Αχ πετεινέ μου

Αχ, πετεινέ μου σαν λαλάς κι από τον ύπνο με ξυπνάς,

[αχ, την αγάπη μου θυμίζεις και το μυαλό μου, το ζαλίζεις.]]

Ξύπνα κι εκείνη π’ αγαπώ, πες της πως λιώνω κι αρρωστώ,

[αχ, πως μου φθείρει τη ζωή μου, γιατί δε γίνεται δική μου.]]

Βρε πετεινέ, Αυγερινέ, λεβέντη και καμαρωτέ,

[βρ, σαν σε δω με την κοτούλα, αχ, μου θυμίζεις τη μικρούλα.]]

Είναι της μοίρας μου γραφτό, να αγαπώ, να μην μπορώ,

[να κάνω ταίρι μου εκείνη, που μόνο κι έρημο μ’ αφήνει.]]