Η αμαρτωλή (Καλούμενος)

Δε θέλω στον Παράδεισο να πάω, σαν πεθάνω,

το ξέρω ότι δε θα σε βρω και τότε τι θα κάνω.

Θέλω να πάω στην Κόλαση, τη χαρ’ αυτή γυρεύω,

γιατί εκεί θε να σε βρω, αμαρτωλή, το ξεύρω.

Γιατί ποτέ στη ζήση σου ποτέ δε με ‘λυπήθεις,

να κάνεις ένα ψυχικό, λίγο να μ’ αγαπήσεις.

Αμαρτωλή μες στις φωτιές θα ψήνεσαι, θα λιώνεις,

δεν ωφελεί, κακούργα μου, αν τώρα μετανιώνεις.

Μαζί κι εγώ με σένανε στην Κόλαση ας λιώνω,

με τους διαβόλους συντροφιά σένα να βλέπω μόνο.

Και πεθαμένος συντροφιά διαβόλους θα ‘χω έτσι

και στη ζωή με διάβολο ο δόλιος είχα μπλέξει.