Στην ξενιτειά απελπισμένος

Πρωτοχρονιά, Aγιό Βασιλειού, στην άμμο καθισμένος,

με ένα ξεροκόμματο, την πέρασα ο καημένος.

Κι αυτήν την ώρα σκέφτηκα, Μαριώ, τα βάσανά μου

και για νεράκι έπινα τα μαύρα δάκρυα μου.

Γιατί ήμουνα στην ξενιτιά, μακριά απ’ την πατρίδα

και ζούσα, γυναικούλα μου, με ψεύτικη ελπίδα.

Η ξενιτιά, η ερημιά, η πίκρα και η λύπη,

όλα μου τα έδωσε ο Θεός, τίποτα δε μου λείπει.