Νησιωκαλαματιανή μου

Στης Καλαμάτας το νησί, μες στο μικρό Παρίσι,

είδα κορίτσα έμορφα, που πλένανε στη βρύση,

[Νησιωκαλαματιανή μου, |συ μου πήρες τη ζωή μου.][

Λέγαν τραγούδια έμορφα, που σχίζαν την καρδιά σου,

αν είχες πόνους έφευγαν, από τα σωθικά σου,

[Καλαμάτα και Νησί,| τι κορίτσα έχεις δει.][

Ήταν σαν πάπιες όμορφες, που πάνε στο λιβάδι,

καθόμουν και τις έβλεπα, απ’ το πρωΐ ως το βράδυ

{[Καλαματιανές κυράδες |κι όμορφες νοικοκυράδες.][}}