Τσερκέζ Ζεϊμπέκικο

Αχ, που ‘ναι ‘κείνος ο καιρός, τα χρόνια τα ωραία,

με λίγα γρόσια γλένταγα μ’ όληκληρη παρέα.

Αχ, που ‘ναι ‘κείνα τα παλιά και ‘κείνη η νοστιμάδα,

[που εγλεντούσα με βιολιά κι όλο με αμαξάδα.]]

Πως να ξεχάσω τα παλιά, τις εμορφιές, τα κάλλη

και τώρα όλο βάσανα μου ‘ρθανε στο κεφάλι.

Παίξτε σαντούρια και βιολιά, παίξτε για να ξεχάσω,

[τις πίκρες και τα βάσανα να τα διασκεδάσω.]]