Τραγούδια από μια νουβέλα

[sarant]

Γεια σας, ζητάω τα φώτα σας για μια φιλολογική απορία.

Στη νουβέλα "Κάπου περνούσε μια φωνή" του Ν. Λαπαθιώτη, ο αναγνώστης συναντάει μερικά τραγούδια. Αφενός, στην αρχή της νουβέλας, μια παρέα τραγουδάει ένα κανταδόρικο, κάθε άλλο παρά ρεμπέτικο:

…Πάνε δυο έτη, που σ’ αγαπούσα
πάνε δυο έτη που σ’ αγαπώ…

... Θα με ζητήσεις και δε θα μ’ εύρεις,
θα με ποθήσεις, –μα θα ’ναι αργά…

Θε να βρεις κόκαλα σκελετωμένα
θα να βρεις σώμα, χωρίς καρδιά!...

Σας λέει τίποτε; Αντιστοιχεί σε υπαρκτό τραγούδι;

* Αργότερα, από ένα καπηλιό, ακούγεται από μια τριμμένη πλάκα γραμμοφώνου ένας αμανές:

Γυαλένιος είσαι μαστραπάς,
κι όποιονε ιδείς, τον αγαπάς!

Αυτό το ξέρω κι εγώ, αν και στη σελίδα το βρίσκω μόνο σε παραδοσιακό κρητικό. Ξέρουμε αν και πότε δισκογραφήθηκε σε αμανέ;

* Κι αμέσως μετά, ένα "φλογερό χασικλίδικο":

Άγιε μου Γιώργη, γείτονα,
να μ’ έπαιρνες, να γλύτωνα!
Και συ, προφήτ’ Ηλία μου,
για ιδές την αδικία μου!...

Αντιστοιχεί σε υπαρκτό τραγούδι;

Σημειώνω ότι η νουβέλα δημοσιεύτηκε το 1940 αλλά η δράση της εκτυλίσσεται το 1915 όπως αναμφίβολα φαίνεται από διάφορα στοιχεία του κειμένου. Ο ίδιος ο Λαπαθιώτης σημειώνει χρόνο συγγραφής Ιούνιο-Ιούλιο 1915.