Ξαναρίχτα

Να ‘ξερες, μάγκα, πόσο είσαι νυχτωμένος,

όταν λουλούδια και αγάπες μου πουλάς,

έρχεσαι δεύτερος και καταϊδρωμένος

και ξαναρίχτα, να δεις με ποια μιλάς.

R: [Ξαναρίχτα, ξαναρίχτα, γιατί μάγκα, έχεις νύχτα.]]

Όταν επήγαινες εσύ, εγώ γυρνούσα,

σε πήρα πρέφα, με μια μόνο ματιά,

ρε, να σου λείπουν οι κορδέλες και τα λούσα

και κάτι τέτοια δεν πιάνουνε φωτιά.

R

Ξαναμπεγλέρατα και ρίχτα εκεί που ξέρεις,

μάσε τα δίχτυα και στήσ’ τα πιο μακριά,

γιατί μ’ εμένανε ασόδυο θα φέρεις

και στα χαμένα θα πάει η ζαριά.

R/2