Ρωμιοί μουσικοί της Πόλης

Από στίχοι
Αναθεώρηση ως προς 00:00, 1 Ιανουαρίου 1970 από τον bill1961 (συζήτηση)
(διαφορά) ← Παλαιότερη αναθεώρηση | Τελευταία αναθεώρηση (διαφορά) | Νεότερη αναθεώρηση → (διαφορά)
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση

1. Πετράκης (Tiryaki) (1543; - 1600)

Σημαντικός Ρωμιός συνθέτης και οργανοπαίκτης στην Οθωμανική αυτοκτρατορία του 16ου αιώνα. Έζησε στην Πόλη και μετείχε σε τάγμα δερβίσηδων, έχοντας το παρατσούκλι, Tiryaki (θεριακλής).

Ζει πιθανόν μεταξύ 1543 και 1600, και του αποδίδονται περί τις 10 συνθέσεις.

Σε κάποιες πηγές αναφέρεται ο Πετράκης ο Μέγας (Petraki I Kebir), είναι όμως πιθανότερο να αφορούν τον μεταγενέστερο Πέτρο τον Πελοποννήσιο.


2. Τanburi Angeli (Άγγελος ή Αγγέλης 1610; - 1690)

Μουσικός, δάσκαλος μουσικής και συνθέτης στην Οθωμανική αυτοκρατορία του 17ου αιώνα.

Έπαιζε ταμπούρ και γνώριζε τόσο τη βυζαντινή όσο και την οθωμανική μουσική (καθώς και την πρώιμη δημοτική). Στις πηγές αναφέρεται ως «tanburi Angeli». Eίχε την προσωνυμία «Αγγέλης ο Μέγας».

Μεταξύ των μαθητών του και ο πρίγκιψ Δημήτριος Καντεμήρης.

Έχουν διασωθεί 5 συνθέσεις του (πεσρέφια). Πέθανε περί το 1690.


3. Δημήτριος Καντεμήρης (1673-1727) Dimitrie Cantemi.jpg Γιος του Βοεβόδα της Μολδαβίας που μορφώθηκε στο Φανάρι με δασκάλους τον Άγγελο και τον Αχμέτ Τσελεμπί, γνωστός συνθέτης αλλά και θεωρητικός που εκπόνησε δικό του σύστημα μουσικής γραφής. Συνέθεσε περί τα 150 (ή 300 κατ' άλλους) κομμάτια, από τα οποία διασώζονται περί τα τριάντα.

Αναφέρει σχετικά ο Γ. Παπαδόπουλος στο βιβλίο του: “Ιστορική επισκόπησις της βυζαντινής εκκλησιαστικής μουσικής από των αποστολικών χρόνων μέχρι των καθ΄ ημάς (1-1900 μ.Χ)”:

"....Δημήτριος Καντεμίρης, γεννηθείς τω 1673 εν Κριμαία και αποθανών πεντηκοντούτης την ηλικίαν, διετέλεσεν επί Σουλτάν Μαχμούτ του Δ' ηγεμών της Βλαχίας· ανήρ ευρυμαθής, πολύγλωττος, εγκρατέστατος της καθ’ημάς μουσικής ως και της αραβοπερσικής, χειριζόμενος δε τον αραβικόν πλαγίαυλον (νέϊ) και την πανδουρίδα· συνέγραψε πραγματείαν περί Μουσικής ελληνιστί, και αραβοπερσιστί, εν η πραγματεύεται περι των διαφόρων συστημάτων της αραβοπερσικής μουσικής. Εις αυτόν αποδίδεται η εύρεσις τον ρυθμού του καλουμένου τουρκιστί «ζαρ μπεΐν» (κύβος ηγεμόνος)......"