Ο στεναγμός της Σμύρνης

Σμύρνη, τώρα φεύγω από σένα,

τη φτωχή μου σ’ αφήνω καρδιά,

μαύρη μοίρα με σέρνει στα ξένα

και με πόνο σου λέω, έχε γεια.

R: Στης ζωής μας το δόλιο τον δρόμο,

τσακισμένα πουλιά του βοριά,

θα γυρίζουμε πάντα με τρόμο,

το στερνό να σου λέει, έχε γεια.

Σμύρνη, στου ονείρου το χάδι,

θα ξυπνήσεις και πάλι χρυσή,

μα για μας μες στο ξένο σκοτάδι,

μόνος ήλιος θα λάμπεις εσύ.

R