Χιώτης βιβλίο και ντοκιμαντερ

[Χασκίλ]

καλό είναι να αναλογιστούμε ότι ίσως δεν υπήρχε το μπάτζετ, ο χρόνος, τα μέσα που ήθελε και χρειαζόταν

Το αποτέλεσμα μετράει.

(Δηλαδή, για να καταλάβω, αν πάω στο σινεμά να δω μια ταινία και είναι κακή ή δεν μου άρεσε, το πρώτο πράγμα που θα σκεφτώ είναι: "Αχ, δεν του έφτασε ο χρόνος!" ή "Αχ, αυτό το μπάτζετ φταίει για όλα!"
Είναι δυνατόν; )

Επαναλαμβάνω, ότι δεν κρίνω την ταινία επειδή πολύ απλά δεν την είδα. Μακάρι να είναι καλή. Πραγματικά.

Επίσης, την καλοπροαίρετη κριτική την έχουμε ταυτίσει με τους επαίνους. Γιατί;

Αυτό που δεν καταλαβαίνω στην απρόσμενη (και καλοδεχούμενη) είσοδο του κου Κασίτα στη σελίδα, είναι το γιατί είχε να κάνει μόνο με το τί είναι αυτό που προάγει (ή όχι) την καλοπροαίρετη κριτική, κατά την άποψή του.

Μετά τιμής, Χασκίλ Στέλλα

[Pikinos]

Όχι φίλε μου ο συγγραφέας δεν είναι δημοσιογράφος, τουλάχιστον με τον απαξιωτικό τρόπο που το λες. Ο συγγραφέας είναι ένας εικονολήπτης. Πάντως για να ξέρεις δεν είναι όλοι οι δημοσιογράφοι "αλήτες ρουφιάνοι" οι περισότεροι τιμούν το λειτούργημά τους και διώκονται κιόλας γι' αυτό. Στην π. Χ όπως γράφεις, εποχή το τραγούδι δέν "βρωμούσε", από εξυπναδούλες έχουμε χορτάσει πια, απλώς ο τίτλος είναι μεταφορικός και αναφέρεται στις μεταρυθμήσεις που έκανε αυτός ο μουσικός....

Αγαπητέ Αντώνη Κασίτα,

μ’ ευχαριστεί το γεγονός ότι έγινες μέλος, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα του αντίλογου (αλλιώς οι οιεσδήποτε μονόλογες κρίσεις φορές κουράζουν, ή μοιάζουν σα ξώφαλτσα βέλη που δε βρίσκουν το στόχο τους...).

Επειδή δε θέλω να σου στερήσω το δίκιο σου, σου ξεκαθαρίζω εξαρχής, πως ούτε το βιβλίο διάβασα, ούτε και το ντοκυμαντέρ είδα (μακάρι να υπάρχουν ποιότητες στα δύο). Ούτε και πρόκειται όμως (πιθανότατα δε σε νοιάζει και καλά κάνεις, το εγχείρημά σου όμως για να επιτύχει βιοποριστικά, προϋποθέτει την ύπαρξη κοινού)!

Καθότι με προϊδεάζεις άσχημα με τον τίτλο σου, που υποβαθμίζει ουσιαστικά το τραγούδι πριν το Χιώτη. Βέβαια εδώ έχουμε και ένα παράδοξο, καθότι αν ακούσεις το παίξιμο του Χιώτη στην αρχή της καρριέρας του, αφουγκράζεσαι ουσιαστικά ένα φτασμένο ρεμπέτη της γενιάς του ’30.

Και καλά, ας πούμε ότι εγώ είμαι εριστικός και κακοπροαίρετος: η παρέμβαση σου με επιβεβαιώνει!
Διότι αρχικά, η “μεταφορά“ σου όπως τη λες, πώς θα φάνταζε πχ του Μπαγιαντέρα, που ήταν δάσκαλος του Χιώτη; Θα το εκλάμβανε επίσης μεταφορικά, ή δε θα προλάβαινες να τις μετράς (κυριολεκτικά);

Κατά δεύτερον, οι “μεταρυθμήσεις“ όπως τις αναφέρεις, είναι λάθος, τόσο ορθογραφικό (θα σου ξέφυγε προφανώς) αλλά κυρίως ε ν ν ο ι ο λ ο γ ι κ ό! ΚΑΜΜΙΑ “μεταρύθμιση“ δεν έκανε, ούτε και επέβαλλε ο Χιώτης!

Το υλικό (δλδ τα τραγούδια) υπάρχει κι εδώ στη βάση (αν όχι “πλήρες“, βεβαιότατα πλούσιο!) και όποιος θέλει να το μελετήσει είναι ευπρόσδεκτος. Επίσης εκτός του έργου αυτού καθαυτού, υπάρχει και μια 40λεπτη συνέντευξη (σε περίπτωση που δεν την έχεις ευχαρίστως να σου τη στείλω), αβέβαιης αξίας σε ό,τι αφορά το μουσικολογικό μέρος. Έτσι για το προσωπικό ύφος του συνθέτη μπορεί ο καθείς να βγάλει τα συμπεράσματά του.

