Γυφτοδημόπουλος

Ανοίξετε τα μνήματα να ιδούν κι οι πεθαμένοι,

το φονικό π’ ακούστηκε, σ’ όλη την οικουμένη.

Στη Δραπετσώνα γίνηκε, μην το θαρρείτε ψέμα,

έναν λεβέντη πόλισμαν, τον βούτησαν στο αίμα.

Φτωχέ Γυφτοδημόπουλε, καημένο παλικάρι,

πώς σ’ έβρε τέτοιο άδικο και τέτοια τύχη μαύρη.

Καθώς τραβούσες άφοβα, σαν πάντα στη δουλειά σου,

σου βάρεσαν μπαμπέσικα δυο σφαίρες στην καρδιά σου.

Όσες ψυχές κι αν τ’ άκουσαν χύσανε μαύρο δάκρυ

και τονε λυπηθήκανε όλοι απ’ άκρου εις άκρη.

Αν είχε μάνα στη ζωή, πώς θε να το βαστήξει

κι αν έχει αγάπη λατρευτή, πώς θα το νταγιαντίσει.