Πειραιώτισσα (Τούντα)

Πες μου, βρε Πειραιώτισσα, πως βάσταξ’ η καρδιά σου

[και μ’ άφησες, τον έρημο, μανούλα μου

και σ’ άλλον δίνεις τα γλυκά φιλιά σου.]]

[Πες μου, λοιπόν, αγάπη μου, μονάχος τώρα τι να κάμω,]]

αααχ, αααχ, Πειραιώτισσα γλυκιά,

[τέτοια ζωή χωρίς εσέ, ας λείψει, φως μου κι ας ποθάνω.]]