Τώρα σχετικά με τα όσα καταλογίζεις, οι χαρακτηρισμοί “αλήτες, ρουφιάνοι“ δε διαφαίνονται πουθενά στα γραπτά μου, παρά είναι αποκλειστικά δικοί σου. Αφού το θίγεις όμως, οι δημοσιογράφοι χώνονται επί παντός επιστητού, διαμορφώνοντας τις άποψεις των μαζών, πράμμα που έρχεται σε τραγική αντιπαράθεση με την ιδιότητά τους: οφείλουν να παραθέτουν γ ε γ ο ν ό τ α και όχι τη γνώμη τους!

Κάτι τέτοιο συμβαίνει και σήμερα με το ρεμπέτικο, που γίνηκε άξαφνα “της μοδός“ και συνάμα βορά στα θηρία που αυτοχαρακτηρίζονται “ρεμπετολόγοι“.

Τέλος οι “εξυπναδούλες“ είναι μια τάση που είχα από μικρός, και καθότι εξελίσσομαι σ’ αυτό που είμαι, δε σκέφτομαι να τις κόψω!

Θανάσης “Πίκινος“ Πεχλιβάνης

[Alcibiadis]

Κύριε Κασίτα,

Έχοντας την διάθεση να γλυκάνω κάπως την ατμόσφαιρα,--κυρίως απ' τον τρόπο που σας υποδεχτήκαμε-- θα αναφέρω κάτι που εξακολουθώ να θυμάμαι απ' τα παιδικά μου χρόνια, διαβάζοντας τότε, το γνωστό περιοδικό "Λούκυ Λουκ"

Είναι λοιπόν ο Λούκυ Λουκ, πάνω στη φοράδα του και πρόκειται να μπει σε μια αφιλόξενη πόλη, όταν αντικρύζει , την εξής προειδοποιητική ταμπέλα:

"ΞΕΝΕ!! Ο ΠΙΟ ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΑΝΔΡΑΣ ΣΤΗ ΠΟΛΗ ΜΑΣ, ΕΙΝΑΙ Ο ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΗΣ!!.....

Ελπίζω να μην μας παρεξηγήσατε, νάστε καλά και σιδηροκέφαλος!
το "καλοδεχούμενος" δυσκολεύομαι να το ευχηθώ επειδή απλά .....δεν πρόλαβα.
να είστε πάντα καλά!

[bill1961]

Οφείλω να ομολογήσω πως το "αφιλόξενοι" είναι από τους πιο επιεικείς χαρακτηρισμούς που εμπλουτίζει τη συλλογή μας.

[ΑΓΓΕΛΙΚΗ]

Λοιπον, μια και διαβασα το βιβλιο και ειδα και το ντιβιντι με το ντοκιμαντερ (συνοδευει το βιβλιο), ας μεταφερω τις εντυπωσεις μου:

Κατ' αρχην, το ντοκιμαντερ δεν ειναι καθολου κακογυρισμενο, το αντιθετο θα ελεγα. Δε βλεπω τι παραπανω εχουν τα προβαλλομενα στην τηλεοραση πχ "Μηχανη του Χρονου" που ειχε κι αυτη ενα αφιερωμα στο Χιωτη προσφατως και το συνεκρινα αυτοματα. Πολυ σημαντικες και ζωντανες οι μαρτυριες μουσικων που δουλεψαν μαζι του και μιλουν στην καμερα.

Το βιβλιο επισης ειναι καλογραμμενο και ενδιαφερον (και ορθογραφημενο ), περιεχει δε, οπως ειναι αναμενομενο, περισσοτερες πληροφοριες απο το ντοκιμαντερ. Το διαφορετικο ειναι οτι προσπαθει να ενταξει τις περιοδους δημιουργιας του Χιωτη στα πολιτικα τεκταινομενα της εποχης και παιρνει θεση ο συγγραφεας πανω σε πολιτικα ζητηματα που προεκυπταν σε σχεση με το τραγουδι αλλα και σε ευρυτερο πλαισιο. Δεν το εχω ξανατυχει σε βιογραφια μουσικου.
Εχει και ενα τελευταιο κεφαλαιο με τιτλο Αυτοσχεδιασμοι, οπου εκθετει ο συγγραφεας προσωπικες αποψεις, προσφερονται δε σαφως για πολυ συζητηση μια και απτονται πολιτικων ζητηματων.

Αυτα για το βιβλιο. Δε θα αναφερθω στο θεμα του αν ο Χιωτης ηταν τελικα ή οχι μεταρρυθμιστης γιατι θεωρω οτι ανηκει σε χωριστο τοπικ.

[pelagia]

Γι` αυτο και σε εκτιμω !!!
Ποτε τα αρθρα σου δεν ηταν φιγουρατζηδικα η εριστικα ...
Αγορασες , διαβασες , εγραψες την τελειως προσωπικη σου γνωμη !!!

Αυτο κανει και την διαφορα στους ανθρωπους , να σε χαιρονται οι γονεις σου ...