Στον Πειραιά συννέφιασε

R: Στον Πειραιά συννέφιασε και στην Αθήνα βρέχει,

άλλος αγάπη έχασε κι άλλος αγάπη έχει.

Ανάβω το τσιγάρο μου και η βροχή το σβήνει,

χτυπώ την πόρτα π’ αγαπώ [και κείνη δεν ανοίγει, ωωω/-.]]

Βλέπω τις κούρσες να περνούν απ’ τον μεγάλο δρόμο

κι εσύ το ξέρω πως γελάς με τον δικό μου πόνο.

R

Σε μια κολόνα στέκομαι και πήρε να νυχτώνει,

δεν λογαριάζω τη βροχή, όσο κι αν δυναμώνει.