Μάρκα μ' έκαψες

Τα ματάκια σου κυρά μου έχουν κάψει την καρδιά μου,

ότι έχω θα πουλήσω, Ρόζα μου να σ’ αποχτήσω.

Σύρε, φύγε, βρε συ μάγκα, έμαθα πως είσαι μάρκα,

μάρκα φίν’ απο τις πρώτες κι απ’ αυτές που κλείνουν πόρτες.

Το ντουνιά μη τον πιστεύεις κι από με οτι γυρεύεις

στα μετάξια θα σε δούνε και τα μάτια τους θα βγούνε.

Σύρε, φύγε, βρε συ μάγκα και δεν πιάνει η ματσαράγκα

είσαι μάρκα φίνα πρώτη κι απ’ τον καφενέ του Φώτη.

Θα σου βάλω βραχιολάκια και ολόχρυσα γοβάκια,

σα χορεύεις να γυαλίζουν και τους μάγκες να ζαλίζουν.

Σύρε, φύγε, βρε συ μάγκα, βρε έμαθα πως είσαι μάρκα,

μάρκα μ’ έκαψες στη τρίχα και γι αυτό κόψε τον βήχα.

-Άντε βρε Στελλάκη κι είσαι μάρκα μ’ έκαψες ! |