Ντροπιασμένος στη ζωή

Δεν την πρόσεχα τα βράδια που γυρνούσε,

στο φτωχικό μου το σπιτάκι την τρελλή,

ήταν γυναίκα μου η πανούργα και πουλούσε,

το κορμί της σ' άλλον η μπαμπέσα η πονηρή.

Δεν μπορούσα να βαστάξω σαν την είδα,

αγκαλιασμένη μ' έναν άλλο στη γωνιά,

μες την ταβέρνα μπαίνω σαν τη νυχτερίδα,

και μες την τρέλα μου την πλήγωσα βαριά.

Ντροπιασμένος στη ζωή για μια μπεμπέκα,

που μού 'χε τάξει αγάπη αιώνια και χαρά,

γραπτό μου ήταν να την κάνω εγώ γυναίκα,

να με τυραννά και να με σέρνει στα δέσμα.