Ο μεθυσμένος (Ρουμπάνη)

Μεθυσμένος είμαι λέω, σε κανέναν δε χρωστώ

κι αν κανένας με προσβάλει, τον καρφώνω στο λεπτό.

R: Φέρε, κάπηλα, να πιούμε, φέρ’ ακόμα μια μισή,

με κρασί και με τραγούδι, γίνετ’ η ζωή χρυσή.

Όταν στρίβω το μουστάκι και φορώ το ζουνάρι,

πεντακόσες παραμάνες με κοιτάζουνε με χάρη.

R

Ένα Νώντα στην Αθήνα είδα λέω μοναχά,

που καρφώνει μια ντουζίνα, έτσι δα στα χωρατά.

Φέρε κάπηλα να πιούμε, φέρ’ ακόμα μια μισή,

γιατί πια και θα λυπάσαι πια από μένανε και ‘σύ.