Μιά έμορφη Ταταυλιανή

Μια έμορφη Ταταυλιανή, με σκέρτσο και με χάρη,

Τούρκος λεβέντης τη ζητεί, γυναίκα να την πάρει.

Θα τηνε ντύσει στα χρυσά, φλωριά θα τη στολίσει,

γυναίκα του θε να γενεί, μ’ αυτή πλέον θα ζήσει.

Τουρκάλα αυτή δε γίνεται και φερετζέ δε βάζει

και το τζαμί δεν προσκυνά, την πίστη δεν αλλάζει.

Ρωμιά αυτή γεννήθηκε, Ρωμιά θε να πεθάνει,

τ’ αδέλφια της δε θ’ αρνηθεί, τη μάνα της δε χάνει.