Φέρτε κρασί

Φέρτε κρασί, φέρτε χασίς, να πιω και να μεθύσω,

τη φλόγα της καρδούλας μου, η άμοιρη να σβήσω.

Μα έλα που και μεθυσμένη, με τρώει ο μαύρος ο καημός,

αυτή η δική σου η αγάπη είναι για μένα σπαραγμός.

R: [Κακούργα τύχη, πες γιατί σε μένανε να δείξεις τέτοια απονιά

κι όσο κι αν πίνω, πες γιατί να μην μπορώ να βρω η δόλια λησμονιά.]]

Σαν πιω κρασί, σαν πιω χασίς, ναι τότε ξανανιώνω,

μα το πρωΐ κι αν δε μεθώ κλαίω και μετανιώνω.

Γιατί επάνω στο μεθύσι, θαρρώ που σ’ έχω αγκαλιά

κι αν δε μεθύσω, όμως νιώθω τη μαύρη μου τη μοναξιά.

R