Ο γερο-ναυτικός

Απόψε πάλι σκεφτικός είναι ο γέρο ναυτικός,

[τι συλλογίζεται κι αναστενάζει,

τον πόνο κρύβει στην καρδιά, καραβοτσακισμένος πια.]]

Στα νιάτα του αγάπησε κι ένα πρωί μπαρκάρισε

[και χρόνια πέρασαν για να γυρίσει,

του ‘παν σαν ήρθε ένα πρωί, την πήρε ο Χάρος μιαν αυγή.]]

Και από τότε μονάχος, ο ασπρομάλλης ναυτικός,

τα χρόνια πέρασε δυστυχισμένα,

σέρνει το βήμα του βαρύ, ακουμπισμένος στο ραβδί.