Περιβολάρης (Παντελίδη)

Περιβολάρη σαν σε δω, τα άνθη να ποτίζεις,

[αχ, τη φτωχή καρδούλα μου, δροσούλα τη στολίζεις.]]

Περιβολάρη δε βαστώ, αχ, θέλω να ρεμβάσω,

[του κήπου σου τις εμορφιές, μάτια μου, ν’ απολαύσω.]]

Εσύ θα είσαι ο Αδάμ κι εγώ θα είμ’ η Εύα,

[να τρώμε τους γλυκούς καρπούς, που θα περνούμε τρέλα.]]

Σκλάβα θα γίνω, μάτια μου, που θα βρεις τέτοια χάρη,

θα σε φροντίζω ό,τι θες, κουζούμ περιβολάρη,

θα τρως και φρούτο τροφαντό, γιαβρούμ περιβολάρη.