Η νοσοκόμα Ζουναράκη

Όταν θα σε ειδώ, τρελή μου νοσοκόμα,

να περνάς με τόση χάρη, με καμάρι κι εμορφιά,

δεν ξέρω τι να πω, γλυκά σε καμαρώνω,

έμορφή μου νοσοκόμα, γιατί σε αγαπώ.

Με το σταυρό στην κεφαλή, μοιάζεις σαν την κορώνα,

γλυκιά μου νοσοκόμα, όταν κρυφά ρίχνεις ματιές,

με τραγούδι στον παράδεισο, στέλνεις πολλές καρδιές.

Τον ασθενή θωρώ, που πας για να κοιτάξεις

και τ’ αφράτο σου χεράκι, παίζει στο μέτωπο απαλά,

ήθελα να ‘μαι εγώ, γλυκιά μου νοσοκόμα,

αχ, φιλιά να θέλω ακόμα, κρυφά να σου μιλώ.

Στ’ ορκίζομαι εις τον σταυρό, που φέρεις εις το χέρι,

θε να σε πάρω ταίρι, θα ζούμε εμείς σαν τα πουλιά,

θα περνούμε, νοσοκόμα μου, τέτοια ζωή γλυκιά.