Αλανιάρα μου (Βιδάλης)

Σαν τα δικά σου μάτια έμορφα δεν έχω ιδεί,

αχ, αλανιάρα μου τρελή,

μ’ έριξαν σ’ απελπισία και σε συλλογή,

μαύρισαν και την καρδιά μου, αχ και πονεί.

Της τύχης μ’ ήτανε γραφτό, για ‘να καημό,

μα εσύ δεν με λυπάσαι φως μου, π’ αγαπώ

τα δυο ολόγλυκα μάτια σου, αχ, αυτά και πονώ.

Μέσα στα φύλλα της καρδιάς μου άνοιξες πληγή,

αχ, αλανιάρα μου τρελή,

ψεύτικα νάζια μου κάνεις και με τυραγνείς,

βάλθηκες να με πεθάνεις, πια, δεν πονείς.

Αχ, αλανιάρα μου, λυπήσου, θα χαθώ,

δώσ’ μου απ’ τα γλυκά σου χείλη, βάλσαμο γλυκό

και με τα δυο σου ολόγλυκα μάτια, αχ, να σωθώ.