Μονάχα σαν αρρώστησα
Μονάχα σαν αρρώστησα, είδα ποιοι με πονούνε,
ποιοι ήτανε οι φίλοι μου και ποιοι με αγαπούνε.
R: Μόνο εσύ, αγάπη μου, καημέ και βάσανό μου,
εβρέθηκες στο πλάι μου και στο προσκέφαλό μου.
Ούτ’ ένας δεν εφάνηκε, την πόρτα να χτυπήσει
να δει αν ζω, ή πέθανα, τι κάνω να ρωτήσει.
R
Μονάχα σαν αρρώστησα, ένιωσα τους ανθρώπους,
είν’ ίδιοι κι απαράλλαχτοι σ’ όλης της γης τους τόπους.
R