Ο Γιάννης

Ένας είναι ο λεβέντης,

έναν ξέρω χουβαρντά,

ένας ξεύρει να γλεντάει

με σαντούρια και βιολιά

και ψοφάν τα κοριτσάκια

γιατί είναι μερακλής,

εύμορφος και παλληκάρι

και καλός και παραλής.

Αχ, αχ, αν τον βρειτε ποιος,

αχ, αχ ποιος να είναι αυτός;

Όπου ξεύρει να γλεντήσει

κι έχει μια χρυσή καρδιά

και το κέφι να σκορπίσει,

είν’ ο Γιάννης, βρε παιδιά.

[Αχ, αχ Γιαννάκη μερακλή,]]

αχ, αχ μάγκα μου σεβνταλή.