Η λεβέντισσα

Είσαι, φίλε, γελασμένος, αν κορόιδο με θαρρείς,

[την καρδιά μου την ορίζω σαν λεβέντισσα |

και μαστόρικα τους άντρες τους κυβέρνησα.][

Κι άλλοι ήρθανε να παίξουν, μα μπαστούνια τα ‘χουν βρει,

[μ’ όλους έπαιξα στο χέρι, σαν λεβέντισσα,|

ένας μ’ έχει ξελογιάσει και το γλέντησα.][

Τώρα πια όλους τους άντρες, σαν λουλούδια τους κοιτώ,

[έχω βρει τον άνθρωπό μου, σαν λεβέντισσα,|

την καρδιά μου όπως πρέπει την κυβέρνησα.][