Δυο μάτια παιχνιδιάρικα

Θα πάρω, θα πάρω πένα και χαρτί,

να γράφω, να γράφω ένα χρόνο,

τις πίκρες και τα βάσανα και της καρδιάς τον πόνο,

τις πίκρες και τα βάσανα και της καρδιάς τον πόνο.

Δυο μάτια, δυο μάτια παιχνιδιάρικα,

περνούνε, περνούν στη γειτονιά μου,

τι να σας πω μωρέ παιδιά μου κάψαν την καρδιά μου,

τι να σας πω μωρέ παιδιά μου κάψαν την καρδιά μου.

Απ’τον και, απ’τον καιρό που νοίκιασα,

σπίτι στη γει, στη γειτονιά της

με τρέλανε η πονηρή με τα καμώματά της,

με τρέλανε η πονηρή με τα καμώματά της.

Με τρέλανε η πονηρή με τα καμώματά της,

με τρέλανε η πονηρή με τα καμώματά της.