Αλανιάρα (Μανησαλή)

[Είμ’ αλανιάρα η γνωστή εγώ μεσ’ στην Αθήνα,]]

[τα πίνω πάντα και μεθώ και την περνάω φίνα.]]

[Δε λογαριάζω τον ντουνιά, αν έχει και παλάτια]]

[κι όλα μπροστά μου να γκρεμνούν, να γίνουνται κομμάτια.]]

[Μ’ αρέσει τ’ αλανιάρικο γιατί έχει σημασία,]]

[δεν εκτιμάω τα λεφτά κι ούτε τη φαντασία.]]

[Ρεμπέτικο, σερέτικο, ν’ ακούω, με παθιάζει]]

και τι θα λέγει ο ντουνιάς, ούτε κι αυτό με νοιάζει.]]