Σε ποιον το ντέρτι μου να πω: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από στίχοι
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση
(Νέα σελίδα: Σε ποιόν το ντέρτι μου να πω και της καρδιάς τον πόνο, τον κρύβω μεσ’στα στήθια μου και μόνος μου ...)
 
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
 
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
Σε ποιόν το ντέρτι μου να πω και της καρδιάς τον πόνο,
Σε ποιόν το ντέρτι μου να πω                                                                                            
τον κρύβω μεσ’στα στήθια μου και μόνος μου πια λιώνω.


Αν μου ραγίζει την καρδιά, τους άλλους τι τους μέλλει,
και της καρδιάς τον πόνο,  
απ’άλλους η καρδούλα μου γλυκόλογα δε θέλει.


Ποτέ στους άλλους μη το λες το ντέρτι το κρυφό σου,
τον κρύβω μεσ’στα στήθια μου                                                                                             
γιατί σαν λες τον πόνο σου, δεν είναι πια δικός σου.


Σ’αυτόν τον ψεύτικο ντουνιά μην εμπιστευτείς κανένα,  
και μόνος μου πια λιώνω.
θα μάθουν το μεράκι σου και θα γελούν με σένα.
 
 
Αν μου ραγίζετ' η καρδιά,                                                                                         
 
τους άλλους τι τους μέλλει,
 
απ’άλλους η καρδούλα μου                                                                                             
 
γλυκόλογα δε θέλει.
 
 
Ποτέ στους άλλους μη το λες                                                                                             
 
το ντέρτι το κρυφό σου,
 
γιατί σαν λες τον πόνο σου,                                                                                                     
 
δεν είναι πια δικός σου.
 
 
Σ’αυτόν τον ψεύτικο ντουνιά                                                                                            
 
μην εμπιστευτείς κανένα,  
 
θα μάθουν το μεράκι σου                                                                                                
 
και θα γελούν με σένα.
 
 
[[Κατηγορία: συνθέσεις του Κώστα Κάνουλα]]

Τελευταία αναθεώρηση της 00:00, 1 Ιανουαρίου 1970

Σε ποιόν το ντέρτι μου να πω

και της καρδιάς τον πόνο,

τον κρύβω μεσ’στα στήθια μου

και μόνος μου πια λιώνω.


Αν μου ραγίζετ' η καρδιά,

τους άλλους τι τους μέλλει,

απ’άλλους η καρδούλα μου

γλυκόλογα δε θέλει.


Ποτέ στους άλλους μη το λες

το ντέρτι το κρυφό σου,

γιατί σαν λες τον πόνο σου,

δεν είναι πια δικός σου.


Σ’αυτόν τον ψεύτικο ντουνιά

μην εμπιστευτείς κανένα,

θα μάθουν το μεράκι σου

και θα γελούν με σένα.