Γιαννιώτισσα (Παντελίδη)

Μια λυγερή Γιαννιώτισσα στην λίμνη όταν βγαίνει,

[με τη γλυκιά της ομορφιά τον κόσμο ξετρελαίνει.]]]

Νερό να πάρει το πρωΐ, σαν κατεβεί στη λίμνη,

[νομίζεις πως ξανάζησε τ’ Αλή Πασά η Φροσύνη.]]]

Την ομορφιά σου να χαρείς, μικρή Γιαννιώτισσά μου,

[να γίνεις, έλα, μάτια μου, παντοτινά δικιά μου.]]]

Γιαννιώτισσα, τα Γιάννενα ποτέ να μην πεθάνουν,

[Γιαννιωτοπούλες έμορφες κι άλλες πολλές να κάνουν.]]]