Οχτώ χρόνια πέρασαν

Οχτώ χρονάκια πέρασαν από τον χωρισμό μας

[κι ακόμα δεν]] εφάνηκες, [πουλί μου στο]] χωριό μας.

Οχτώ αηδόνια σου ‘στειλα και ‘σύ να με θυμάσαι,

[από βραδύς]] να κελαηδούν, [για να γλυκο]]κοιμάσαι.

Πρωΐ, πρωΐ με τη δροσιά για να σου κελαηδούνε

[κι απ’ το γλυκό]] τον ύπνο σου, [μικρή να σε]] ξυπνούνε.

Μα μην ξεχνάς, πουλάκι μου, πως λείπει κάποι’ αηδόνι

[που μοναχό]] του τ’ άφησες [και κρυφομα]]ραζώνει.