Πιες γλυκό κρασί (Σεϊτανίδης Β.)

Σαν μπαίνω μέσα στην ταβέρνα,

κέρνα, κέρνα λέω στον ταβερνιάρη,

ρετσίνα κεχριμπάρι

κι απ’ το κρασάκι τούτο πίνω,

πίνω, πίνω και στάλα δεν αφήνω

απ’ το γλυκό κρασί.

[Πιές, γλυκό κρασί δεν είν’ ντροπή,

μη σε μέλλει ο κόσμος τι θα πει,

η καρδιά σου αν τύχει να πονάει,

όταν πίνεις ο πόνος σου περνάει.

Πιές, έστω μονάχα μια γουλιά,

πες, πως πήρες χίλια δυο φιλιά,

από μια ξανθούλα που αγαπάς, τρελή, μικρή,

που σ’ έκανε μπεκρή.]]