Το παιδί της αγοράς

Είμαι, παιδί της αγοράς, βρε Φούλα, πρόσεχέ με,

σου το ‘χω πει πολλές φορές, κορόιδο δεν περνιέμαι.

Σ’ ορκίζουμαι, στα νειάτα μου, αν άλλον αγαπήσεις,

[να ξεύρεις ότι από ‘μέ, βρε Φούλα, δε θα ζήσεις.]]

Τότε, θα ‘ναι το τέλος σου, θα ‘ρθω να σ’ ανταμώσω,

το κοφτερό μαχαίρι μου, στα σπλάχνα σου, να χώσω.

Γιατί, μέσα στην αγορά, βρε Φούλα, όποιες μπλέξουν,

[είναι παιδιά, που δεν μπορούν, για να τα κοροϊδέψουν.]]