τρυπες, και αυτο ισως ειναι απομειναρι της 5τονης πρακτικης, ασχετα οτι παιζουν διατονα...

Άβαταρ μέλους
socrates
More than 150 posts user.
Δημοσιεύσεις: 438
Εγγραφή: 21 Οκτ 2006 11:31 pm
Τοποθεσία: the other side of nowhere

#21 Δημοσίευση από socrates »

Με βάζεις και δουλεύω νυχτιάτικα, Ντουζένι, αλλά δεν πειράζει, έχω αϋπνία.
Συμφωνώ μαζί σου απόλυτα ότι το πρόβλημα για τις μπλε νότες λύνεται μέσα σε πέντε λεπτά αναζήτησης. Στην Ελλάδα δεν είναι διαδεδομένος όρος, αλλά στις αγγλόφωνες χώρες συνηθίζεται να μιλούν για μπλε νότες.
Τώρα, τί είναι μία πεντατονική κλίμακα? Η κλασική θεωρία απλά την ορίζει σαν μία κλίμακα χωρίς ημιτόνια και υπάρχουν όπως λες μινόρε και ματζόρε εκδοχές της.
Οπότε όταν αρχίζουν να ακούγονται ημιτόνια η κλίμακα αρχίζει να "μπλουζίζει", αρχίζουν δηλαδή οι χρωματικές αλλοιώσεις, οι μπλε νότες να μπαίνουν στο παιχνίδι.
Όμως εκτός από αυτές τις δύο πεντατονικές κλίμακες που οι μπλουζίστες χρησιμοποίησαν κατά κόρον, και που μπορεί να είναι η φυλετική μνήμη της μαύρης φυλής, χρησιμοποίησαν επίσης και επτάτονες διατονικές στα γκόσπελ τα οποία έχουν βαθιές ρίζες και στην ευρωπαϊκή προτεσταντική παράδοση, και εννοώ μουσικές ρίζες, όχι απλά θρησκευτικές. Και γι' αυτό μίλησα για Λύδιο, Ιόνιο και άλλους "εκκλησιαστικούς" τρόπους.
Τώρα, η χωριάτικη με παρμεζάνα δεν με ψήνει πολύ. Ίσως έχεις δίκιο αν περιορίσουμε το μπουζούκι στο ελληνικό άκουσμά του, αλλά αν το πάρουμε απλά σαν ένα έγχορδο χωρίς εθνική ετικέτα, διαθέτει μία χρωματική έκταση 3 οκτάβων μέσα στην οποία μπορούμε να παίξουμε ότι γουστάρουμε, όπως και στην κιθάρα.
Αν ξαναδιαβάσεις τι έγραψα για την έβδομη νότα μιας επτάτονης κλίμακας θα δείς ότι και εγώ την μικρή έβδομη εννοώ και όχι τη μεγάλη, μιλάω για έβδομη που την χαμηλώνουμε με ύφεση ώστε να την κάνουμε "μπλε", κι' αυτό ισχύει μόνο για τον Ιόνιο και Λύδιο τρόπο που έχουν μεγάλη έβδομη και όχι
Για τους υπόλοιπους που έχουν μικρή έβδομη από φυσικού τους. Η ένστασή μου ήταν με τη ρήση του Σαββόπουλου περί ελαττωμένης πέμπτης, ενώ στην ουσία θα έπρεπε να μιλά περί αυξημένης τετάρτης. Το πράγμα είναι φως φανάρι στο Λύδιο τρόπο όπου η τέταρτη βαθμίδα είναι αυξημένη τέταρτη (FA-SI) και η πέμπτη παραμένει καθαρή και αναλλοίωτη (DO). Εκεί, πιστεύω, οφείλεται η αρχική σύγχυση του Σαββόπουλου (και όχι μόνο αυτού) περί πέμπτης ελαττωμένης.
Παρατηρώ πως κι' εσύ στο παράδειγμά σου με βάση το ΣΟΛ, πολύ σωστά χρησιμοποιείς την ακολουθία
SOL-Sib-DO-DO# και δεν λες REb. Δηλαδή αναφέρεις τη σχέση SOL-DO# σαν σχέση αυξημένης τετάρτης και όχι μία λανθασμένη σχέση SOL-Reb σαν σχέση ελαττωμένης πέμπτης, παρ' όλο που μιλάμε για την ίδια νότα. Εγώ δεν παίζω καθόλου με τη μουσική ορθογραφία ενός μουσικού κειμένου γιατί βλέπεις σε πόσες λάθος εκτιμήσεις, παρανοήσεις και καυγάδες μπορεί να καταλήξει.
Και δεν με νοιάζουν και τόσο οι καυγάδες, αλλά νευριάζω πολύ με τις παρανοήσεις.
Τώρα, αν ξαναδιαβάσεις όσα έγραψα για τις συγχορδίες θα παρατηρήσεις ότι εντάσσω το παράδειγμα μινόρε μελωδίας (πεντατονικής ή μη) με συνοδία ματζόρε συγχορδίας (με μικρή έβδομη) στο φαινόμενο της τονισμένης άλυτης διαφωνίας, και λέω ότι δεν είναι δα και η ανακάλυψη του τροχού για την κλασική θεωρία, και παραπέμπω σε διάφορα ακούσματα από την κλασική και την παραδοσιακή μουσική (Bitonality, polytonality, Βαλκανικά τραγούδια κλπ.)
Ξέρεις, η κλασική θεωρία δεν πέθανε όπως η τονικότητα γύρω στο 1900 (στην κλασική μουσική πάντα) ούτε βρικολάκιασε με τον αμερικάνικο μινιμαλισμό από το 1970 και μετά. Συνέχισε τη ζωή της κανονικά και προσπαθεί να μας εξηγήσει τους δικούς μας μουσικούς καιρούς. Έχει μιλήσει και για τις πεντατονικές και για το μπλουζ και για συνηχήσεις μείζονος και ελάσσονος και για μύρια άλλα πράγματα όταν μιλά για λαϊκές μουσικές και προσπαθεί να μας τις εξηγήσει. Αλλά έχει και τόσα άλλα πολύ πιο πολύπλοκα πράγματα να μας κάνει κατανοητά η καημένη η θεωρία.
Όρεξη να έχουμε να μελετούμε!
Θα ήθελα πολύ να ξαναγράψεις αυτό που έσβησες κατά λάθος, ότι θυμάσαι. Αν έχεις όρεξη βέβαια.
Όσο πιο πολλοί είμαστε στην κουβέντα αυτή τόσο πιο καλά. Ήδη νοιώθω πως έχω μάθει κάτι πιο πολύ με το να διαβάζω όλες τις απόψεις και να απαντώ.
Ξενύχτησα πάλι.
Τελευταία επεξεργασία από socrates σε 12 Ιαν 2014 03:09 pm, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.

Απάντηση

Επιστροφή σε “Προτάσεις”