Αναφορικά με τα χασικλίδικα άσματα και τους ηθικούς φραγμούς, θα πω ότι οι ρεμπέτες τα έγραψαν και τα τραγούδησαν για πάρτη τους, όχι για να πείσουν κανέναν να γίνει χασικλής. Επίσης, το χασίσι υπάρχει παντού, κανείς νέος δεν το άρχισε επειδή άκουσε ρεμπέτικο...
Τώρα για το νέο βιβλίο, δεν έχω άποψη, δεν το έχω διαβάσει ακόμα.
Σχετικά με την επιστολή του κυρίου Μανιάτη, του οποίου το έργο εκτιμώ πολύ ως προσπάθεια αλλά πολύ λιγότερο ως αποτέλεσμα (μιλάω για το Τσιτσάνης + Φωνογραφητζήδες), δεν καταλαβαίνω γιατί "απολογείται". Έκανε αυτό που ήθελε και κρίνεται για αυτό. Από άλλους θετικά, από άλλους αρνητικά. Ο καθένας θέτει το πού θέλει να φτάσει και αυτό κάνει...
