Η νταντά

Τούντα, τούντα, τούντα, ντα, τα ‘φτιαξα με μια νταντά,

μια νταντά, κυρά νταρντάνα και πηγαίναμε αντάμα,

τούντα, τούντα, τούντα, τούντα, τούντα, τούντα, τούντα, τούντα.

Τούντα, τούντα, τούντα, ντα, ένα βράδυ στον οντά,

την κερνώ ένα σερμπέτι για να μη με ‘πει ρεμπέτη,

τούντα, τούντα, τούντα, τούντα, τούντα, τούντα, τούντα, τούντα.

Τούντα, τούντα, τούντα, ντα, η νταντά δεν νταγιαντά,

το σερμπέτι που της δίνω και με κάνει και το χύνω,

τούντα, τούντα, τούντα, τούντα, τούντα, τούντα, τούντα, τούντα.

Τούντα, τούντα, τούντα, ντα, η νταντά μου τα βροντά,

λάσπη το ‘κοψε η κυρία και με άφησε στα κρύα,

τούντα, τούντα, τούντα, τούντα, τούντα, τούντα, τούντα, τούντα.

Τούντα, τούντα, τούντα, ντα, η νταντά θε’ και νταντά,

ξύλο ήθελε πολύ, μα είχε σπάσει το ραβδί,

τούντα, τούντα, τούντα, τούντα, τούντα, τούντα, τούντα, τούντα.

Τούντα, τούντα, τούντα, ντα, μας την έσκασ’ η νταντά, ααααα.