ΖΩΗ ΣΕΡΕΤΙΣΣΑ

Το κουρασμένο μου κορμί το φάγανε πια οι καημοί,

απ’ της ζωής τα βάσανα, αχ, [ποτέ μου δεν]] ανάσανα.

R: Ε ρε ζωή, ε ρε ζωή σερέτισσα,

ντουνιά που δε, ντουνιά που δε σε γλέντησα.

Οι πίκρες πια με λιώσανε και μ’ αποτελειώσανε,

χάθηκαν οι ελπίδες μου [και μείναν οι]] ρυτίδες μου.

R

Τα νιάτα δεν τα χάρηκα, πήγαν στο βρόντο κι άδικα,

φαρμάκια ήπια και χολές [και πέθανα]] χίλιες φορές.

R