Ο Αντώνης ο τεμπέλης

Πέντε χρόνια στη δουλειά σου

ζούσες σπίτι, τα παιδιά σου,

ήσουνα τεχνίτης πρώτης,

ο Αντώνης ο Περαιώτης.

Ήσουνα μαργαριτάρι, όλος γλύκα κι όλο χάρη!

Τώρα μου' γινες τεμπέλης,

να δουλεύεις πια δε θέλεις,

μου γυρνάς μες στις ταβέρνες

και μου κάνεις κουτσουκέλες.

Δε σου μένει μια δεκάρα, όλα τα' κανες μαντάρα!

Γύρνα πάλι στη δουλειά σου,

συγκεντρώσου στα μυαλά σου,

να σε βλέπω με καμάρι,

να με βγάλεις παλικάρι.

Και θα σε ξυπνώ με χάδια, μα γλυκά φιλιά και νάζια!