Μαρικάκι (Ζάττα)

Θυμήσου πως σε αγαπούσα, δίχως εσέ στιγμή δε ζούσα

και τον αξέχαστο καιρό τον λαχταρώ, μαυροματούσα

κι όλο γυρεύω τα φιλιά σου, την αγκαλιά σου για να χαρώ.

R: Βρε Μαρικάκι, το ‘χω μεράκι,

να ξαναρθώ όπου κι αν είσαι να σε βρω, μα τον σταυρό,

βρε το κορόιδο, τα ‘κανα ρόιδο,

γιατί να χάσω, φως μου, τέτοιο θησαυρό.

Ζωή επέρασα μαζί σου, θυμούμαι πάντα την πνοή σου,

όταν με φίλαγες γλυκά κι ερωτικά, βρε, για θυμήσου,

πόσες φορές μου ‘λεγες, φως μου, φιλάκια δως μου μεθυστικά.

R