Πασαλιμανιώτισσα ((Περπινιάδη)

Μια Πασαλιμανιώτισσα με δυο ματάκια μαύρα,

[μ’ άναψε στην καρδιά φωτιά και μια μεγάλη λαύρα.]]

Κάθε βραδάκι σαν περνώ από την γειτονιά της,

[θέλω δυο λόγια να της πω, φοβάμαι τη γριά της.]]

Κι έτσι τις νύχτες ξενυχτώ, γυρίζω μέσ’ στον δρόμο,

[αχ, Πασαλιμανιώτισσα, πονώ και μαραζώνω.]]

Από το σπίτι σου κρυφά θέλω να σ’ ανταμώσω,

[τον πόνο που έχω στην καρδιά, να σου το φανερώσω.]]