Ο ξενιτεμένος (Σέμση)

Χρόνια πολλά στην ξενιτιά ήμουν και καρτερούσα

και την γλυκιά αγάπη μου, αχ, την επιθυμούσα.

Το όνειρο μου το γλυκό ήτανε και ποθούσα,

να φύγω από την ξενιτιά, που πάντα εβλαστημούσα.

Και ο πόθος μου επέρασε και ήρθα στην πατρίδα,

γι’ αυτήν που ονειροπόλαγα κι είχα κρυφή ελπίδα.

Αλλά και πάλι βλαστημώ κι είμαι μετανιωμένος,

την ξενιτιά επιθυμώ, που ζούσα ευτυχισμένος.